۴۱ سال پیش در چنین روزی #صدام_حسين از سلاح شیمیائی علیه ایران استفاده کرد. جنایتی هولناک که بیش از نیم قرن بود در قوانین جنگ ممنوع شده بود. جهان صداش در نیامد. سه سال قبلش صدام بایران حمله کرده بود: جهان صداش در نیامد. علتش روشن بود. حکومت بقدری منفور جامعه جهانی بود و موقعیت بین المللی کشور بقدری منزوی شده بود که هیچکس حاضر نبود از بدیهی ترین حقوق ایران دفاع کند. عینا وضع امروز در مورد #سه_جزیره ما در #خلیج_فارس #تنب_بزرگ_ایران #تنب_کوچک_ایران و #ابوموسی_ایران! علیرغم روز روشن بودن مالکیت ایران روی این جزائر بنی بشری بحمایت از ایران پا نمیشود. علتش هم همان منفور بودن حکومت کنونی فعلا حاکم بر میهن.
قانون بین الملل در اینمورد مثل روز روشن است. اگر در دوران نظارت بریتانیا بر شیخ نشین ها موقعیت قانونی سه جزیره قابل بحث بود، بدنبال تصمیم دولت ویلسون جهت خروج نیروهای بریتانیا از شرق سوئز بریتانیا نظارت خود بر سه جزیره را بایران عودت داد. دنیس رایت سفیر کبیر اسبق بریتانیا در خاطرات خود صریحا این مطلب را اذعان کرده و توضیح میدهد که در مورد #بحرین با ایران بتوافق رسیدیم که خواسته مردم بحرین را از طریق رفراندوم با نظارت سازمان ملل متحد روشن کنیم. حکومت وقت ایران با احترام بقانون بین الملل این توافق را پذیرفت. در مورد سه جزیره جای شکی نبود که ادعای مالکیت ایران قابل بحث نیست و توافق شد که با خروج نیروهای بریتانیا ارتش شاهنشاهی ایران جزائر را بحاکمیت ایران باز گرداند. و چنین شد.
اما کو حکومتی که دنبال حق ابران باشد؟
تا حکومت جهل و جنایت هست ایران و ایرانی وضعش همین خواهد بود که در این ۴۵ سال بوده! تف بر این حکومت کشور فروش !