زبان آموخت حرف و نطق جان یافت
خانه ما در کوچه مهربانی ست
و خدا همسایه دیوار به دیوارمان
هر روز با صدای لبخندش از خواب بیدار میشوم
و از پشت پنجره برایم دست تکان میدهد
من چه خوشبختم…
🌸 سلام
صبح زیباتون بهخیر
▫️ اعوُذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمِ
▫️ بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
☘️ لَا يُؤَاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِي أَيْمَانِكُمْ وَلَٰكِنْ يُؤَاخِذُكُمْ بِمَا عَقَّدْتُمُ الْأَيْمَانَ ۖ فَكَفَّارَتُهُ إِطْعَامُ عَشَرَةِ مَسَاكِينَ مِنْ أَوْسَطِ مَا تُطْعِمُونَ أَهْلِيكُمْ أَوْ كِسْوَتُهُمْ أَوْ تَحْرِيرُ رَقَبَةٍ ۖ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ ۚ ذَٰلِكَ كَفَّارَةُ أَيْمَانِكُمْ إِذَا حَلَفْتُمْ ۚ وَاحْفَظُوا أَيْمَانَكُمْ ۚ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ
خداوند شما را بخاطر سوگندهای بیهوده (و خالی از اراده،) مؤاخذه نمیکند؛ ولی در برابر سوگندهایی که (از روی اراده) محکم کردهاید، مؤاخذه مینماید. کفاره اینگونه قسمها، اطعام ده نفر مستمند، از غذاهای معمولی است که به خانواده خود میدهید؛ یا لباس پوشاندن بر آن ده نفر؛ و یا آزاد کردن یک برده؛ و کسی که هیچ کدام از اینها را نیابد، سه روز روزه میگیرد؛ این، کفاره سوگندهای شماست به هنگامی که سوگند یاد میکنید (و مخالفت مینمایید). و سوگندهای خود را حفظ کنید (و نشکنید!) خداوند آیات خود را این چنین برای شما بیان میکند، شاید شکر او را بجا آورید!
خداوند از اين قسمهاى خام
كه گاهى بياريد اندر كلام
شما را نگيرد به خشم و عذاب
عقوبت نراند نسازد عقاب
و ليكن شما را عقوبت نهاد
به سوگند كز دل نماييد ياد
به كفاره آن قسم، ده فقير
به يك وعده بايد نماييد سير
ز رزقى كه در خانۀ خويشتن
مهيا نماييد بر طفل و زن
لباسى بر آنها ببخشيد يا
نماييد آزاد يك بنده را
كس ار استطاعت ندارد هنوز
ببايست تا روزه گيرد سه روز
چنين است كفارۀ آن قسم
كه بيهوده خورديد از هر رقم
چو خورديد سوگند، دور از گناه
بداريد خود حرمتش را نگاه
خداوند آرى صريح و عيان
نمودهست آيات خود را بيان
بود آنكه او را بداريد پاس
به شكرانه گوييد او را سپاس
👈 قرآن کریم؛ سوره مائده، آیه ۸۹
🌹 امام باقر (عليه السلام) :
✍ إنّي لَأكْرَهُ أن يكونَ مِقدارُ لِسانِ الرجُلِ فاضِلاً على مِقدارِ عِلمِهِ، كما أكرَهُ أن يكونَ مِقدارُ عِلمِهِ فاضِلاً على مِقدارِ عَقلِهِ
👌 من خوش ندارم كه اندازه زبان مرد ، فزونتر از اندازه دانش او باشد ؛ چنان كه خوش ندارم اندازه دانش او ، فزونتر از اندازه خرد او باشد.
📙 ميزان الحكمه ، ج10 ، ص195