فرزانه ابراهیم زاده

صدای نرم غلامحسین خان لرزید وقتی دو گام بالاتر خواند: ای دشمن ار تو سنگ خاره‌ای من آهنم / جان من فدای خاک میهنم …
این صدای غلامحسین خان فقط نبود قلب روح‌الله خان و دکتر حسین و کلنل و همه کسانی شب ۲۷ مهر ۱۳۲۳ در مدرسه نظامی چهارراه استانبول در جشنواره آهنگ‌های محلی جمع شده بودند هم لرزید؛ قلب یک سرزمین هشتاد سال است که با این مصرع که همه این سرود لرزید.
امشب ۲۷ مهر ۱۴۰۳ ای ایران هشتاد ساله شد. هشتاد سالی که بدون هیچ قراردادی در قلب ایران این سرود سرود ملی ما است…
ای ایران نه فقط یک ترانه یا سرود که بغض مردمی بود که سه سال و چند ماه بود با همه اعلام بی‌طرفی اشغال شده بود، بعض تحقیر متفقین که بر قلب دکتر حسین گل گلاب نشست و در فاصله چهارراه سیدعلی تا دفتر روح‌الله خالقی در خیابان هدایت شد چند بیت و یک ماه بعد در گلوی غلامحسین خان بنان شکست. ای ایران سرود از جان یک ملت بود.
سرودی که در هر جای دنیا جایی به گوش ایرانی حقیقی برسد به احترامش می ایستد
امشب ۲۷ مهر ۱۴۰۳ سرود ای ایران در مدرسه نظامی همراه مثلث طلایی در تهران هشتاد ساله شد

💠امروز، ۲۴ مهرماه ۱۴۰۳ برابر است با پنجاه و سومین سالروز گشایش برج آزادی (شهیاد)، نماد شهر تهران و از شاهکارهای معماری معاصر ایران. در نوشته‌های زیر می‌توانید با ابعاد گوناگون این بنا آشنا شوید. این نوشته‌ها برگرفته از مقاله «برج و میدان آزادی»، نوشته حمیدرضا حسینی هستند که در جلد سوم دانشنامه تهران بزرگ منتشر شده است.

1️⃣مسابقه طراحی ساختمان شهیاد آریامهر
https://t.me/nafetehroon/1572

2️⃣حسین امانت، معمار برج آزادی
https://t.me/nafetehroon/1574

3️⃣مبانی تاریخی و منابع الهام معماری برج آزادی
https://t.me/nafetehroon/1576

4️⃣طبقات داخلی و بخش‌های زیرزمینی برج آزادی
https://t.me/nafetehroon/1579

5️⃣فرایند ساخت برج آزادی
https://t.me/nafetehroon/1581

6️⃣عوامل ساخت برج و میدان آزادی
https://t.me/nafetehroon/1583

7️⃣بودجه ساخت برج آزادی
https://t.me/nafetehroon/1585

🔺تلگرام و اینستاگرام ناف تهرون @nafetehroon

۱۷ مهر؛
سالروز درگذشت استاد محمدرضا شجریان


📍 شنیدن قسمت دوم پادکست،
   از لینک زیر:
https://gharnbistom.yek.link
____

📱@gharnbistompodcast

زیر بغل شاه را گرفتند و به زور از پله‌های عمارت برلیان بالا بردند. اطبا می‌گفتند چند روز پیش دماغش بهم ریخته و انگار سکته کرده است. زبانش لق شده بود و حرف نمی توانست بزند. اما او شاه بود و باید برای مراسم باز شدن مجلسی که خودش حکمش را نوشته بود بیاید. مخبرالدوله که حال بهم ریخته شاه را می‌دید گفت مراسم را به عمارت برلیان ببرند که چسبیده بود به عمارت نارنجستان و اندرونی و جابه جایی شاه راحت‌تر. به ضرب سوزن و چرخ الماس و حب دکتر سرپا شده بود. نماینده نمایندگان جلو امد و متن تاسیس مجلس را خواند و شاه با چشمانی که به زور بازنگهداشته بود حرفهایش را شنید و چند کلامی سعی کرد حرف بزند. بغض کرد و از لای حرفهای نامفهومش جماعت شنیدند که گفته آرزویش مجلس بود و قس… اما حالش خوش نبود برگرداندنش به اندرونی. اما نماینده‌ها به مدرسه نظام رفتند تا اولین مجلس آسیا را تاسیس کنند، مجلسی که درست یکسال بعد متمم قانون اساسی را رسما به توشیح شاه دیگر اجرایی کرد، متممی که در بند سومش نوشته بود تهران پایتخت ایران است و تهران ثبت شد

آمارهایی تکان‌دهنده از جنگ ایران و عراق


جمله‌ی معروفی منسوب به استالین هست که می‌گوید: «مرگ یک نفر یک تراژدی و مرگ میلیون‌ها نفر آمار است.»
این بدترین نوع نگاه به عددهایی است که به‌عنوان آمار پیشِ روی ما قرار می‌گیرد به‌ویژه آن‌جا که عددها و رقم‌ها با جان انسان‌ها سر و کار دارد.
عددها به شما نشان می‌دهد 91918 نفر از شهدای ایران نوجوانان بین 16 تا 20 سال بودند؛ وقتی به تک‌تک نوجوان‌های این آمار و زندگی‌ها و خانواده‌های پشت سرِ هر کدام نگاه کنید، تن و بدنتان می‌لرزد.
اگر رقم 63441 نفریِ جوانان شهید که سن 21 تا 25 سال داشتند را به آمار شهدای نوجوان اضافه کنیم حدود 72 درصد از شهدای ایران را نوجوانان و جوانانِ بین 16 تا 25 سال تشکیل می‌دهند. یعنی از هر سه نفر ایرانی که در صحنه‌ی جنگ ایران و عراق در خون خود می‌غلطد، دو نفر کمتر از 25 سال دارند.
از کتابچه‌ای با عنوان گزیده‌های آماری بنیاد شهید که سال 1380 منتشر شده آمارهایی در فایل پی‌دی‌افِ این پست قرار داده‌ام که می‌تواند زمینه‌ی تامل‌ها و تحقیقات فراوانی باشد.
جعفر شیرعلی نیا

etelaat
ساعت چند بود؟ معلوم نیست حتی بعد از چهل و چند سال کمتر کسی به خاطر دارد که بیمارستان جم بوده یا بیمارستان رضا پهلوی سابق، که یکی از مهمترین موسیقی‌دانان کشور در آن آخرین نفس‌هایش را کشید. تنها چیزی که می‌دانیم این است که کلنل علینقی وزیری ۱۸ شهریور ۱۳۵۸ بر این دنیا بست و آواهایش را به یادگار گذاشت. کلنل وزیری بزرگ در تهران زادگاهش درگذشت بدون این که حتی آگهی برای ترحیمش منتشر شود. او مرد در سکوت اما نه سکوت که روزی که او را به خاک سرد سپردند تهران پر از هیاهوی مرگ عجیب و یک دفعه مردی بود که گروهی پدر و گروهی پیشوا بود. کلنل همان روز مرد که آیت‌الله طالقانی درگذشت یکی در دروازه شمیران و آن یکی در شمیران یکی در سکوت و یکی در هیاهو. مرگ آیت‌الله مرگ گم شد. کلنلی که بیشتر از آن که نظامی باشد موسیقی‌دان بود و بیشتر از آن که پسر موسی خان وزیری باشد پسر دوم بی‌بی خانم استرآبادی بود، زنی که تاریخ جنبش زنان به او مدیون است. کلنل وزیری در سکوت در مقبره خانوادگی به خاک سپرده شد همان جایی که چند قدم آن سوترش مقبره پدرطالقانی را آماده می‌کردند. اما وزیری آهنگساز در همه آن ملودی‌هایی که ساخته بود زنده ماند در ذهن همه ایرانی‌ها و حالا یکسالی هست که مقبره‌ی خانوادگی‌اشان موزه شده موزه موسیقی در مقبره ۱۰۵۳ رو به روی قطعه ۸۸ شده است. موزه‌ای که چند ماه بعد از موزه شدن مورد سرقت قرار گرفت. اما نام وزیری همچنان باقی ماند.