هفده سالگی.

موقعیت: تو میدونی اون برای این آنلاین نمیشه چون اینقدر بهش پیام دادی که خسته‌اش کردی و دیگه حوصلتو نداره.

کاش یه روز بتونم بفهمم چرا چَتی رو شروع میکنم که حوصله ندارم ادامش بدم؟

- هفده سالگی | موری

اگه هستید بیایید ناشناس صحبت کنیم
« ناشناس من »

آدمايى كه احساساتشون رو نشون ميدن، نه ضعيفن، نه احمق و نه ساده لوح، بلكه انقدر قوى هستن كه به نقاب روى صورتشون احتياج ندارن.

- هفده سالگی | مونا

هرچقدرم از صبح سعی کنم خوب بنظر بیام
شب که میشه غم دست میندازه دور گردنمو
با تمام قدرت فشار میده.

- هفده سالگی | میلاد

کفش ها یا آدم‌ها ، اگه اذیتت کردن ، بدون اندازه تو نیستن ...

- هفده سالگی | امیر

رسیدیم به فصل خوشی های کوچیک
به باد کولر ، پیراهن های نخی ، دامن های گشاد ، هندونهٔ خنک ، آب هویج بستنی ، شنا ، لذت خوردن آب سرد ، توت‌های سرخ ، دریا ، گوجه سبز .

تو باعث میشی من خواننده بشم تا بتونم از تو بخونم
نویسنده بشم تا بتونم بنویسمت
کارگردان بشم تا بتونم فیلمت رو بسازم
نقاش بشم تا بتونم نقاشیت کنم
کمدین بشم تا بتونم بخندونمت
عاشق بشم تا بتونم ستایشت کنم

اون لحظه داری یک فیلم / سریالی رو میبینی بعد یه سکانس میاد که دقیقا داره تو رو توصیف می‌کنه و میتونی شرایط خودتو از دور ببینی >>>>>

وقتی حالت بده و داری برای بقیه تظاهر می‌کنی که خوبی ولی فقط خودت رد اشکای خشک شدهٔ زیر چشماتو حس می‌کنی <<<<

مخفی نگه داشتن یه رابطه با خصوصی نگه داشتنش خیلی فرق داره...
رابطه های خصوصی قشنگ و پایداره.
اینکه جاهایی که میرید؛ کارایی که میکنید؛
قول و قرارهاتون فقط بین خودتون باشه و به کسی اجازه دخالت ندید خوب و درسته اما اگه تلاش میکنید که کسی نفهمه با یه نفر تو رابطه اید و اونو از چشم همه پنهان نگه میدارید‌ ؛ یه جای راهو دارید اشتباه میرید!
‌

- هفده سالگی | هستی جلیلی

‏هندزفری بهترین اختراع بشره. یه نفر داره تخته گاز گه میخوره و تو این ساخته‌ی بشر رو میذاری تو گوشت و نه تنها طرف میوت میشه بلکه به جای سکوت موزیک مورد علاقه‌ت پخش میشه.


- هفده سالگی | Mettinho

من در مواجه به اتفاقات بد زندگیم تنها کاری که بلدم انجام بدم خوابیدنه ، این تنها فرمولی که تو زندگیم یاد گرفتم و قراره ادامه اش بدم .

وقتی حالت بده و نیاز داری با یکی صحبت کنی بعد میگردی تو مخاطبینت میبینی هیچکس و نداری و با هیچکس صمیمی هم نیستی که بهش زنگ بزنی و حالا حالت دو برابر بدتره .

ناتوانم ، توی جواب دادن به آدمی که پشت خطه ، توی ارتباط برقرار کردن ، توی اجتماع ، توی کار ، توی دانشگاه و مدرسه ، توی زندگی ، توی زندگی ...

انقدر معیار‌های عجیب و غریب برای دوست و رفیق و پارتنر گذاشتیم و روابط رو از عکس‌های پینترستی و داستان‌های خیالی قضاوت کردیم که یادمون رفته آدما همینن. معمولین. همیشه خوب نیستن، کامل نیستن، اشتباه میکنن، خسته میشن، ناراحت میشن، حق دارن.


- هفده سالگی | سه تا

لطفا اگه اومدن باهاتون درد و دل کنن سعی نکنین یسری تجربیات بدتری که خودتون داشتینو بگین که طرف حس بهتری پیدا کنه
بدتر حالشو به گه میکشین با این کارتون


- هفده سالگی| cuh

بیدارید ؟!
اگه اره بیایید ناشناس صحبت کنیم

« لینک ناشناس »

روزا همه چی خوبه همه رفیقن ، همه چی قشنگه اما شب که میشه میبینی تنها ترین آدم دنیایی .

دیشب این سریال جدید "last of us" رو دیدم
وسط سریال، دختره بعدِ فرار از زامبی‌ها و دیکتاتوری وجنگ و... به یه منطقه قرنطینه میرسه! میبینه همه راحت و عادی زندگی میکنن!
با غم و حسرت میگه: "کل دغدغه و نگرانی هاشون فقط همینه؟ پسر، درس خوندن، اینکه رنگ دامن و لباسشونو ست کنن؟ همین؟"
این دیالوگ رو که گفت، حس کردم تو خونه سکوت برقرار شد!!
و من هیچ... من نگاه...
قشنگ حس کردم منم! ماییم! انگار این دیالوگ رو یه ایرانی گفته وقتی زندگی نرمال بقیه مردم دنیا رو میبینه!
با یه دیالوگ ساده‌ی فیلم، غم و حسرت و بغض نشست تو گلوم!


- هفده سالگی | lilith