ابلیس
در عهد عتیق لفظ عبری «ساطان» به معنی «متهمکننده» نام فرشتهایست که در بارگاه الهی علیه انسانها اقامۀ دعوا میکند، نیکوکاریشان را زیر سؤال میبرد و گناهانشان را به خدا گزارش میکند. منشأ واژۀ «شیطان» از همینجاست.
در ترجمهٔ یونانی عهد عتیق «ساطان» به «Diabolos» ترجمه شد که در یونانی معنی «متهمکننده» دارد و معادل دقیق «ساطان» است.
در عهد جدید دیگر مفهوم شیطان، به معنی موجود بدخواهی که دشمن خداست، شکل گرفته است و عهد جدید لفظ «Diabolos» را برای نامیدن شیطان به کار میبرد.
حال، «Diabolos» از طریق زبان سریانی به عربی رسید و به «ابلیس» قرآن تبدیل شد. از سوی دیگر همین کلمه از طریق زبان لاتین به انگلیسی رسید و به «Devil» تبدیل شد.
بدین ترتیب «ابلیس» عربی و «Devil» انگلیسی منشأ مشترکی دارند.
نگاه کنید:
واژههای دخیل در قرآن مجید
آرتور جفری
@Harut_Marut