هی تقویمو چک نمیکنم که وقتای پیاماس به خودم تلقین نکنم ولی یهو به خودم میام میبینم وسط ماهه، حال روحی و فیزیکیم بیدلیل بهشدت بده و بعد میفهمم ای دل غافل تو نری دنبالش، خودش میاد دنبالت.
مدتهاست حرفزدن معناش رو از دست داده، از بحث، توضیح، دلجویی و گله بیزارم آدمها، این کالبد و کلههای توو خالی مدتهاست آزارم میدن، ناراحت، سرخورده و خشمگینم میکنن و در جوابشون هیچی جز نگاهکردن ندارم انگار که با چشمهام التماس میکنم التماس میکنم ذرههای باقیموندهی قلب و روحمو از بین نبرن.
شما هرجا حس کردی نشون دادن نقطه ضعفت به یهسری آدمها باعث میشه حواسشون بیشتر بهت باشه دو قدم بعدش یهجور انگشت میکنن توو نقطه ضعفت و اذیتت میکنن که میفهمی گه زیادی خوردی.