Калі мы даведаліся пра праблемы Васіля і адмову ў Літве, мы самі выйшлі на сувязь і прапанавалі дапамогу. Васіль сказаў, што дапамога не патрэбна, што ўжо мае рашэньне, разглядаў Малдову ці Аргентыну. Абскарджваць літоўскае рашэньне ня стаў, і вырашыў не праходзіць праз колы пекла ў Польшчы. Спрабаваў нібыта і ў Грузіі, потым апынуўся ў Віетнаме.
Гэта ўсё жахлівая, драматычная гісторыя, якая паказвае, зь якой несправядлівасьцю і якімі рызыкамі сутыкаюцца беларусы. Пра Віетнам мы даведаліся надта позна, напісалі лісты— але не пасьпелі.
Вядома, усё магло б быць інакш, калі б не адмовіла Літва ў самым пачатку. Многіх людзей прызнаюць пагрозай нацбясьпекі толькі за радок у біяграфіі. Гэта не ок.
І просьба да ўсіх: не рызыкаваць з выбарам краінаў. Лепш дабівацца сваіх правоў у дэмакратычных краінах, праз тыя ж суды. Зьвяртайцеся да правабаронцаў і палітыкаў, калі трапляеце ў бяду.
Верамейчыку — Свабоду!