دلت همیشه گرفتار یک دوراهی بود
تمامِ خواسته هایت زیاده خواهی بود
چقدر پای تو من سوختم ولی رفتی
چقدر ماندن من با تو اشتباهی بود
تو خودپسند ترین دختر جهان بودی
به انتظار تو ماندن، امیدِ واهی بود
دریغ و درد که ایکاش درک میکردی
که جایگاه تو در دل چه جایگاهی بود
هنوز خاطر من هست وقت رفتن تو
چه ساعتی و چه روزی و سال و ماهی بود
(۱۱ فروردین ۹۹ ساعت ۱۵)
تو مرد عشق نبودی بهانه هایت هم
برای داشتنِ حسِ بیگناهی بود
#کوهیار 🖤