پوران فرخ زاد

📺💠 تأمل شب

موقعی که ابراهیم گلستان در حین صحبت در خصوص شعر معاصر، در کهن‌سالی و حافظه‌‌ای که اندکی به فراموشی گراییده، چون به نام فروغ می‌رسد، بغض گلویش را می‌فشارد و غمِ نهانش در چشمانش هویدا می‌گردد و رندانه سعی می‌کند آن را از مخاطبش بدزدد!

راستی فروغ در خلوت استودیوی گلستان چه در جان این مرد خلّاق شیرازی نوشانده بود، و کدام روایت نامکرر عشق را در گوش او نجوا کرده بود؟

نقبی می‌زنم به دهها سال پیش، تا ببینیم بسامد کدام ارتعاشِ دل‌انگیز عاشقانه، چون رهزن صحرای ترکستان، دل ابراهیم قصه‌مان را برده و بی‌رحمانه پس نداده است:

«تو چه هستی که جز با تو آرام نمی‌گیرم،
حتی جای پایی از تو در خاک
برای من کافیست.
کافیست که بتوانم اعتماد کنم.
بتوانم بایستم، بتوانم باشم.
کافیست که صدایم کنی، بگویی فروغ!
و من به دنیا بیایم و درخت‌ها و آفتاب و گنجشک‌ها با من به دنیا بیایند.
دوستت دارم و دلم
تاب تحمل این همه عشق را ندارد.» (۱)

✍غلامرضا علیزاده


۱. از نامه‌های فروغ فرخزاد به ابراهیم گلستان


@tahlilvarasad

تفاوت عظيم فروغ با شاعران قبل و بعد خودش بيشتردر بینش فلسفی او بود . پيش بینی های او بسیار شگفت انگیز است. او اوضاع اجتماعی امروز را پيش از اينها ديده بود و در شعرش به ما گفته بود. او دیده بود که ماهیان به دریاها می خشکند و سبزه ها به صحراها می خشکند ( مگر نخشکيده اند؟) / و برکت از زمین ها می رود ( مگر نرفته است؟ ) و از بس مرده زیاد می شود ، خاک مردگان را نمی پذیرد ( مگر نشده است؟) . او دیده بود که ديگر کسی به عشق نمی اندیشد ( مگر کسی می انديشد؟) و بر فراز سر دلقکان پست و چهره ی وقیح فواحش یک هاله ی مقدس نورانی مشتعل می شود ( مگر مشتعل نشده؟) / او می دانست که فردا برای کودکان مفهومی گنگ خواهد داشت ( مگر مفهومی گنگ ندارد؟) او ديده بود که مردم جنازه بر دوش از غربتی به غربت دیگر می روند ( مگر نمی رويم؟) / او ديده بود که کبوتر ايمان از قلب های ما می گريزد و ما به تنبيه های دشوار آزمون می شويم (مگر نمی شويم؟)
اشاره های بالا مربوط به شعر « آيه های زمينی» اوست که با صدای من ( پيرايه )، پيشکش عزیزانم می شود./ ديداری با فروغ در بهمن ماه که دست هایش را در باغچه کاشت و جنگلی درآمد.
پيرايه يغمايی
t.me/pirayeh_y

کارگاه آنلاین فروغ‌شناسی

چقدر فروغ فرخزاد را می‌شناسیم؟

مایکل هیلمن (پژوهشگر امریکایی) می‌گوید:
یکی از نقطه امیدهای ما، نسبت به فرهنگ مردمِ ایران، کتابِ شعرِ فروغ فرخزاد است‌.
اگر، ایرانی‌های کنجکاو و با سواد، این کتاب را خوب بفهمند، به لحاظِ فرهنگی، رشدِ قابل توجهی خواهند داشت.

در این کارگاهِ سه جلسه‌‌ای فروغ می‌خوانیم و از فروغ حرف می‌زنیم.

کارگاه به صورت آنلاین و تماس تصویری گروهی برگزار می‌شود.

مهلت ثبت نام:
جمعه، بیست و هفتم مهر ماه

ثبت‌نام اینستاگرام:
pooria_pelican
ثبت‌نام تلگرام:
09378869903

بيچاره اندوه نفس هايي كه لا به لاي تجسمي مغشوش قضاوت مي شود...
بيچاره آن روح كه در جسمي كينه جو درد مي كشد...
همين قدر كه فروغ ثبت شد ، ماندگار شد، كافي ست تا هجمه اي از دروغ ها و قضاوت ها فقط در حد گفتگوهايي مجازي بر روي برچسبي با عكس قرمز كه چهره اي خشمگين آن را پوشانده است بماند.
فروغ عاشق بود،
من تصور مي كنم كسي كه يك عاشق را بدبخت مفلوك بخواند، درد بزرگي در دل دارد، دردي كه نمي تواند به كسي حالي كند،
و من براي اين درد بسيار ناراحتم.
شايد حق دارند، بي توجهي بسيار ، غمي بزرگ به دنبال خودش مي آورد،
تنها تقصير بزرگ فروغ، "زن" بودن بود.
زني كه سكوت مي كند و اشك مي ريزد و به جاي پيله وار حرف زدن،انديشه هايش را ثبت مي كند._ مهتا محدث
#فروغ_فرخزاد
#ابراهيم_گلستان