✔️روز بزرگداشت بیهقی و یک یادآوری
✍️سهند ایرانمهر
روز بزرگداشت بیهقی است، رسم است که نقل‌قولی از او بیاورند و سبک غیرجانبدرانه و متعهد به حقیقت او را یادآور شوند و یا لقب «پدر نثر فارسی» را به نامش اضافه کنند من او‌را پدر «فلاش بک» در نثر جهان می‌نامم. می‌دانم غریب است اما بگذارید بگویم که فلاش‌بک (Flashback) در کارگردانی به تکنیکی مدرن در روایت گفته می‌شود که طی آن «آخر» در اول روایت می‌شود و سپس گذشته ماجرا روایت می‌شود تا در پایان به همان روایت آغازین داستان برسید که در پایان به آن رسیدید! ساده‌ترش همین فیلم‌هایی است که شروع داستان، ماجرایی روایت می‌شود و ادامه فیلم توضیح روی دادن آن اتفاق آغازین فیلم است.
اما فلاش‌بک بیهقی کجاست؟ اینجاست، در آغاز داستان حسنک‌وزیر که انتهای ماجرا (دار زدن حسنک)در آغاز فاش می‌شود و داستان شرح این سرانجام است بی‌آنکه چیزی از همراهی مشتاقانه خواننده کاسته شود:
«فصلی خواهم نبشت در ابتدای این، حالِ بَردار کردن این مرد و پس بشرح قصّه شد . امروز که من این قصّه آغاز می‌کنم در ذی الحجه سنه خمسین و اربعمائه در فرّخ روزگار سلطان معظم ابو شجاع فرّخ‌زاد ابن ناصر دین اللّه، اطال اللّه بقاءه، ازین قوم که من سخن خواهم راند یک دو تن زنده‌اند در گوشه‌یی افتاده و خواجه بو سهل زوزنی چند سال است تا گذشته شده است و به پاسخ آن که از وی رفت گرفتار، و ما را با آن کار نیست- هرچند مرا از وی بد آمد- بهیچ‌حال، چه عمر من بشست و پنج آمده و بر اثر وی می‌بباید رفت».
@sahandiranmehr
