آوای خرد(مجتبی لطفی)

هر کس از زعم خویش سخن می‌گوید!

سردار عزیز جعفری فرمانده سابق سپاه در حسینیه فاطمه زهرا(س) گفته است: اسراییل بعد از وعده صادق۱ با چند موشک نقطه‌ای در اصفهان را هدف قرار داد.
اعلام دیر هنگام این خبر در حالی است که همان برهه چنین اخباری تکذیب شد و از تعبیر مانور برای انفجارها استفاده شد. همان روز خبری منتشر شد که پدافند اصفهان هدف قرار گرفته است. البته طبیعی است که در همه جای دنیا اخبار نظامی دچار سانسور شود.
اما چند نکته جدیدی که سردار گفته است:

"ممکن است اسرائیل حمله محدود و کوچک به ایران انجام بدهد و حمله بزرگی در خور وعده صادق نمی‌تواند انجام دهد. به مردم اطمینان می‌دهم حرکت قابل توجهی انجام نمی‌دهد/ پاسخ ایران بستگی به شدت عمل دشمن است.کار بزرگی بکنند قطعاً چند برابر پاسخ آن را می‌بینند."

از کجا به مردم اطمینان حمله قابل توجه داده نمی‌شود؟ بعد از عملیات ۷ اکتبر همین تحلیل‌ها می‌گفت اسرائیل وارد غزه نمی‌شود که اگر بشود در باتلاق گیر می‌کند!

وانگهی! معلوم نیست تراز و مقیاس کوچک یا بزرگ بودن حمله چیست؟
معنای این جمله کوچک و پاسخ ندادن، به جز مشروعیت و جواز حمله کوچک چیز دیگری است؟ حمله کوچک تجاوز نیست؟
از جهتی معنای پاسخ ندادن به حملات کوچک چیست؟
اگر حملات کوچک کوچک و فرسایشی انجام شد و سیاست هزار چاقو از ناحیه رژیم صهیونیستی پیش گرفته شد، سیاست ما چیست؟
از سوی دیگر سردار نقدی می‌گوید: "منتظر کوچک‌ترین خطا برای پاکسازی اسرائیل از منطقه هستیم."

به نظر می‌رسد سیاست، تدبیر و آمادگی استراتژیک و واحدی برای بحران پیش رو وجود ندارد و هر کس از منظر و دیدگاه و زعم خویش سخن می‌گوید.
اینجا ایران و ایرانی است که باید هزینه گزاف بی‌‌تدبیری را بپردازد.
@lotfi_mojtaba

🔸این چند نکته مهم و قابل دقت ظریف!

۱. "ورود ایران به جنگ با اسرائیل آرزوی آن کشور است. اسرائیل دوست دارد جنگ را تبدیل به #جنگ_دولتی کند چونکه تاکنون در جنگ دولتی برده است. اسرائیل از سال ۱۹۴۸ تا امروز در جنگ دولتی نبوده که شکست خورده باشد."

۲. "مراد من از مبارزه با آمریکا مقابله با سلطه آمریکاست و مبارزه با تک قطبی یک گفتمان سیاسی است که به ما قدرت می‌دهد اما اگر این قدرت سیاسی را تبدیل به برنامه #عملیاتی کنیم همراهان خود را از خود دور می‌کنیم."

۳. مشکل ما این است که همه چیز را سفید و سیاه می‌بینیم و همین می‌شود که الان کمترین میزان حمایت از آرمان فلسطین در جامعه ما و در سپهر عمومی نشان داده می‌شود. به خاطر اینکه فکر می‌کنند حمایت از فلسطین وارد شدن به #_جنگ_با_اسرائیل است."

۴. "روزی کسینجر به من گفت: ایران باید بین آرمان بودن و نظام بودن یکی را انتخاب کند. به او گفتم: زمانی این کار را می‌کنیم که آمریکا این کار را بکند. من آرمان را بخشی از قدرت ملی می‌دانم که در بستر #واقعیت باشد."

۵. "معنای حمایت از مقاومت #حضور نظامی ایران نیست بلکه مراد #نفوذ است."

محمد جواد ظریف این نکات را در خلال مصاحبه‌ای با مجله آگاهی نو در زمستان ۱۴۰۲ گفته است زمانی که حدود ۶ ماه از عملیات ۷ اکتبر حماس گذشته بود.
همان زمان به نظر می‌رسید با این دیدگاه حمایت فیزیکی حزب‌الله و به تبع آن ایران از عملیات ۷ اکتبر نه تنها در کوتاه مدت بلکه در دراز مدت حزب‌الله و ایران را تهدید خواهد کرد؛ نظریه‌ای که با واقعیت همراه شد! حزب‌الله با ورود به ماجرای ۷ اکتبر، و آغاز انفجار پیجرها، روند پذیرش ضربه را طی کرد و ایران نیز وارد تنش مستقیمی شد که منافع ملی را به شدت تهدید می‌کند!

@lotfi_mojtaba

صدا و سیمای فشل!

پس از انتشار خبر هدف قرار گرفتن یحیی سنوار در غزه رسانه ایرانی/عربی العالم آن را تکذیب کرد. اما پس از چندی آنرا حذف کرد.
با این حال علی رغم گذشت ۲۴ ساعت از انتشار جهانی خبر و عکس و فیلم، و پیگیری بیشتر کاربران این خبر را،خانم جهانی از مدیران خبرگزاری صدا و سیما به شبکه خبر چند دقیقه پیش (۱۴:۲۵) گفت: خبر را به نقل از ارتش اسرائیل نقل کردند و حماس تایید نکرده است!

جالب اینکه در خبرگزاری فارس منتسب به سپاه به نقل از باسم نعیم از مقامات ارشد حماس شهادت را تایید کرده است.
در حالی الجزیره قطر مرجعیت خبری خود را روز به روز تقویت می‌کند که غول صدا و سیما رو به افول است.
در میان اکثر ایرانیان شاید این خبر مورد توجه نباشد؛ اما تصور کنید که عرب زبانان یا انگلیسی زبانانی که چشم به اخبار این رسانه فشل دارند چه نتیجه‌ای خواهند گرفت!
(الان روز جمعه ۲۷ مهر ساعت ۱۴:۵۲)
@lotfi_mojtaba

🔸بزرگترین متحد ایران کیست؟

✍کشورهای به اصطلاح عقب مانده یا توسعه نیافته و حتی توسعه یافته و پیشرفته، در تعارضات و چالش‌های مختلف جهانی و حتی داخلی، هماره به دنبال متحدی از دیگر دول هستند که در فرایند آفند یا پدافند، یگدیگر را پوشش دهند. مبرهن است که دست دوستی متحدان از سر عشق و عاشقی دراز نمی‌شود بلکه تابع منافع طرفین است.
ایران قبل از انقلاب متحد مهمی چون بلوک غرب به رهبری آمریکا داشت و به عنوان ژاندارم منطقه و همسایه قطب کمونیزم نقش مهمی در معادلات منطقه‌ای و جهانی داشت. اما با دگرگونی و انقلاب ۵۷ و شعار نه شرقی و نه غربی، خود را مستقل قلمداد کرد، با آمریکا از سر ستیز در آمد که آغاز آن از اشغال سفارت آمریکا جرقه خورد. دوستی با شوروی آن روز برای اتخاذ تکیه‌گاهی برای ستیز با غرب، از جهاتی مشکل داشت از جمله که شوروی جزو مهم‌ترین تأمین‌کنندگان سلاح دشمن ایران یعنی صدام بود.
اما امروز و پس از ۴۵ سال با توجه به این که تونل مارپیچ آغاز تخاصم مستقیم و ویرانگر میان ایران و اسرائیل ظاهرا دارد به ته می‌رسد و بوهای بدی به مشام می‌رسد، آیا ایران متحدی برای خود تعریف کرده است که در صورت آغاز تهاجم نابودگری که بی رحمی وی زبانزد عام و خاص است(اسرائیل) بتواند روی او حساب کند؟

👈این روزها پرسش می‌شود که در صورت درگرفتن جنگ در هر رده‌ای، روسیه و چین در کنار ایران قرار خواهند گرفت؟ به تجربه ثابت شده است روس‌ها قابل اطمینان نیستند و در موضوع کنونی، نه تنها نقش میانجی را بازی نخواهند کرد، نه تنها با ایران متحد نمی‌شوند بلکه سیاست آنان پایان بحران نیست و از جهتی استقبال نیز خواهند کرد زیرا روسیه‌ای که در باتلاق اوکراین به گل تاپیده، از درگیری دیگری که تمرکز اروپا و آمریکا بر روی خود را بر هم زند استقبال می‌کند. می‌ماند چین که کلا در بحث‌های نظامی محافظه کاری پیشه کرده و قطعا به دلیل امتناع از تضاد منافع اقتصادی با آمریکا و عرب و عبری، جانب ایران را نخواهد گرفت و با سکوت، ماجرا را بدرقه خواهد کرد یا نهایتا به چند کلمه کلی‌گویی دیپلماتیک بسنده می‌کند.

👈در این وانفسای نبود هم پیمان و متحد، تنها یک متحد و هم پیمان که ایران کنونی توانسته تا حد زیادی در برهه‌های مختلف بر آن تکیه کند، «مردم و جامعه» هستند. البته حاکمیت بهره‌بردار خوبی نبوده و در بزنگاههایی که باید و شاید جانب ایدئولوژی خود را گرفته و شعار مردم/ مردمش، گاه کاسب‌کارانه بوده است.
مردمی که متحد دولت و حاکمیت خود باشند، هم‌پیمانی هستند که در تعارض منافع، جانب کشور خود را گرفته از هر سرمایه چون جان برای اقتدار و ماندن آن می‌گذرند. ولی این مهم مقرون به یک شرط است و آن بسته به میزان رضایتمندی ملت از حاکمان می‌باشد. اتحاد دولت/ ملت در بحران‌ها و نبود گسل‌های شکننده، مرهون کارآمدی نظام سیاسی در احترام به مردم و جامعه و ایجاد رفاه عمومی و رفع موانع آن است. سوگمندانه باید گفت هیچ اراده‌ای در این باره وجود ندارد چه برسد به عمل!

👈در موقعیت خاص کنونی تا رسیدن به تغییرات کلان و زمان‌بر در شیوه نادرست حمکرانی، با چند اقدام ساده می‌توان دل مردم را به دست آورد:
۱. رفع فیلترینگ که به طور فجیعی نارضایتی را دامن زده است.
۲. جابجایی در فرماندهی نیروی انتظامی و جایگزین کردن فرماندهی که تندروی‌های سردار رادان در موضوع حجاب را نداشته باشد.
۳. اصلاح سریع روند رو به حضیض ذلت صدا و سیما که با وجود کارشناسان و تحلیل‌ها و گزارشات کلنگی و تکراری، جز هدر دادن بیت المال، به ویرانی بیشتر و روزافزون اعتماد عمومی می‌انجامد.
البته گشایش‌های اقتصادی از همه جهت دارای اهمیت به سزایی است اما این پروسه زمانبر است و با دکترین ستیز با نظم جهانی و اقتصاد مقاومتی، نمی‌تواند امیدی را متصور شد.

🔸القصه! سابقه نشان داده است در جنگ ۸ ساله ایران و عراق و سال‌هایی که ایران از مرز و بوم خویش دفاع می‌کرد، تا زمانی که مردم با دولت و حکومت همراهی داشتند، گرچه ضعف فرماندهی مشهود بود، با این وجود، سرزمین‌های اشغالی را از متجاوز پس گرفتند اما با فرسایشی شدن جنگ و ورود به خاک عراق، وضعیت به جایی رسید که به جز کمبود شدید امکانات نظامی و بودجه‌ای، روزی شده بود که ایران ۱۰۰ گردان عملیاتی هم نداشت ـ هر گردان ۲۰۰ نفره!ـ و در این صورت مجبور شد در زمان ضعف، گرچه دیر هنگام اما بهترین گزینه را بپذیرد و آن هم قطع‌نامه ۵۹۸ بود...!

@lotfi_mojtaba

ماموریت‌های ناممکن و غیرمعقول!

گذشته از این‌که آیا هدایت حوزه سیاست خارجی، میدان و محور حمایت از مقاومت، تحت امر فرد و نه گروه و در صورت گروهی، منش نظامیان تصمیم گیرنده است و آیا نخبگان و متخصصان غیر همسو نیز در تصمیمات دخالتی دارند یا نه؟ بی ربط نیست که بدانیم با عنوان استکبار ستیزی و حمایت از مستضعفان جهان:
۱. ایران را ام‌القرا و رهبران خود را رهبر مسلمین جهان فرض کردیم؛
۲. بیش از ظرفیت خویش گفتیم و نوشتیم؛
۳. باورمان شد؛
۵. برای خودمان رسالت و مأموریت عظیمی تعریف کردیم؛
۵. سفره گسترده‌ای در جهان پهن کردیم که توان سرویس دهی به همه آن‌را نداشتیم از کشورهای همسایه گرفته تا خاورمیانه تا شاخ آفریقا و سیاهان آمریکا و حتی آمریکای لاتین!

فرض را بر این بگذاریم که ایران ام‌القرای جهان اسلام است، و رهبران ما رهبر مسلمین جهان، در چه صورتی می‌توان چنین ادعایی داشت و این فرض را به آنان ثابت کرد؟ با ایرانی که از ضعف مفرط سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در داخل و سیاست خارجی رنج می‌برد؟!
اگر راهبرد حمایت از غزه ، لبنان یا هر جای دیگر به مرحله‌ای برسد که همین ام‌القرای فرضی هم نابود شود و دیگر ایرانی نماند کدام عقل سلیمی می‌پذیرد که راهبرد کنونی ادامه یابد؟
این‌که رهبر جمهوری اسلامی در خطبه اخیر خود دیگر سخن از نابودی حیفا و تل آویو نگفت و مطابق داشته‌ها و فقط از حق طبیعی دفاع سخن راند و نه از دکترین نابودی اسراییل، همه منبعث از همین موضوع است که واقعیت موجود دیگر اجازه اتخاذ مواضع قولی و فعلی گذشته را نمی‌دهد و با درایت خاصی به تندروهای داخلی و جنگ‌طلبان خارجی از جمله اسرائیل و اینترنشنال تفهیم کرد که ما به دنبال ادامه درگیری و جنگ نیستیم و این نیز مهم بود که آقای خامنه‌ای تصمیمات گرفته شده را نتیجه نظرات هم نظامیان و هم سیاسیون دانست. این از آن جهت اهمیت دارد که نیروهای تندرو داخلی مانند علی‌رضا پناهیان انتظار دارند همان‌گونه که با صراحت می‌گویند، ایران نیز مانند اسرائیل میدان و دیپلماسی را به دست نظامیان بسپارد! اینان اگر در مقام مقایسه هستند آیا حاضرند سیاست‌های دیگر این رژیم را که باعث تقویت داخلی آن شده به رخ کشند؟!

در نتیجه تعریف‌های پر طمطراق از ماموریت‌های ناممکن در عرصه جهانی و منطقه‌ای، به جز ایجاد حساسیت و ایران هراسی و تجهیز نظامی دیگر کشورهای منطقه و رونق کارتل‌های اسلحه‌سازی، حتی نمی‌تواند به لحاظ ملی و داخلی نیز مثمر ثمر باشد و حتی آسیب‌های ناگوار و بی‌شماری را در بعد داخلی و بین‌المللی در پی دارد.

@lotfi_mojtaba

دو گودال؛

یکی نتیجه برخورد موشک بالستیک ما به پایگاه عین‌الاسد آمریکا در عراق

دیگری نتیجه حمله بمب‌های سنگر شکن معمولی اسرائیل به ضاحیه در بیروت توسط جنگنده‌های f

✍شعار بدون پشتوانه حس بی‌اعتمادی را گسترش می‌دهد؛ دیدن واقعیت ناشی از ترس نیست برخاسته از عقلانیت و تدبیر است.
جنگ ۸ ساله پیش روی ما و تاریخ است.

🔸آیت‌الله منتظری نقل می‌کند:
روزی سرلشگر ظهیرنژاد با محسن رضایی پیش امام بودند. سرلشگر از نبود امکانات برای جنگیدن گزارش می‌دهد که محسن رضائی می‌گوید ان شاءالله با نیروی ایمان پیشروی می‌کنیم! آقای ظهیر‌نژاد که می‌بیند محسن رضایی دارد رجز می‌خواند به امام می‌گوید: آقا! نه پدر من زرتشتی بوده نه مادرم! پدر و مادرم مسلمانند خودم هم والله مسلمان هستم زنم هم مسلمان است بچه‌هایم هم. اما برای جنگیدن در مقابل۳۰ تانک دشمن ۳۰ تانک می‌خواهیم و در مقابل ۳۰ هواپیمای دشمن ۳۰ هواپیما لازم است.
(خاطرات ج۱ / ۵۶۸)

@lotfi_mojtaba

سخن‌گویی از ناحیه آحاد ملت؟!
چند درصد موافق شما هستند؟
این حرف‌ها ممکن است مشکل توقع مدافعان  را که در پی بی عملی در شوک یا خلسه به‌سر می‌برند، ارضا کند؟
برخی گرچه خود را ذوب در ولایت می‌دانند اما اینجا معلوم نیست اطاعت کنند. آیا آتش به اختیارند؟!
در هیچ یک از پیام‌های اخیر رهبری سخنی از انتقام یا حمله ایران به اسرائیل وجود ندارد.
اما معلوم است چرا صدا و سیما جزیره جداست و برای خود در بوق جنگ می‌دمد؟!
اگر ایران بخواهد به اسرائیل شلیک کند تبعات بعدی آن چه خواهد بود؟
حمله هم نکند، حربه هزار چاقو که اسرائیل دنبال می‌کند به مرحله بحرانی‌تر خواهد رسید؟!

سرانجام کار ظاهرا معلوم نیست و رسیدن به این وضعیت معلق محصول تدابیر گذشته نیست؛ تدابیری که امثال این گوینده در آتش آن دمیدند؟!

تدابیری که نشانی از تجدید نظر در آن نیست!

@lotfi_mojtaba

خلع سلاح و موازنه!
پزشکیان چه گفت؟

آقای پزشکیان درمورد خلع سلاح دو طرف ایران و اسرائیل در مصاحبه با خبرنگاران آمریکایی سخن گفت. معنای کلام وی کاهش تنش دیرینه و عمیق نیست بلکه توپ را در زمین اسرائیل انداخته تا با این تاکتیک به خلع سلاح تبلیغاتی طرف مقابل بپردازد. پزشکیان با استفاده از تئوری موازنه صفر به دنبال مشخص کردن چهره واقعی اسرائیل است و در واقع امر تعلیق به محالی را مطرح می‌کند زیرا نتانیاهو محال است انواع سلاح‌های مرگبار و هسته‌ای(گویا ۲۰۰ کلاهک) خود را نابود کند زیرا آن را از عناصر بقا البته به همراه عناصر دیگر می‌داند عناصر دیگر مانند: دموکراسی، اقتصاد، ترور، سایبری، امنیت فرامرزی و... و البته حمایت تمام قد آمریکا.

اما تندروهای داخلی که یا جاهلانند یا کاسب، به جای نقد مستدل این تاکتیک، جدای از کلید واژ‌ه‌های بنی‌صدر و استیضاح و... به سخنان زشتی روی آوردند مانند "بُز" یا "دیّ.."!( که این دومی در فقه و قانون حد دارد.)

جالب است! در سال ۸۷ محاکمه شدم و یکی از اتهاماتم نشر اکاذیب بود. از جمله مصادیق آن این جمله آیت‌الله منتظری بود که خود دولت در برخی گرانی‌ها دست دارد‌. و من آن‌را تنظیم و نشر داده بودم. احمدی‌نژاد سوگلی بود و تمام قد از وی دفاع می‌شد. این جمله و چند نوشته انتقادی یکسال زندان در حکم قاضی به ارمغان آورد! برادران امنیتی اینها را سیاه نمایی هم نشانه گذاشتند اما ماده قانونی در این باره نبود.

القصه!
به آقای رئیسی هم در فضای مجازی نسبت‌هایی داده می‌شد اما فرق رئیسی با پزشکیان این است اولا "بز" و "د..." نشنید و ثانیاً تمام قد صدا و سیما و صاحبان تریبون و جبهه انقلاب از وی دفاع می‌کردند اما پزشکیان چنین حامیانی ندارد.

پزشکیان نباید مقهور بازی تندروها از چند زاویه داخل و خارج شود و با پیام صلح و کاهش تنش و ارتباط با دنیای خارج دست پر به ایران بازگردد. زیرا مردم خسته از ۴۳ سال دعوا و تنش خارجی/داخلی دیگر رمقی برایشان نمانده است.

  @lotfi_mojtaba

پس از عفو و مختومه شدن پرونده شروین حاجی پور در دادگاه انقلاب؛
آزادی دکتر محسن برهانی از زندان ساحلی قم و مختومه شدن پرونده وی در دادسرای ویژه روحانیت؛
خبر مسرت بخش دیگری بود که ماه مهر دیگری را رقم زد.
با امیدهای دیگر و آزادی بیشتر🌱


عکس:
دو سال پیش در قم/ مراسم ختم دوست و همرزممان سید جلال حسینی از جانبازان شیمیایی جنگ

@lotfi_mojtaba

معدن طبس

روزهای متوالی مردان، زنان و کودکان در عمق تاریکی معدن کار می‌کردند. هوای متراکم و نفس‌گیر، صدای ضربات پتک‌ها و صدای خرد شدن زغال سنگ در میان سکوت سنگین این جهان زیرزمینی حکمفرما بود. عرق از پیشانی‌های خسته‌شان جاری می‌شد و برخی از آنها به سختی توان ادامه کار را داشتند. ناتوان از روشن کردن مسیرشان، در میان تونل‌های پیچ‌درپیچ گم می‌شدند…

آنان هر روز بیشتر در عمق زمین فرو می‌رفتند، گویی در حال کندن گور خود بودند. زمین بی‌رحمانه آنان را می‌بلعید و تنها امیدشان به یک روز تعطیل بود، روزی که شاید از این جهنم زنده بیرون بیایند. اما هر چه بیشتر کار می‌کردند، بیشتر در خاک دفن می‌شدند. هیچ‌کس به یادشان نمی‌افتاد و گویی خودشان هم باور کرده بودند که زنده‌بودنشان بی‌معنی است…
«ژرمینال»، امیل زولا، برگرفته از کانال سهند ایرانمهر

✍از کودکی درد کار کردن در عمق زمین را درک کردم آنجا که شاهد رفتن پدرم در ژرفای زمین بودم.
از بچگی شغلش مقنی بود چاه و قنات زیادی حفر کرده بود. چاه ۲۰ متر/ ۳۰ متر/ ۵۰ متر نه! حتی ۱۰۰ متر به عمق زمین!
بالای چاه که هستی و به پایین نگاه می‌کنی تا چشم کار می‌کند فقط طناب است. چشم دوخته‌ای به طناب که شاید تکانی بخورد و یعنی دلو پر شده بکشید بالا!
صدای قرچ قرچ چرخ چاه هنوز در گوشم هست.
ساعت‌ها زیر زمین، کلنگ زدن نفس می‌خواهد. نفسش تنگ می‌شد. چند پاکت بزرگ نایلونی به اندازه یک گونی، ته آن را به اندازه سرش سوراخ می‌کرد دو سوراخ هم به بغل تا دست‌هایش بیرون بیاید؛ چاه است و آب.
وقتی پس از چند ساعت از چاه عمیق بیرون می‌آمد خیس خیس بود. نفس کم آورده بود. نمی‌دانست چکار کند. بنشیند یا بدود. تا آخر عمر نفسش تنگ بود.
تا شبی که خوابید و صبح بر نخاست، انگشتان دست‌هایش نیمه باز مانده و گویا خشک شده بود به اندازه و سایز دسته کلنگ.
چین و چروک‌های پیشانی‌اش قصه داشت.
همین که سالم از عمق زمین بالا می‌آمد شکرگذار بودم.
اما امروز چشم‌های براه معدن طبس را که می‌بینم و چشمان نا امید بازماندگان؛ درک می‌کنم انتظار را!
#معدنچیان_طبس
@lotfi_mojtaba

معدن طبس

روزهای متوالی مردان، زنان و کودکان در عمق تاریکی معدن کار می‌کردند. هوای متراکم و نفس‌گیر، صدای ضربات پتک‌ها و صدای خرد شدن زغال سنگ در میان سکوت سنگین این جهان زیرزمینی حکمفرما بود. عرق از پیشانی‌های خسته‌شان جاری می‌شد و برخی از آنها به سختی توان ادامه کار را داشتند. ناتوان از روشن کردن مسیرشان، در میان تونل‌های پیچ‌درپیچ گم می‌شدند…

آنان هر روز بیشتر در عمق زمین فرو می‌رفتند، گویی در حال کندن گور خود بودند. زمین بی‌رحمانه آنان را می‌بلعید و تنها امیدشان به یک روز تعطیل بود، روزی که شاید از این جهنم زنده بیرون بیایند. اما هر چه بیشتر کار می‌کردند، بیشتر در خاک دفن می‌شدند. هیچ‌کس به یادشان نمی‌افتاد و گویی خودشان هم باور کرده بودند که زنده‌بودنشان بی‌معنی است…
«ژرمینال»، امیل زولا، برگرفته از کانال سهند ایرانمهر

✍از کودکی درد کار کردن در عمق زمین را درک کردم آنجا که شاهد رفتن پدرم در ژرفای زمین بودم.
از بچگی شغلش مغنی بود چاه و قنات زیادی حفر کرده بود. چاه ۲۰ متر/ ۳۰ متر/ ۵۰ متر نه! حتی ۱۰۰ متر به عمق زمین!
بالای چاه که هستی و به پایین نگاه می‌کنی تا چشم کار می‌کند فقط طناب است. چشم دوخته‌ای به طناب که شاید تکانی بخورد و یعنی دلو پر شده بکشید بالا!
صدای قرچ قرچ چرخ چاه هنوز در گوشم هست.
ساعت‌ها زیر زمین، کنگ زدن نفس می‌خواهد. نفسش تنگ می‌شد. چند پاکت بزرگ نایلونی به اندازه یک گونی، ته آن را به اندازه سرش سوراخ می‌کرد دو سوراخ هم به بغل تا دست‌هایش بیرون بیاید؛ چاه است و آب.
وقتی پس از چند ساعت از چاه عمیق بیرون می‌آمد خیس خیس بود. نفس کم آورده بود. نمی‌دانست چکار کند. بنشیند یا بدود. تا آخر عمر نفسش تنگ بود.
تا شبی که خوابید و صبح بر نخاست، انگشتان دست‌هایش نیمه باز مانده و گویا خشک شده بود به اندازه و سایز دسته کلنگ.
چین و چروک‌های پیشانی‌اش قصه داشت.
همین که سالم از عمق زمین بالا می‌آمد شکرگذار بودم.
اما امروز چشم‌های براه معدن طبس را که می‌بینم و چشمان نا امید بازماندگان؛ درک می‌کنم انتظار را!
#معدنچیان_طبس
@lotfi_mojtaba

آنان بیدارند!

زمانی که گفته می‌شد اگر هر مسلمانی یک سطل آب روی اسرائیل بریزد، اسرائیل را آب می‌برد، سپری شده است. گرچه این شعار تشبیهی برای اتحاد مسلمانان علیه اسرائیل بود اما امروزه با سیر شگرف و شتابنده تغییر و تحولات در دنیا نمی‌توان از این شعارها سر داد و حتی نمی‌توان در پس از هر کنش این رژیم موشکی حواله کرد زیرا زمانه احمق و کوچک فرض کردن طرف مقابل نیز گذشته است. در زمانه جنگ و کارزار برای تشجیع نیروی خودی با تبلیغات و رجزخوانی طرف مقابل را ضعیف و حقیر جلوه می‌دهند اما این دلیل نمی‌شود که این شگرد موقت به عنوان راهبرد و قاعده اتخاذ شده و خود را دست برتر بدانیم. البته این بدین معنی نیست که حتما طرف مقابل را خیلی قدرتمند حساب کنیم بلکه قدرت و ضعف در دنیا رابطه الاکلنگی دارد یعنی هر مقدار که ما دچار ضعف حکمرانی راهبردی در داخل و سیاست خارجی شویم اسرائیل یا هر جای دیگر قدرت می‌گیرد و به عکس. باید پذیرفت که تحلیل و شناخت واقعیت با زاویه دید نادرست، ساده لوحانه (و بعضا ریاکارانه و منافقانه)، همیشه ما را دچار ضعف در عمل کرده و خواهد کرد و تنها کاربرد شعارهای داده شده در خیابان و تظاهرات و مانند آن، در لحظات همان خیابان و پشت تریبون است و برای هشتک «حریفت منم» به درد می‌خورد و برای نماهنگ و سرودسازی و پخش از صدا و سیما که اسرائیل سال دیگر بلکه امسال نابود می‌شود فایده دیگری ندارد!
همین انفجارهای وسایل ارتباطی در لبنان که اعضای حزب الله، مردم عادی و زن و بچه مردم را هدف گرفته، چه واکنشی داشته است؟ در مقابل برخی که آن‌را نشان از شکست اسرائیل می‌دانند؛ سید حسن نصرالله که در نوک فلش جنگ با اسرائیل قرار دارد در یک واکنش واقع گرایانه با صداقت و شفافیتی که لبنانی‌ها انتظار دارند، می‌گوید: «بله ، ضربه بزرگی خوردیم اما این جنگ است شکی نیست که ضربه امنیتی انسانی بزرگی در تاریخ مقاومت خوردیم و متحمل شدیم. می‌دانیم که دشمن برتری تکنولوژی بر ما دارد» همین اظهارات را بگذارید کنار سرداری از ایران که برای وی پیام داده و «این اقدام را بدون تردید از سر استیصال شکست‌های پیاپی اسرائیل دانسته که به زودی با پاسخ کوبنده مقاومت شاهد نابودی کامل این رژیم سفاک و جنایت کار خواهیم بود و ان جندنا لغالبون».
اشتباه محاسباتی آنان که مقاومت را در رأس اهداف سیاست خارجی کشور آن هم با موشک و پهباد فرض کرده‌اند این است که نمی‌خواهند از دیوار حائل فهم تغییر قدرت و جنگ در دنیای امروز عبور کنند در حالی که مؤلفه قدرت و برتری و دست بالاتر داشتن با گذشته متفاوت شده است. نظام دیگر نمی‌تواند چون گذشته فکر و عمل کند باید در اهداف و رویه‌ها تجدید نظر کرده و این نامش انفعال نیست، خواب نیست و بیداری است و به فرمایش مولی علی(ع): «مَن نامَ لَم یَنُم عَلیِه، کسی که به خواب رود دشمنش به خواب نرفته و بیدار است.»
@lotfi_mojtaba

حواسمان به دوستان احمق، کاسب‌کاران و دشمنان زیرک هست؟!

امروز کلیپی دیدم که تاریخ آن مشخص نیست اما در یک جشن نیمه شعبان سخنانی را سیدی ایراد می‌کند مبنی بر اینکه:

" امام زمان در دوران ریاست جمهوری حضرت آقای خامنه‌ای نماینده‌ای را به خدمت ایشان می‌فرستاد و رهنمودهایی می‌دادند ولی بعد از اینکه ایشان رهبر شدند، از واسطه خبر نشد، نگران شدیم و بعد از پیگیری از واسطه، معلوم شد پس از این، خود آقا امام زمان به دیدار رهبری می‌روند."

گوینده، نقل خود را مستند به یک واسطه می‌کند به نقل از مسئول دفتر رئیس جمهوری آن زمان!

قاعدتا سازندگان این سنخ جعلیات و ترّهات در طول تاریخ از سه حالت خارج نبودند:

۱. طرفداران و ذوب شوندگان جاهل و سبک مغز که فکر می‌کردند با جعل کرامات، مقام و منزلت مرادشان را اوج می‌بخشند و وقتی عوام کرامات را بشنوند، دل‌هاشان به سوی آقاشان‌ متمایل‌می‌شود.

۲. کاسبانی که با بالا بردن منزلت صاحب منصبی، در ظل بالا کشیدن آن صاحب قدرت یا مکنت و علم، به دنبال چریدن و رسیدن به پاره تخته‌ای از قدرت و مکنت بودند. این طائفه رگ خواب را به خوبی جسته‌اند.

۳. دشمنان و حسودان دانا و زیرک که با جعل خرافه و غلو در صدد بی آبرو و اعتبار کردن عالم یا صاحب منصبی بودند که با زر و زور نمی‌توان وی را فریفت و مریدانش دست از علاقه و ارتباط با وی بر نمی‌دارند. در این حالت بهترین روش و کم هزینه‌ترین، جعلیات و گنده‌گویی‌های مرسوم است که هم ممکن است آن آقا خوشش آید و به خود غرّه شود. خاقانی گوید:
مشنو ترّهات او که بیمار/پر گوید و هرچه روز بحران.
و هم ذوب‌شدگان را طرب و شادابی و شادمانی که الحمدلله پی هر کسی نرفتیم! اما امان از زمانی که پرده از پس افتد! که همه چیز به باد فنا خواهد رفت.

شناخت هر یک از سه طایفه و شگردهای آنان به ویژه سومی در میان ملل عقب مانده عملی صعب و سخت است.
حواسمان به ترّهات هست؟!
@lotfi_mojtaba

آمار نگران کننده از وضعیت کشور هر روز بر نگرانی از آینده می‌افزاید و این در حالی است که تق آماری که در دولت گذشته از پیشرفت داده می‌شد در آمده و نوعا نقش بر آب!
کسی از صاحب منصبان از آن دولت نمی‌پرسید که پس نمود این آمارستان شما کجاست؟! سفره که کوچکتر شد! و این همه تمجید چرا؟!
این همه مارش پیروزی و پیشرفت ادعایی برای تعالی چنان با واقعیت تراز نبود تا جایی که رهبری از کمبود "فرصت و پول" و کار زیاد در دیدار با دولت پزشکیان سخن به میان آورد.
وضعیت ناترازی‌ها نشان از آن دارد که علاوه بر خسارات مستقیم و غیر مستقیم تحریم و نبود رابطه با دنیا، عدم تعادل در صرف هزینه‌ها در پروژه‌های اقتدار پندار نظامی از جمله، و عدم هزینه در امثال برق و گاز و محیط زیست، دارو و آب، کار را به جایی رسانده که در تصور هر ناظر دلسوز، تصویر فوق  (که در کودکی به عنوان چیستان و راه فرار مطرح بود)  تداعی کننده وضع امروز ما است.

شما چه تصوری دارید؟ به جای هر یک از این تهدیدهای درون تصویر، چه چیزی را برای اکنون کشور جای‌گذاری می‌کنید؟! راه برون رفت چیست؟!
با این توضیح که پزشکیان ادامه روش فعلی برای پیشرفت را دیوانگی می‌داند!

@lotfi_mojtaba

می‌رسد شکوه آزادی؟!

🔸سرکار خانم فخرالسادات محتشمی پور
سلام علیکم

در هفته گذشته هم نامه آقا مصطفای عزیز را از زندان و هم دردنامه شما را که در دهه آخر صفر هر دو روضه‌ای جانسوز بود، خواندم.
هر دو روضه بود و روضه خوانش سید مصطفی و شما بودید و هر دو کافی بود برای دل شکستن و آه کشیدن برای مظلوم اما نمی‌دانم چرا دل‌هاشان که بسان سنگ شده از آه مظلوم ترک بر نمی‌دارد.
نوشته بودید: مصطفی خبر حوشحالی آزادی برخی را داد و به وی گفتم می‌گم لابد نوبت تو هم نزدیک است که خندید و گفت دوباره احضاریه جدید برایم آمده! لبخند بر لبانم می‌‌خشکد!
به عنوان همدردی که بارها طعم تلخ بازداشت پیش چشم همسر و بچه‌ها، انفرادی، محکومیت و تبعید را چشیده و درد جانکاه نبودن در کنار کودکان و نوجوانان را همسرم به دوش کشید؛ نمی‌خواهم جمله تکراری سفارش به صبوری را بکار برم زیرا گفتنش سهل و ممتنع است و این حلوای تلخ را تا نخورند ندانند.
از عمق علاقه شما به سید مصطفی آگاهم؛ یادتان هست ۱۶ یا ۱۷ سال پیش روز عیدی آمدید قم خانه آیت‌الله منتظری؟ ایشان به رسم معمول یک اسکناس دوهزار تومانی تا نشده عیدی می‌داد و شما پس از گرفتن عیدی گفتید: آقا! سهم آقا مصطفی را هم بدهید. آقای منتظری سهم مصطفی را داد و از باب مطایبه فرمود: ببخشید کم است بگذارید جلوی آینه دو برابر می‌شود.
امسال در دفتر آیت‌الله صانعی شما را دیدم، چهره خندان بود اما چشم‌های فراغ دیده چه؟!
گویا سید مصطفی چند روز یکبار زنگ می‌زند.
این بار اگر تماس گرفت این جمله آیت‌الله منتظری را به یادگار برایش نقل کنید که: زندان اصلش زنده‌دان بوده! زنده‌ها را زندانی می‌کنند!

در این فرصت می‌پرسم از رئیس قوه قضائیه و به ویژه رهبر جمهوری اسلامی که:
مجموع حکومت پیامبر(ص)، حضرت علی و امام حسن، در تاریخ اسلام هر چند سال که هست، به کدامین دلیل زندانی سیاسی نداشتند؟! مخالف نداشتند که داشتند آن هم از جنس منافقین‌اش و خوارج سخندان و مسلح! اما در تاریخ حتی نام یک زندانی سیاسی در کارنامه حکومتی آنان ثبت شده است؟!

... وآیا روزی خواهد رسید که زخم‌های دل و غم‌های فروخفته و بغض‌های مانده در گلو و آه شب و نیمه شب مردان و زنان مانده در حبس، جای خود را به شکوه آزادی دهد؟! شکوهی که چشمان منتظر و دوخته به در را روشنی بخشد؟
شکوهی که حاکمان نیز از آن بی بهره نخواهند بود، اگر بدانند.

باز هم سلام برسانید./ با تقدیم احترام

@lotfi_mojtaba

از سلطان نشین عمان کمتریم؟!

حالا که قرار است فرمان به سوی وفاق ملی بچرخد، حالا که ناترازی‌های گوناگون و هول‌انگیز کشور را فرا گرفته تا جایی که رهبری در دیدار با هیات دولت به نبود فرصت و نبود پول اذعان کرد، در این مسیر محتضری روی دست مانده که برای احیا به تدبیر و عقلانیت و انعطاف نیاز است. دیگر نمی‌توان گفت حرف مرد یکی است و اینجا باید مردان حاکم، با نگرش به پرونده و کارنامه سیاسی خویش، حرفشان دو تا شود.
پر کردن گسل‌های ژرف و وحشتناک کنونی نیاز به همدلی و مدارا دارد. سخن ساده اینکه کاری بتوان کرد کارستان! و آن اینکه نظام از محصوران: میرحسین موسوی، خانم رهنورد و مهدی کروبی، و زندانیانی مانند مصطفی تاج‌زاده ضمن آزادی، بخواهد در مسیر پیشرفت و عدالت و رسیدن و وضعیت مطلوب به حاکمیت مشاورت و کمک کنند.
این نه اینکه سیره پیامبر است(آل عمران/ ۱۵۹) بلکه در دنیای معاصر نمونه دارد. نمونه بارز آن کشور عمان است.
این آرزوی دست نیافتنی مرا یاد خاطره‌ای انداخت:
سال اول یا دوم دولت اصلاحات بود که عطاءالله مهاجرانی وزیر فرهنگ و ارشاد دولت خاتمی به قم آمد و در جمع تعدادی از روحانیون حاضر شد. (جلسه در یک منزل شخصی بود و وی جرات نمی‌کرد در مکان عمومی با روحانیون دیدار کند!)
القصه! بحث دکتر مهاجرانی به چگونگی برخورد با مخالفان از جمله آیت الله منتظری و حصر ایشان کشید. وی خاطره‌ای گفت درس آموز که پس از سال‌ها هنوز در گوشم هست. می‌گفت:
☀️سفری داشتم به سلطان نشین عمان و با عبدالعزیز الروسی وزیر اعلام آن کشور ملاقاتی رسمی داشتم. وی پس از این ملاقات مرا به خانه‌اش دعوت کرد. سخن از گذشته‌اش را به پیش کشید و گفت:
🔸در دوران دانشجویی با تعدادی از دانشجویان از جمله یوسف بن علوی، جزو مخالفان سرسخت سلطان بن قابوس بودیم. گرایش‌های چپ داشتیم و چونکه از رهبران پارتیزانی ظفار بودیم گاهی حمله و تحرکات مسلحانه انجام می‌دادیم. مدتی بعد دستگیر شدیم. ما را به زندان بردند. زمانی نگذشته بود که من و همراهانم را از زندان بیرون آورده، سر و صورت اصلاح کرده، لباس رسمی پوشیدیم. گفتند سلطان بن قابوس شما احضار کرده است. پیش خود گفتیم اعداممان حتمی است! ما را نزد وی بردند. سلطان ما را احترام کرد و نزد خود نشاند. تعجبمان بیشتر شد. سر سخن باز کرد. از گذشته تا حال گفت، از وضعیت کشور و این‌که با تفکرات چپ و کمونیستی کشور به سرانجام نمی‌رسد با دلیل و آمار و منطق مجابمان کرد و گفت: "ما راهی را برای پیمودن آغاز کردیم. شما درس خوانده‌های کشورید حیف از شماست که در زندان باشید. گذشته‌ها گذشت. من چند پیشنهاد برای شما دارم اول اینکه: سرمایه‌ای در اختیارتان می گذارم، با خانواده به هر کشور خارجی مایلید مهاجرت کنید و تا آخر عمر با عزت زندگی کنید. یا اینکه: به شما سرمایه و امکانات می‌دهم تا به کار کشاورزی و تولید بپردازید و یا اینکه خواهش می‌کنم به من برای مدیریت و توسعه کشورمان کمک کنید، من مدیرانی متخصص می‌خواهم و اگر مایل هستید همراهم باشید." در بهت به سر بردیم. در پوست خود نمی‌گنجیدیم و با آغوش باز راه سوم را انتخاب کردیم و سلطان بن قابوس هر یک را به مقام وزارت، و مشاوره منصوب کرد و من وزیر امور اعلام و بن علوی وزیر خارجه شدیم.

🔸مرادم از ذکر این خاطره شیوه کار است و اینکه آیا متصدیان و حاکمان ما از سلطان کشور کوچکی مانند عمان، کمترند؟!
@lotfi_mojtaba

《۷۲/۹ درصد معتقد به جدایی دین از نهاد سیاست》

در سال ۵۸ مردم به جمهوری اسلامی رای دادند.
و سپس به قانون اساسی رای دادند که بالاترین راس حاکمیت آن برکشیده از نهاد دین و حوزه علمیه باشد.

امروزه و پس از ۴۳ سال، اکثریت قابل توجهی اعتقاد به عینیت دین با سیاست ندارند و تنها ۲۲/۵ درصد موافقند!

راحت‌ترین تحلیل برای این تغییر و تبرئه ناکارآمدی خود، پناه بردن به تئوری "توطئه دشمن" است!

(منبع جدول، پیمایش ملی وزارت ارشاد، آبان ۱۴۰۲)

@lotfi_mojtaba

وقتی سرداری سخن از قلم کردن دست و پا، سر دهد!
وقتی او به جای محکمه حکم محاربه صادر کند!
وقتی از حقوق متهم همانی می‌داند که می‌گوید!
وقتی می‌گوید متهم حقوقی دارد زمانی که تحویل قانون شود!
و...
چه انتظاری داریم فلان افسر و سرباز چه‌ها نکنند با یک متهم که جنازه اش تحویل خانواده شود؟!

"آورده‌اند که نوشین‌روانِ عادل را در شکارگاهی صَید کباب کردند و نمک نبود. غلامی به روستا رفت تا نمک آرد. نوشیروان گفت: نمک به قیمت بستان تا رسمی نشود و ده خراب نگردد. گفتند: از این قدر چه خَلَل آید؟ گفت: بنیادِ ظلم در جهان اوّل اندکی بوده‌است هرکه آمد بر او مَزیدی کرده تا بدین غایت رسیده.

اگر ز باغِ رعیّت مَلِک خورد سیبی
بر آورند غلامانِ او درخت از بیخ

به پنج بیضه که سلطان ستم روا دارد
زنند لشکریانش هزار مرغ به سیخ"

(سعدی، گلستان، باب اول، سیرت پادشاهان)

 
@lotfi_mojtaba

سلام بر دوستان همراه آوای خرد
خبر شماره ۶ ادیت شد گرچه از منابع آگاه رسید.
اما اصلاحیه آنان بعدا بدستم رسید!
@lotfi_mojtaba