https://b2n.ir/250844
کلاوس شولتز: ۱۹۴۷ برلین، آلمان
سبکها: Space Rock, Krautrock, Electronic, Berlin school, Ambient
سالهای فعالیت: ۱۹۶۹ تاکنون
آهنگساز و نوازنده: Keyboards,Ssynthesizer, Sequencer, Guitar, Bass, Drums, Percussion و عضو سابق گروه های "تنجرین دریم" و "Ash RaTempel" است.
در سال ۱۹۷۰، کلاوس شولتز که بعنوان نوازنده درامز به همراه ادگار فراز و کنراد شنیتزلر در گروه "تنجرین دریم" بود، پس از انتشار اولین آلبوم گروه با نام «الکترونیک مدیتیشن» گروه را ترک کرد و به همراه مانوئل گوتشنیگ گروه "Ash RaTempel" را تشکیل داد. اما او پس از انتشار اولین آلبوم، این گروه را نیز ترک کرد تا به صورت انفرادی به آهنگسازی بپردازد.
شولتز اولین آلبوم انفرادی خود را در سال ۱۹۷۲ تحت عنوان «ایرلیخت» منتشر کرد. در این آلبوم او از ارگ و صدای فیلتر شدهٔ یک ارکستر - به طوری که قابل تشخیص نیست - بهره جست و خودش هم سازهای ضربی، ارگ و گیتار را می نوازد، و دیرتر در مرحله میکس عهده دار اجرای تمام فید بکها و دیگر تمهیداتِ استودیویی می شود. او بدونِ وجودِ سینتسایزر در اولین آلبومش کاملا واردِ حیطه موسیقیِ الکترونیک می شود.
آلبوم بعدی او «سایبورگ» نام داشت که بسیار شبیه اولین آلبوم اوست، ولی این بار او از سینت سایزر "ای ام اس سینتی" نیز استفاده کرد.
از مهم ترین آلبوم های او میتوان به (1975) Timewind اشاره کرد که به مانندِ نوول علمی تخیلیای ست، که برای موسیقی نوشته شده. بیدلیل نیست که در همان سالها او دائما در مصاحبههایش ذکر میکند که در جستجوی "موسیقی آینده" است. در حقیقت می شود تمام موسیقیهای دهه ۷۰ شولتز را به راحتی بر روی تصاویر فیلمهای علمی تخیلی میکس کرد.
این آلبوم برای او شهرت و اعتبارِ بین المللی فراهم آورد و برنده جایزه Grand Prix du Disque در فرانسه شد، که قبل از او به موزیسین هایی مثل جیمی هندریکس و پینک فلوید اعطا شده بود. در ضمن با پولی که ضمیمه جایزه بود او تازه توانست استودیویی را که در ذهن داشت برای خود فراهم کند.
آثار او از این مقطع بسیار پیشرو و متعالی شد. از مهم ترین آلبوم های او میتوان به«سحرگاه ماه» در سال ۱۹۷۶ (اولین آلبومی که در آن، شولتز از سینت سایزر موگ مدولار استفاده کرد) «سراب» در سال ۱۹۷۷ و «شن روان» در سال ۱۹۷۹ (با همکاری آرتور براون به عنوان خواننده در آهنگ «سایههای جهالت») اشاره کرد.
در موسیقی شولتز، بیش تر از هر موسیقیدان الکترونیک دیگری در آن عصر، صداهای ارگانیک شنیده میشود، حتی هنگامی که از سازهای غیر الکترونیکی استفاده میکند، مانند گیتار آکوستیک و صدای خواننده مرد در آلبوم "رقص سیاه" یا ویولن سل در آلبوم های "شن روان". او صدای سینت سایزر مینی موگ را در آهنگ های خود به گونهای توسعه داد، که به صدای گیتار الکتریک شبیه میشد، که این صدا به صدای تأثیر گذاری در اجراهای زنده و آلبوم های استودیویی او تبدیل شد.
خودِ او گفته است: "من با سازهای الکترونیک موزیک میسازم، ولی 'موزیکِ الکترونیک' نمیسازم."
منابع: ویکیپدیا (با افزوده هایی از منابع دیگر)
او ۵۰ آلبومِ رسمی و سولو (۶۱ سیدی) دارد، ۴ آلبومِ انتخابی از آثارِ چاپ نشده رسمی اش - بینِ ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۹ - که شاملِ ۵۰ سی دی میباشد، و ۳۹ آلبوم که با اهنگسازهای دیگری همکاری کرده. از ۱۰ آهنگِ انتخابی برای "نویگیتور"، اتفاقا ۶ ترک شاملِ همکاریهای او با دیگران است.
01- Klaus Schulze & Rainer Bloss; Road Clear (''Drive Inn'' 1984) exc
02- Klaus Schulze & Rainer Bloss; Racing (''Drive Inn'' 1984)
03- Klaus Schulze, Michael & Kevin Shrieve:
Communique 'Approach Spiral'- (“Transfer Station Blue” 1984) exc
04- Klaus Schulze: 'Nuff Said! (“Jubilee Edition” 1997) exc
05- Klaus Schulze: Nietzsche [Wild Mix]- (“Das Wagner Desaster” 1994) 8 exc
06- Klaus Schulze & Pete Namlook: Wish You Were There Pt.5 (“Dark Side of the Moog 1,” 1994) exc
07- Klaus Schulze & Pete Namlook: Three Pipers at the Gates of Dawn Pt. 9 (“Dark Side of the Moog 4” 1996) 2 exc
08- Klaus Schulze & Pete Namlook: Careful with The AKS, Peter- Pt. 4 (“Dark Side of the Moog 8, - 1999) exc
09- Klaus Schulze: Picasso Geht Spazieren- 1st Movement (Silver Edition” 1992) 2 exc
10- Klaus Schulze: Picasso Geht Spazieren- 3rd Movement (Silver Edition” 1992) 3 exc
@UnseenCinema