من نه از کسی بهترم و نه از کسی بدترم، چون رقابتی بین خودمو دیگری متصور نیستم، که بخوام مقایسهای انجام بدم اگر تلاش میکنم، اگر موقعیتی کسب میکنم فقط بخاطر خوشحالی خودمه و اینکه فعال بودن رو دوست دارم وگرنه هرکسی در جایگاه خودش ارزشمنده و باید از وجود خودش لذت ببره!
اگه باهاش حالت خوبه، اگه مهربونه، اگه ذوق و تو چشمات میاره، اگه خوب میتونه اوضاع رو کنترل کنه، اگه میفهمتت؛ میتونی کنارش خودت باشی، اگه پا به پاش میتونی بی پروا دیوونگی کنی، دلیل خنده های از ته دلته... خب دستاشو بگیر! شاید دیگه هیچوقت نتونی این حس و با کسی تکرار کنی...
اگر آدم قبل بودم کلی وقت میذاشتم تا اثبات کنم اشتباه متوجه شدی، اشتباه قضاوتم کردی، اشتباه کردی که اشتباه رفتار کردی باهام، ولی دیگه اون آدم قبل نیستم دیگه برای اثبات خودم به کسی، جز خودم وقت نمیذارم. من تلاش میکنم اونی باشم که دوس دارم باشم، اونی که با کسی جز خودش دیگه با کسی نمیجنگه. آره اگر قبلاً بود کلی ناراحت میشدم که چرا نتونستی منو درست بشناسی اما خپ الان دیگه مهم نیست چون من خودمو شناختم و همین کافیه :)
میان بازی آسمان و زمین، رنج را به نام انسان زدند… و انسان ناگزیر، بی پناه و غریب در خود پیچید و آرام آرام پر کشید! کسی چه میدانست روح عظیم آدمی، به وسعت بزرگی دریاها و استواری کوهها، تا به کجا دوام خواهد آورد !؟ #آیدا_بیات 🖤
ولی من امیدوارم که خودتو داشته باشی که وقتی همه رفتن، تو بمونی پیش خودت. که وقتی آخرین نفرم رفت و درو پشت سرش بست، دوبار بزنی رو شونه ات و بگی اشکال نداره، درستش میکنیم🤎
ما همه به گذر زمان احتیاج داریم تا کم کم آماده و متوجه بشیم که انتخابامون، اونطور که میخواستیم پیش نرفته و آدمها اونجوری که ما توقع داشتیم، رفتار نکردند. زمان میخوایم تا با خودمون به صلح برسیم و تصمیم های جدیدی بگیریم. و حرف منو باور کن که زمان گاهی هم کارشو بلده...
هر از چند گاهی پرسیدن این سوال از خودت لازمه؛ آیا همونی هستی که میخواستی باشی؟ جواب اگر مثبت بود همچنان پای خودت وایسا، اگر منفی بود یادت نره هیچوقت دیر نیست. به خودت سخت نگیر.
چقدر من این روزها کافکا رو درک میکنم وقتی تو یکی از نامههاش مینويسه: «خوب نیستم، با تلاشی که الان میکنم که به زندگی بچسبم، میتونستم اهرام مصر رو بسازم.» همینقدر دقیق.