در این دوره، معماری دورۀ اسلامی ایران کمابیش حفظ میشود و به موازات آن سبکهای فرنگی متأثر از معماری اروپا در قرن نوزدهم و همچنین ترکیباتی از آن دو به وجود میآید. معمار تجربی و معمار تحصیلکردۀ قاجار در چنین شرایط و فضایی پرورش مییابند و کار میکنند و از مصالحی از قبیل آجر، کاشی، سنگ، و گچ برای پوشش نهایی و تزئینات استفاده میکنند. استفاده از آجر تراش و نقش کاشی همچنان مرسوم است. دیوارها و سقفهای چوبی با پوشش شیبدار از ورق فلزی، فن آوری ساختمانی رایج این دوره است. چوب گرد، کاربرد سازهای گسترده ای دارد و به عنوان تیر و ستون گاه با روکش گچی استفاده میشود. آنجا که اثرات جوی و شستوشوی سطحی مسئله باشد، کاشیکاری راه حلی مؤثر است.
بخشی از متن کتاب «معماری دوران تحول»، نیکلای مارکف؛ شافعی، بیژن و دیگران.
━━━━━━━━━━━━
@StudioYaale