Publicaciones de Telegram de BIAS Team

🔹اقتصاد رفتاری، بازاریابی و طراحی محصول/خدمت: ارائه دیدگاه‌ها و تجربیات از کاربست اقتصاد رفتاری در ایران

تیم بایاس فعالیت خود را از سال ۱۳۹۵ آغاز نمود و طی این مدت به کاربست یافته‌های #اقتصاد_رفتاری در طراحی محصول/خدمت و بازاریابی مشغول بوده است.

در ویدیو، به مرور خلاصه‌ای از تجربیات بدست‌آمده در این حوزه می‌پردازیم.

🔹تیم بینش‌ها و راهکارهای رفتاری (تیم بایاس):

@Bias_Team

🔵 Harvard Institute of Politics hosts Richard Thaler on a talk:

Behavioral Economics, #Nudge, and Public Policy: A conversation with Richard Thaler

📅Monday, April 26
⏰6:00 PM (EST)

🌐 Register here

🔹Behavioral Insights & Solutions Team (BIAS)

Channel name was changed to «BIAS Team»

🔵 #تلنگرهایی برای جلب مشارکت نیکوکاران در تأمین مالی مؤسسات، بنیادهای خیریه و سازمان‌های مردم‌نهاد (#سمن)

🔷 در سال های اخیر سازمان های مردم نهاد و #نیکوکاری بسیاری در کشور تأسیس شده اند. این موضوع سبب ایجاد رقابت میان آن ها برای جذب منابع شده است. با وجود اینکه ایران از نظر شاخص های نیکوکاری جزو ۳۰ کشور نخست به شمار می آید، اما بهره گیری از شیوه های سنتی #تأمین_مالی سبب شده است که از این ظرفیت به درستی استفاده نشود.

🔷 بررسی ها نشان می دهد که به کارگیری یافته های #اقتصاد_رفتاری که تلنگر نام دارد، می تواند آثار درخور توجهی در افزایش مشارکت های خیرخواهانه داشته باشد. ازاین رو، در پژوهش حاضر سه تلنگر پرکاربرد شامل «#ساده_سازی»، «ارائۀ #بازخورد» و «استفاده از #هنجارها» معرفی و کاربردهای آن در ایران نیز بیان شده است تا علاوه بر بیشتر شدن پرداخت های نیکوکارانه، این کمک ها استمرار یابند.

🔷 تلنگرهای گفته شده بر جلب مشارکت #حامیان #تکانشی، که عمدتاً کمک های کوچکی می کنند، تأکید دارد. این گروه از حامیان، بیشتر بر پایۀ شکل گیری احساسات لحظه ای کمک می کنند. در مقابل خیران #کنکاشگر هستند که پس از تحقیق بسیار حمایت می کنند و بیشتر نیکوکاران بزرگ را شامل می شوند؛ هرچند که این تلنگرها به حامیان بزرگ نیز تعمیم می یابد.

🔹منبع: کریمی دهناشی, امین. (1399). تلنگرهایی برای جلب مشارکت نیکوکاران در تأمین مالی مؤسسات، بنیادهای خیریه و سازمان‌های مردم‌نهاد (سمن). سیاست نامه علم و فناوری, 10(4), 5-20.
🌐http://stpl.ristip.sharif.ir/article_21937.html

📺 اپیزود سی‌ و هفتم: اقتصاد رفتاری

🎦 لینک نمایش نسخه کامل گفتگو:
🔗 aparat.com/v/xTdhF

🧠 یکی از نکات قابل توجه در سیر مطالعاتی تاریخ بشر خروج تدریجی انسان از مرکز دنیاست! انسانی که روزی تصور می‌کرد مرکز طبیعت و اشرف مخلوقات است؛ امروز خودش عقلانیت تصمیم گیری‌هایش را هم زیر سوال می‌برد ...
در سی و هفتمین اپیزود از ویدئوکست braincast در حوزه میان رشته‌ای روان‌شناسی با علم اقتصاد کاوش می‌کنیم! در این گفتگو با دکتر نازنین موسوی ضمن بررسی سیر تاریخی مطالعات رفتاری در علم اقتصاد، تلاش می‌کنیم به کاربردها و تجربه‌های موفق اقتصاددانان رفتاری نیز بپردازیم.

🆔 @braincastmedia

🔵 دورهمی آنلاین طراحی رفتار با رویکرد طراحی محصول و خدمت

📅 تاریخ برگزاری: شنبه ۹ اسفند
⏰ زمان برگزاری: ساعت ۲۱
🔹لینک ثبت‌نام:
🌐 https://survey.porsline.ir/s/PfNaIls/


🔹تیم بینش‌ها و راهکارهای رفتاری (تیم بایاس):

@Bias_Team

BIAS Team pinned «🔵 چرا واکسن نمی‌زنم؟ 🔹 فرض کنید احتمال ابتلای کودک به کرونا ۱ به ۱۰ باشد و از هر ۱۰۰ کودکی که به کرونا مبتلا می‌شوند، ۱ کودک بمیرد. یعنی از نظر آماری از هر ۱ هزار کودک، ۱۰ نفر می‌میرند. حالا واکسنی داریم، که احتمال مرگ‌ومیر را به کلی از بین می‌برد اما عوارض…»

🔵 چرا واکسن نمی‌زنم؟

🔹 فرض کنید احتمال ابتلای کودک به کرونا ۱ به ۱۰ باشد و از هر ۱۰۰ کودکی که به کرونا مبتلا می‌شوند، ۱ کودک بمیرد. یعنی از نظر آماری از هر ۱ هزار کودک، ۱۰ نفر می‌میرند. حالا واکسنی داریم، که احتمال مرگ‌ومیر را به کلی از بین می‌برد اما عوارض جانبی دارد. واکسن فرضی ما در ۰/۰۵% موارد ممکن است کودک شما را بکشد. یعنی ۵ مورد از هر ۱۰ هزار کودک ممکن است بمیرند. شما یک دختر دو ساله دارید. آیا واکسن زدن را انتخاب می‌کنید؟

🔹 بسیاری از افراد به این سوال پاسخ منفی می‌دهند. چرا؟ احتمالا اسم «نظریه پشیمانی» در اقتصاد رفتاری به گوشتان خورده است. این نظریه می‌گوید ما برخی از تصمیمات‌مان را صرفا بر این اساس می‌گیریم که چنانچه تصمیم‌مان غلط از آب درآمد، چقدر قرار است احساس پشیمانی کنیم. در یک مرحله بالاتر، پشیمانی پیش‌بینی‌شده می‌تواند حتی با «خطای غفلت » هم همراه شود: ما ترجیح می‌دهیم عامل «فعال» در بیماری مرگبار کودکان‌مان نباشیم. اگر از واکسن بیمار شد، خودمان را مقصر می‌دانیم، چون ما بودیم که قبول کردیم به کودک عزیزتر از جان‌مان واکسن بزنیم، اما اگر بیماری را از سایر افراد جامعه گرفت، در این صورت می‌توانیم تقصیر را گردن «خدا» بیندازیم.

🔹ربات‌های آیزاک آسیموف (نویسنده کتاب‌های علمی-تخیلی و مبدع قوانین سه‌گانه رباتیک) طوری برنامه‌ریزی شده‌اند که اعتقاد دارند عمل [آسیب زدن به انسان‌ها] با بی‌عملی [اجازه بدیم که فردی آسیب ببیند] هر دو به یک اندازه رفتاری شرارت‌بار است. با این حال، ما آدم‌های منطقی (!) تمایل داریم که عمل منفی را بدتر از بی‌عملی بدانیم.

🔹حتما نگرانی‌هایی درباره عوارض جانبی واکسن‌ها وجود دارد اما بیایید یک احتمال کمترِ آسیب‌دیدن با واکسن را با یک احتمالِ بیشتر مرگ مقایسه نکنیم.

#واکسن_میزنم

🖋 نویسنده: نازنین موسوی


🔷 تیم بینش‌ها و راهکارهای رفتاری (بایاس):

@BEconomics

🔵 چرا مردم قیمت‌گذاری را دوست دارند؟

🔹کشور ما در سال‌های گذشته تورم‌های شدیدی را تجربه کرده است. آخرین باری که تورم کشور تک رقمی بوده است را به خاطر دارید؟ ما به تجربه فهمیده‌ایم هر سال پول کمتری می‌گیریم، حتی اگر دچار توهم پولی شویم که از قِبَل افزایش حقوق بیست درصدی هر ساله رخ می‌دهد. ابتدای سال فکر می‌کنیم که نسبت به سال قبل پول‌دارتر شده‌ایم، چون کارفرما و دولت حقوق‌مان را ۲۰ درصد افزایش داده‌ است، غافل از اینکه درآمد حقیقی ما نسبت به سال قبل و با توجه به نرخ تورم کمتر شده است. اواسط سال که طعم شیرین افزایش حقوق به طعم گس فقیر شدن تبدیل شد، برای نگه داشتن وضعیت اقتصادی خود دست‌وپا می‌زنیم و چه چیزی بهتر از کنترل قیمت‌ها، حتی اگر در بلندمدت به ضررمان باشد.

🔹 ابهام‌گریزی سازوکار اصلی این تمایل ماست. گریز از ابهام، یا گریز از عدم قطعیت، به معنای تمایل به شناختن مجهول‌های معادله است، از جمله ریسک‌های شناخته شده نسبت به خطرات ناشناخته. به‌عنوان‌ مثال، هنگام انتخاب بین دو موقعیت شرطی، ما احتمالاً موقعیتی را ترجیح می‌دهیم که گزینه‌های آن برای ما مشخص‌تر و معلوم‌تر باشد تا موقعیتی که از آن هیچ چیز نمی‌دانیم. به عنوان مثال، فرض کنید ما دو کیسه پر از توپ قرمز و سفید داریم. مجموع توپ‌های قرمز و سفید در هر دو کیسه ۲۴تا است. منتها ما می‌دانیم که در کیسه اول تعداد توپ‌های قرمز و سفید برابر است (۱۲ قرمز و ۱۲ سفید) (موقعیت ریسکی)، ولی مشخص نیست که در کیسه دوم تعداد توپ‌های قرمز و سفید چقدر است (موقعیت مبهم). حالا از ما می‌خواهند بین این دو کیسه انتخاب کنیم و چنانچه توپ قرمز بیرون کشیده شد، به ما یک میلیون تومان می‌دهند. اغلب ما موقعیت ریسکی اول را به موقعیت مبهم دوم ترجیح می‌دهیم حتی اگر در موقعیت دوم واقعا تعداد توپ‌های قرمز بیشتر و احتمال برد ما نیز به تبع آن بیشتر باشد.

🔹حالا برگردیم به سراغ موضوع اول، تورم. سیاست‌گذاران هر روزه ادعا می‌کنند که در جهت افزایش رفاه مردم خود قدم برمی‌دارند. هر چند که عملکرد آنها ممکن است با آنچه که بیان کرده‌اند متفاوت باشد. آنها هر روز این خبر را مخابره می‌کنند که با نظارت و قیمت‌گذاری صحیح می‌توان شرایط نامعلوم را به معلوم تبدیل کرد و کدام عقل سالمی ممکن است دست رد به چنین پیشنهادی بدهد. ابهام‌گریزی ما را به این سمت هدایت می‌کند که حامی قیمت‌گذاری باشیم، حتی اگر از پیامدهای مخرب آن آگاه نباشیم و دقیقا به همین دلیل در آخرین نظرسنجی منتشر شده توسط مرکز افکارسنجی ایرانیان، ۸۷ درصد ایرانی‌ها اعلام کرده‌اند که دولت لازم است بر قیمت‌ها نظارت داشته باشد. به عبارت دیگر، ۸۷ درصد از ایرانی‌ها معتقدند که برای رخ ندادن پیامد نامعلوم، روند نامطلوب فعلی ادامه‌دار شود. هنوز وقت آن نرسیده که باورهای‌مان را تغییر دهیم و با مطالبه‌گری درست دولت را از مسیر اشتباهی که بارها و بارها آن را رفته است، باز داریم؟

🖊 نازنین موسوی/ پژوهشگر اقتصاد رفتاری

منبع:‌
https://bourseon.com/9dyA

@BEconomics