𝟕𝟏𝟕

جیگر گوشه‌ی قلب منی.

و خب بله دوستان، آدمی که تا دیروز ساعت دوازده حتی فکرشم نمیکردم روزی نباشه الان دیگه زیر خاکه...!

مرگ؛
اینکه یه آدمی یهو دیگه نیست
تو قرار نیست ببینیش
دیگه نمیتونی بهش زنگ بزنی
سوال داشتی نمیتونی ازش بپرسی
یعنی دیگه واقعا نیست
صداش نیست، شوخی و خنده‌هاش نیست
وجودش نیست و دیگه کسی نمیتونه داشته باشتش
یعنی شب میخوابی صبح پا میشی میبینی هیچ‌جا نیست
و تو همش از خودت میپرسی یعنی الان کجاست؟ میفهمه رفته؟ دلش میخواست بره؟ ناراحته یا خوشحاله؟ این همه تلاش کرد که آخرش انقدر یهویی نیست بشه؟
چرا؟!

کاش آدم هیچوقت مرگ دوستانش رو نبینه:)🖤

متاسفانه پشت ویترین قشنگ ظاهرتون باطن کصشری نهفته.

اما بغل تو شده پناهگاه امنِ من.

لپ لپ میخوام.

چت ۱۲ تا ۵ صبح با فرد مورد علاقت>>>>>>

بیدار میشم میبینم هوا ابریه دلم میخواد از خوشحالی جیغ بزنم.

خلاصه بگم:
او حسی را در من ایجاد کرد
که هیچوقت، هیچکس نتوانست حتی
ذره‌ای حسی مشابه به آن را
در من ایجاد کند...

من Safe تر از بغل این پسره جایی رو ندیدم.

کاش یاد میگرفتم برای اتفاقات خارج از برنامه‌ی زندگیم بجای اینکه انقدر حرص بخورم که نفسم در نیاد و رگ گردنم بگیره یکم رها کنم و سعی کنم کنار بیام باهاش.

دختری که حواسش نیست، حواسش هست که حواسش نیست.

من به شدت آدم "غصه نخور من کنارتم" ای هستم.

3:13 دلم میخواد این قسمتش رو هر وقتی که عاشق شدم زل بزنم تو چشماش براش بخونم.