Persian Critics

🔴🟡 DEADPOOL & WOLVERINE 🟡🔴

📛 ددپول و وولورین که تقریباً همه اونو به عنوان ددپول ۳ میشناسن شاید ضعیف ترین فیلم این فرانچایز میبود اگه وولورین و شیمی فوقالعاده ریندولز و جکمن رو نداشت.

💢 ددپول و وولورین با همه تبلیغات دهن پر کن و تور های بزرگش، با همه حرف ها و حدیث ها یک اثر قابل قبول دیگه از ام‌سی‌یو هست. قطعا آن ناجی بزرگی که انتظارش را شاید داشتیم نیست و درکنار آثار نسبتا خوب اخیر ام‌سی‌یو قرار میگیره.

⭕️ اشتباه برداشت نکنید، فیلم کاملا رضایت بخشه، شمارو از دیدنش ناامید نمیکنه، جوک های اون شمارو میخندونه و تو یادتون می‌مونه، اکشن های اون شمارو میخکوب می‌کنه، کمئو های اون لبخند و حتی حیرت رو در شما ایجاد می‌کنه. هیو جکمن به واقع یکی از بهترین نقش‌آفرینی های خودشو به‌عنوان وولورین انجام داده و رایان ریندولز هم خب مثل همیشه بهترین ددپولیه که میتونید تصورش کنید. حضور این دوتا کنار هم فوق‌العاده لذت بخشی و اگه مثل من ۶/۷ سال منتظر این فیلم بوده باشید، فیلم شمارو راضی می‌کنه.

💢 اما در آخر فقط همین، نمیشه راجب ویلن و فیلمنامه و موارد فنی فیلم چیز مثبتی نوشت. ویلن یه روانی خیلی قدرتمنده که به میزان لازم بهش پرداخته نمیشه و عمق نداره. کلی از اون پلات هول های نو وی هومی داره و یه پایان معمولی و شاید ناامید کننده برای بعضیا. خیلی از کمئو ها هم پوینت آنچنانی ندارن و فقط برای کسایی که مارول فنن حس خوب و نوستالژیک دارن.

⭕️ ددپول و وولورین بهترین اثر فن‌سرویس مارولی تا اینجای کار بوده که ۲ ساعت مفرح و لذت بخش رو برای شما میسازه اما در عین حال خالی از نقص نیست.

🔴نمره من به این فیلم ۶.۵/۱۰

🖊حسن از پرشین گیگ پدیا

✈️@newpersiangeekpedia
✈️@Persiancritic

🗓نیم نگاه به فیلم Dedpool and Wolverine؛ به MCU خوش آمدی آقای ویلسون🔥❣️

‼️(بدون اسپویل)‼️

🔻قسمت سوم ماجراجویی های وید ویلسون بدون شک بزرگترین ماجرایی هست که برای شمشیر زن قرمز پوش محبوب اتفاق افتاده ولی بزارین باهاتون رو راست باشم؛ این فیلم از هدر دادن ایده های بزرگ رنج میبره.

🟥همه ایده های بزرگ فدای نوستالژی و فن سرویس شد؟ بله آقای ویلسون به MCU خوش آمدید

🔺چیزی که بالاتر گفتم به این معنا نیست که با فیلم بدی مواجه هستیم یا این فیلم نمیتونه انتظارات شما رو برآورده کنه، بلکه کاملا برعکس؛ این فیلم تمام چیزی است که شما از آن میخواهید و نه چیزی بیشتر.

🔺فیلم ددپول و ولورین واقعا فیلم بدی نیست اما در عین حال بنظرم اصلا نمیتونه به عنوان یکی از فیلم های خوب MCU و یا حتی فیلم های ایکس من فاکس رده بندی بشه. ولی با این حال بازم تکرار میکنم که شما میتونید از این فیلم بسیار لذت ببرید و در پایان به خودتون بگید که تجربه جالبی بود


🔴نمره من به این فیلم 7.5/10

🖊صیاد از گلدن تیم

✈️@G0ldenTeam
✈️@Persiancritic

‍ ❗️واکنش اولیه به فیلم Deadpool And Wolverine
⛔️متن حاوی اسپویل نیست⛔️

📝نقطه اتصال احساسی محوری فیلم «ددپول 3» خلاصه شده در نقطه ضعف اساسی دو قسمت قبل، یعنی روابط رمانتیک و دوستانه ددپول با نامزد و رفقایش.
ما باید بپذیریم که شخصیت «ددپول» به واسطه رابطه آسان و رفاقتی کم جان، حاضر است ایثار کند. در این مسیر ایثار نیز تا پایان بابتش هیچ کنش یا واکنشی از سوی دو طیف دریافت نمیکنیم، انگاری کارگردان/فیلمنامه نویس تمام تخم مرغ هایشان را در سبد احساسی لوگان و X23 قرار دادند. باید پذیرفت، لوگان با بازی هیو جکمن در ضعیف ترین فیلم های فرنچایز هم تماشایی و مخاطب پسند بوده است. اینکه فرصتی مهیا شده تا دوباره دیداری با این یاغی افسار گسیخته داشته باشیم به خودیه خود انگیزه کافی را برای حداقل یکبار تماشا به همراه جمعی از عاشقان آثار ابرقهرمانی می دهد.
اما از طرفی «اما کارن» بسیار کاریزماتیک و پرشور ظاهر می شود و انگیزه های نسبتا روشنی دارد، فیلمساز توانسته یک رابطه معنا دار با آن حال و هوای مد مکسی و جانکیاردی تصویر کند. اما از لحاظ پرداخت درون مایه، کارن هم همانند بلانشت صرفا به دلیل قدرت بازیگری خود میتواند لحظات مثال زدنی را ایفا کند، از طرفی هم میتوان گفت، «کسندرا نوا» همانقدر به ددپول و جهانش ربط دارد و ارتباط میسازد که واندا و دکتر استرنج با یک دیگر داشتند، در انتها او نیز نمیتواند نه چیزی به ارک شخصیت ددپول و نه به ام سی یو بیافزاید.
«ددپول 3» همچنان همانند «ددپول 2» سعی دارد از پس روابط یک خانواده انتخابی چون «محافظین کهکشان» یک «جمع» از نخاله های دوست داشتنی بسازد، اما قادر نیست نه در داستانک ها به آن ها فضایی برای حضور بدهد نه از دل همگرایی آن ها یک پله روابط را تقویت و ارتقا ببخشد.
«ددپول 3» صرفا میتواند با نمایش فن فیکشن ها دل مخاطب های مورد نظرشان را بدزدد و به احتمال فراوان هم سینمارو های این دست آثار بدشان نمی آید شخصیت های فراموش شده و کالت این ساب-ژانر را بار دیگر حتی با تاثیر حضور ناچیزی ملاقات کنند.

⚪️امتیاز 50/100

🖊رضا از یونایتد کامیکس

✈️@UnitedComics
✈️@Persiancritic

❗️واکنش اولیه به فیلم Deadpool And Wolverine
⛔️متن حاوی اسپویل نیست⛔️

📝«ددپول و وولورین». قسمت سوم از فرانچایز ددپول. همون فیلمی که منتظرش بودیم. به خاطر طنازی‌های ددپول و صد البته بازگشت هیو جکمن به نقش لوگان و تقابلش با ددپول. فیلم با عنوانش داره خودش رو معرفی میکنه؛ نه بیشتر نه کمتر. پس اگه انتظارتون از فیلم این بوده، نه شایعاتی که هر کس و ناکسی منتشر می‌کرد، باید بگم که بعد از تماشای فیلم قطعا بسیار راضی خواهید بود.
به شخصه نظرم اینه که با بهترین فیلم سه‌گانه ددپول طرفیم. قصه اگه چیزی فراتر از دو قسمت قبلی نباشه، قطعا چیزی هم کمتر نداره. شوخی‌ها به قدرت سر جاشونه(احتمالا به خاطر صدا کیفیت پرده‌ای خیلی‌ها رو هم از دست دادم). خشونت حتی در صحنه‌هایی بیشتر از دو فیلم قبلیه(چند سکانسی یاد The Boys افتادم). شیمی بین دو کاراکتر بی‌نهایت فوق‌العادست و به نظرم درخشان‌ترین بخش فیلم همین بخشه که قطعا دوستی خارج از فیلم جکمن و رینولدز کمک بسیار زیادی به این قضیه کرده. به شخصه تو MCU یادم نمیاد یه زوج انقدر با هم جفت و جور باشن اونم توی اولین همکاری.
کمئو ها به معنای واقعی غیر منتظره‌ن و حرف ندارن و باید انتظار غیرممکن‌ترین کمئویی که فکرش رو می‌کردید داشته باشید.(حین دیدن فیلم توییت زدم که احتمال دیدن صفر کشکولی بیشتر از اون آدمی بود که دیدم!!!)
پایان‌بندی بد نیست اما می‌تونست بهتر باشه. یعنی چی بهتر باشه؟ اینو موقعی که همه فیلم رو دیدید میگم قطعا. ولی خب قبلش گفتم این فیلم قسمت سوم فرانچایز ددپوله و تو ۲ فیلم قبلی هم پایان‌بندی شاهکاری تحویل نگرفتیم ولی همچنان و هنوز اون دو فیلم‌ رو دوست داریم.
‌
در نهایت اگه طرفدار رینولدز، ددپول، وولورین، جکمن و مارول هستید حسابی قراره بهتون خوش بگذره. پس بیخیال شایعات و نمرات بشید، راحت شل کنید، بخندید یا حتی جاهایی احساساتی بشید، از همه مهم‌تر سورپرایز شید و کلی عشق کنید.
اگه اینجوری و این مدلی ذهنتون رو برای تماشای این فیلم آماده کردید پس...

لتسسسس فااااااکینگ گووووووو!!!🔥

🟢 امتیاز: ۴ ستاره از ۵ (۸ از ۱۰)

-آرمین از ام‌سی‌یو پرشین-

✈️@mcupersian
✈️@Persiancritic

اسنایدر یا سقوط یک رویا؟؟؟؟


بعد از مدت‌ها، یه فیلم(در واقع دو فیلم که در ادامه‌ی هم هستن) تونست کاری کنه که از مشغله‌هام بزنم و یه وقتی باز کنم تا یه متن بنویسم.
حتی سریال خوش ساخت و قشنگی مثل فال‌اوت که منو مجذوب خودش کرده بود هم نتونست این کار رو بکنه.
اما شاهکار(های) زک اسنایدر تونستن. مرد حسابی این چی بود نوشتی و ساختی؟!
احتمالا متوجه شدید که دارم درمورد «قمر شورشی/Rebel Moon» صحبت می‌کنم.
این دو فیلم جوری بودن که مجبور شدم نزدیک به دو هفته طولشون بدم تا تمومش کنم. تو پارت‌های ۲۰ دقیقه و نیم ساعتی نگاهش میکردم که نصف که چه عرض کنم، ۷۰ درصد فیلم صحنه آهسته بود. یعنی اگه صحنه‌های آهسته‌ی فیلم، با سرعت عادی پخش می‌شدن، قشنگ و مفید، ۳۰ الی ۴۰ دقیقه از فیلم کم می‌شد!
داستان فیلم که کلیشه‌ی خالص بود و مثل پنیر فرانسوی سوراخ سوراخ. هر جای داستان، می‌تونست جور دیگه‌ای پیش بره و داستان همونجا تموم بشه. هیچ مانعی هم برای اتفاق نیوفتادنش نبود. ولی به طرز مضحک و عجیبی، داستان پیش می‌رفت.
حکومت ظالم و قدرتمند داستان، سرباز و تجهیزات خیلی قوی و مجهزی داشت. اما خداروشکر که همشون تصمیم داشتن که به هیچ یک از قهرمان‌های داستان شلیک نکنن وقتی که یک مرد سرخپوست لخت، با تبر‌هایی عادی، روبروی تانک و یک گردان سرباز تا دندون مسلح ایستاده بود. یا مثلا وقتی شرور اصلی داستان، دستور به توپ بستن روستای آدم خوبا رو میداد، خدمه ده دقیقه بعد و یک ثانیه قبل از ترکیدن بمب‌هایی که نیم ساعت پیش کار گذاشته شده بودن، یادشون می‌افتاد که باید شلیک کنن.
چیزی که توی خیلی از داستان‌ها و فیلم و سریال‌ها رایجه، اینه که قهرمان‌ها، تا جایی پیش می‌رن و فکر می‌کنن دشمن رو شکست دادن اما یک‌دفعه، دشمن قوی‌تر از قبل برمی‌گرده و ضربه‌ی محکمی بهشون می‌زنه که باعث می‌شه قهرمان(های) داستان، زمین بخورن ولی با قدرت دوستی و این حرفا، دشمن رو شکست بدن. این اوکیه. اما یکبار! نه ۴ بار پشت سر هم و توی یک نبرد!
بخوام جزئی به فیلم بپردازم، باید ویدئوی ۲ ساعته بگیریم که بعید می‌دونم بگیریم چون حمایتی نمی‌شه. اما شاید هم گرفتیم.
خلاصه که روی هم رفته، این فیلم‌ها حتی ارزش یک بار دیده شدن هم ندارن. پس اگر ندیدید، وقتتون رو سرش هدر ندید.

🔺نمره‌ی من به این دو فیلم روی هم نهایتا ۲۰ از ۲۰۰ ئه.(چون دوتا بودن نمرات جمع شد)

-شکارچی-

✈️@newpersiangeekpedia
✈️@Persiancritic

مادام وب زباله نیست، اما خیلی بده!
آره، این تیتر نظرم در مورد مادام وبه، فیلمی که الان که دیدمش دلم خییییلی بیشتر از قبل برای پتانسیلش می سوزه

‼️‼️‼️از اینجا به بعد اسپویل داره:

ایده ای که برای اسپایدروومن ها در نظر گرفتن و توی تریلر گولمون زدن عالی بود، چون یکی از مشکلاتی که من با فیلم توی ذهنم داشتم این بود که فیلم "کاساندرا وب" توسط "اسپایدروومن ها" هایجک بشه که خب این موضوع مدیریت شده بود و انصاف رو در نظر بگیریم خوب بود که تبدیل شدنشون رو ندیدیم
کلیت فیلم خیلی بده، ولی فقط خیلی بده، افتضاح نیست، زباله هم نیست، بده، کلیشه ست، داستان بده، وی اف ایکس بده، بازیگری بعضی جاها مصنوعیه (کمه، ولی اون کم ها خیییلی مصنوعین، از موربیوس واقعا بدتره، اما زباله نیست و واقعا میشه یک بار دیدش، واقعا ارزش یک بار دیدن داره
دلیل حضور و تولد پیتر پارکر رو توی فیلم نمیفهمم، صرفا یک نیم دراپ برای هایپ کردن ملت؟ مگر سونی نمیگه جهانش فرق داره با همه جهانای الان؟ پس پیتر پارکر میخوای چیکار؟ واقعا فقط از اسمش استفاده کردی؟ اگه برنامه ای داری چرا اینطوری؟ اصلا چرا اسمش رو نگفتی؟ نکنه میخوای ماسمالیش کنی و بعدا بگی این یه بچه دیگه بود و اصلا پیتر نیست؟ اگه این تو ذهنته نکن وجدانا!
اما به نظر من بهترین بخش فیلم اکت پایانی بود، انصافا پایان بندی فیلم به نسبت کیفیت بد اکت اول و دوم خوب بود، رفرنس شدن مادام وب به کامیک خیلی دلگرم کننده بود و کلا از پایان بندیش خوشم اومد
در کل مادام وب رو ببینین، ولی نه کیفیت پرده، ارزشش رو نداره، صبر کنین اصلش بیاد و اگر یک روز کلا بیکار بودین، هیچ فیلم و سریالی برای دیدن نداشتین، گوشیتونو چک کرده بودین و یک پاکت چیپس اضافه داشتین بشینین و گذرا ببینینش

نمره من: ۳.۵ از ۱۰

ملاک هام: بازیگری: ۲ - پایان بندی: ۱ - فضاسازی سال ۲۰۰۳: ۰.۵

علی _ @comicpersia
@Persiancritic

نقد و برسی فیلم The Marvel's اثر جدید دنیای مارول توسط کانال پرشین گیک‌پدیا🔥

✈️@newpersiangeekpedia
✈️@Persiancritic

د مارولز اصلا به اندازه ای که رسانه ها براش بد ساختن، بد نیست 👈👉

دو تا ایراد بزرگ داره فيلم، اولی سکانس ابتداییشه و دومی سریال سکرت اینویژن 🤩🤩

درست خوندین، سریال سکرت اینویژن یکی از بزرگترین ایرادات این فیلمه، چون قرار بود اون سریال و این فیلم، یک پروژه باشن، اما با جدا شدن و کیفیت افتضاح اون سریال، ضربه بزرگی به این فیلم هم وارد شده 😊

ایمان ولانی، ستاره بی چون و چرای فیلمه و بازی و اشتیاقش بی نقصه، باقی عوامل هم به وضوح از فیلم کامیتان مارول چند لول بهترن
خشک بودن و فن گریز بودن بری لارسن توی این فیلم شکسته شده و این خیلی خوبه
ایده فیلم به شدت جدید و فرشه که همین یکی از نقاط قوت خیلی بزرگ فیلمه
جلوه های ویژه فیلم کاملا خوب و درست حسابیه (به جز یکی دوتا سکانس)
از ایرادات دیگه فیلم بازی نسبتا مصنوعی زوئی اشتونه که بخاطر کم بودن اسکرین تایمش قابل چشم پوشیه 😘

اما در کل فیلم حس بسیار خوبی میده، توی داستان ام سی یو موثره، ایده جدیدی داره، سکانس بعد تیتراژش خیلی موثر و به جاست و آینده جالبی رو مطرح میکنه و همه اینا این فیلم رو برای من در دسته فیلم های خوب قرار میده و من بهش ۷۰ میدم، نمره تماشاگران فیلم در سینماها که در سایت راتن تومیتوز منتشر شده (۸۲) هم بیانگر همه چیز هست 😃

اگر میتونین بدون توهین نظرتون رو بگین خوشحال میشم بخونمشون ❤️

@comicpersia ❤️
Youtube.com/comicpersia

@Persiancritic

💥بررسی سریال اکو💥
#Echo
مارول ماندگار - سعید🍿

طرح داستانی سریال در کل خیلی ساده بود؛ با توجه به اینکه قسمت اول سریال تماما فلش بک به اتفاقات قبلی بود، سریال عملا تو چهار قسمت طرح ساده ای داشت و میشه به سریال ایرادهای زیادی هم تو داستان نویسی، استفاده از پتانسیل های شخصیت ها، تعلق به گروه سنی بزرگسال و استفاده از خشونت تو داستان سریال، پایان بندی ضعیف سریال و...گرفت ولی در مجموع سریال متوسط رو به بالا بود😅

آلاکوا کاکس نقش مایا لوپز رو عالی بازی کرد؛ بدون شک تو سالی که چندین فیلم و سریال با شخصیت های اول زن تولید شده و میشه (باربی، کاپیتان کارتر، کاهوری، مادام وب، کاپیتان مارول و میس مارول و ...)، مایا لوپز جذاب ترین شخصیت اول زن و از لحاظ شخصیتی نزدیک تر به جسیکا جونز از دنیای نتفلیکس مارول بود؛  ای کاش همه ابرقهرمانهای زن همینطور قابل ارتباط، نزدیک به دنیای واقعی و منحصر به فرد نشون داده میشدن
برگشت داستان به گذشته تو هر قسمت و ارتباط مایا و اجدادش، با الهام از داستانهای کامیک دردویل و اکو طراحی شده بود؛ داستان سریال بین گذشته و حال تعریف میشه و ‌پینگ پونگی ادامه پیدا می کنه تا جایی که جریان های گذشته و فعلی بهم مرتبط میشن.
بازگشت و دیدن دوباره خشم و عصبانیت مثال زدنی کینگ پین با بازی وینسنت دینافریو عالی بود! ولی  سریال بیشتر از خشونت و نبرد، از کاراکتر کینگ پین برای نشون دادن رابطه احساسیش با مایا و همین طور زمینه سازی برای کینگ پین در آینده استفاده می کنه.

درنهایت باید گفت شروع سریال خوب اما پایان بندی سریال اصلا خوب نبود؛ سریال تو معرفی و نشون دادن مایا لوپز و رشد شخصیت اکو خوبه و بیننده رو جذب می کنه، اما انتظار داستان فوق العاده ای نداشته باشید.

🔺نمره کلی ۶۰/۱۰۰

x.com/percstentmarvel

اِکو اولین سریال بزرگسالانه‌ی مارول به سبک نتفلیکس منتشر شد!😅

توی این متن میخوام بگم که این سریال ارزش دیدن داره یا نه

قطعا ارزش دیدن داره ولی خیلی ازش انتظار نداشته باشید

🔹سطح مبارزات در نیمه‌ی اول سریال واقعا قشنگه ولی وقتی به قسمت آخر میرسه یکهو به طرز چشمگیری ضعیف می‌شه😟

🔹جلوه‌های ویژه یه چیز عادی و نرماله که یه جاهایی واقعا اذیت کنندست و یه جاهایی خوبه

🔹شخصیت پردازی‌ها خوب جلو می‌رن و کارکترها رو توی زمان کمی که دارن، به اندازه‌ی کافی رشد میدن ولی داستان قطعا اینجا تموم نمی‌شه و هر شخصیت داستان خودش رو خواهد داشت

کلیت داستان سریال خوب بود و روایتش هم مناسب بود و ضعف خاصی نداشت جز قسمت آخر که اصلا دل چسب نبود🫠

🔹شوخی‌های سریال خیلی تمیز و بجا بودن و کارکترهای خاص فقط شوخی میکردن که به شخصیتشون هم می‌خورد و بخشی از شخصیت پردازی بود

بزرگسالانه بودن سریال خیلی بیش از حد نبود و در حد خودش خوب بود مخصوصا برای اولین پروژه با این درجه سنی که توی دنیای مارول نتفلیکس جریانه داره

🔺نمره: در کل نمره‌ی ۷۵ از ۱۰۰ برای این سریال کافیه و ارزش حداقل یک بار دیدن رو داره

-شکارچی-

⭐@Persiancritic
⭐@newpersiangeekpedia

چه می‌شد اگر کیفیت تمام آثار مارول مثل فصل دوم وات ایف می‌بود؟؟؟فصل دوم سریال انیمیشنی وات ایف یک پیشرفت نسبت به فصل اول بود و یکی از بهترین آثاری بود که مارول درسال ۲۰۲۳ تولید کرده. فصل دوم وات ایف با سوالات عجیب و غریب خودش توانسته یک روایت منحصر به فرد از شخصیت های این سریال نشان دهد و سوالات هیجان انگیزی را مطرح می‌کند که باعث ایجاد داستان هایی با پیچش های عجیب و تماشایی می‌شود! چیزی که شاید در فصل اول سازندگان به آن دستیابی پیدا نکردند!

🎭#Whatif #Marvel

☄️ برای خواندن متن کامل کلیک کنید☄️

➖➖➖Join us➖➖➖
❄️@comic_icy
❄️@PersianCritic

در سال گذشته فیلم باربی و اوپنهایمر سر و صدای زیادی به پا کردند و به دلیل اکران هردوی آنها در یک روز چالشی به نام Barbenheimer ساختن طوری که نه فقط سینما بلکه همه چیز را درگیر خودش کرد و دیدن این دوتا دیگر فقط مختص به فیلمبازان و عاشقان سینما نبود! بلکه به امری اجتماعی تبدیل شده بود و همین امر هم باعث فروش زیادی برای هردو فیلم در باکس آفیس شد! خب برگرداندن تمام مردم نه فقط فیلمباز ها به سالن های سینما پس از کرونا خیلی خوبه و بابت همین اتفاق هم که شده باید از این دو فیلم تشکر کرد ، اما آیا ببینیم در خلق یک اثر خوب و دیدنی چقدر موفق بودند و آیا ارزش آن همه سر و صدا را داشتند؟؟؟

🔹 برای خواندن متن کامل کلیک کنید 🔹

🎭#Oppenheimer #Barbie
➖➖➖𝗝𝗼𝗶𝗻 𝗨𝘀➖➖➖
❄️@comic_icy
❄️@PersianCritic

در وصف Oppenheimer؛ سینمای آزاد نولان💣

We knew the world would not be the same
Few people laughed, a few people cried, most people were silent...
Now I am become Death, the destroyer of worlds
I suppose we all thought that, one way or another

اولین چیزی که درباره آخرین ساخته نولان توجه من رو جلب کرد این بود که در هیچ سکانسی از این فیلم حس نکردم نولان برای در چارچوب قرار گیری هنرش نیازه تو سر فیلم خودش بزنه. اولین اثر نولان تحت لیبل یونیورسال شاید نولانی ترین کار نولان نباشد اما آزادانه ترین کار نولان است، شما میتوانید این حرف من رو هم از سکانس های فلورنس پیو و دیالوگ های offensive (توهین آمیز) شخصیت ها در جای جای فیلم برداشت کنید و هم از صحنه بدون جلوه ویژه انفجار بمب اتم و به تصویر کشیدن قدرت هزار خورشید.

یکی از مهمترین چالش هایی که کارگردان ها در به تصویر کشیدن فیلم های بیوگرافی با آن درگیرند ایجاد تعلیق کافی برای کمتر کردن عناصر واقعی برای جذاب کردن فیلم هست اما نه به اندازه ای که داستان از مسیر اصلی منحرف شود و تحریف واقعیت صورت بگیره. در نقدی که برای فیلم Air نوشتم هم به این موضوع اشاره کردم که بن افلک توانایی هندل کردن را به خوبی دارا است اما چجوری این مسئله درباره فیلم نولان به شکل دیگری نمود پیدا میکند؟

تفاوت درام ورزشی 1 ساعت و 50 دقیقه ای بن افلک با این سمفونی دیوانه وار 3 ساعته نولان در بنیادین ترین عناصرش هم نهفته است؛ اپنهایمر شاید فیلمی درباره جنگ باشد اما بیشتر از فیلمی درباره نبرد جبهه حق علیه باطل فیلمی درباره سیاست است. در اپنهایمر نولان بر خلاف AIr بن افلک نیازی برای نماد سازی جبهه های مقابل هم و اینکه چرا ما حقیم آن ها باطل نداشتیم، بلکه نولان از بیننده میخواهد که از خودش بپرسد آیا ما داریم کار درست رو میکنیم؟

-شما شهادت دادین که بمباران هیروشیما موفقیت آمیز بوده
+ از لحاظ فنی موفقیت آمیز بود

اپنهایمر درسی درباره بی پدر مادر بودن سیاست و فیلمی درباره اخلاقیات است. جدیدترین ساخته نولان شاید با یه سفینه غول آسا شما رو به درون سیاه چاله هایی در چندین هزار سال نوری دورتر نبرد اما شما را در عمق خودتان غرق میکند. آیا بمباران ژاپن برای تمام کردن جنگ الزامی بود؟ آیا اپنهایمر (پدر بمب اتم) مقصر اصلی این کشتار بی رحمانه است یا صرفا دانشمندی بود که کارش را به درستی انجام داده است و خون قربانیان بی گناه روی دستانش است؟

برای جواب هرکدوم از سوالات بالا میتوان مقاله هایی به اندازه دو تای این مقاله نوشت و ساعت ها درباره اش صحبت کرد پس پاسخ دادن به این سوال ها رو به خودتون میسپارم، اما چیزی که نمیتوان آن را انکار کرد این است که در هر جبهه اخلاقیات این بحث ها باشین باید بپذیرید که نولان با نبوغ این مسائل را در فیلم مطرح میکند که هر بیننده بتواند برداشتی که میخواهد را از وقایع آن برداشت کند و با این وجود بتواند خود را باز هم به چالش بکشد.

صحبت کردن راجع به مسائلی مثل اینکه آیا فیلم مفاهیم زن ستیزانه دارد یا نه یا صحبت کردن درباره سطح اکتینگ بازیگرا شدیدا بیهودست پس بیاین اصلا وارد این مسائل نشویم ولی بیاین همه با احترام تیم مهندسی صدای این فیلم کلاه از سر برداریم و ایستاده برایشان دست بزنیم😀

اپنهایمر بدون وجود این تیم مهندسی صدا اپنهایمر نمیشد؛ به نمایش درآوردن افکار شخصیت اصلی همیشه یکی از چالش هایی است که کارگردان ها با آن سر و کار دارند و نولان توانست با این تیم نابغه اینکار را در سطحی فراتر از عالی انجام دهد (سکانس صحبت های اوپنهایمر در اجلاس بعد از انفجار بمب اتم رو به یاد بیارید با اون صدای کر کننده پا کوبیدن حضار)

صحبت های زیادی راجع به این فیلم میشه داشت ولی بزارین صحبت های خودم رو تموم کنم چون حس میکنم بیشتر از این بخوام تنهایی راجبش حرف بزنم سرتون رو به درد میارم. اوپنهایمر بهترین نمونه از چگونه بودن یک فیلم بیوگرافی جنگی است، همان چیزی است که یک فیلم جنگی باید از شما بسازد، همان چیزی است که یک فیلم بیوگرافی باید در درون شما به آتش بکشد. نولان باری دیگر قدرت سینما را به تمام کسانی که فراموش کرده بودند یادآوری کرد و مهمتر از اون ترسی که باید از وجود دولت ها و انسان ها داشته باشیم.

God save us every one
Will we burn inside the fires of a thousand suns?
For the sins of our hand
The sins of our tongue
The sins of our father
The sins of our young


🔺نمره نهایی: 9.5/10

✈️@Persiancritic
✈️@GoldenComics

⚡️⚡️ بررسی بدون اسپویلر فیلم د مارولز ⚡️⚡️

بعد از حضور نه چندان موفق بری لارسون تو فیلم اول کاپیتان مارول، و تو چند فیلم اونجرز، جو منفی زیادی حتی قبل از اکران این فیلم در مورد د مارولز وجود داره، اما د مارولز برخلاف همه ی این حواشی اصلا به بدی که ازش گفته میشد نیست و در مقایسه با محصولات اخیری که مارول ارائه داده، اتفاقا توی رده فیلم های متوسط مارول قرار میگیره.
بری لارسون تو این فیلم خیلی بهتر از فیلمهای قبلیش بود. بزرگ‌ترین تفاوتش این بود که “تنها موندن” رو بعنوان یه ضعف شخصیتی به کاراکتر کارول دنورز اضافه کرد؛ چیزی که تو فیلمهای قبلی اصلا وجود نداشت و کاپیتان مارول قدرتمند تو همه حضورش فقط حکم یه اسلحه رو داشت!
ماجراجویی فضاییش تا حد زیادی فضایی شبیه به فیلمهای گاردینز آو د گلکسی هست. سرعت اتفاقات فیلم بالاست، ولی برای کسی که با گذشته فیلمهای کاپیتان مارول، سریالهای وانداویژن و میس مارول آشنایی داره، اتفاقا عالیه و وقت بیننده رو با پیش زمینه سازی هدر نمیده. طرح داستانی و اتفاقات فیلم ساده نوشته شده، مسیر داستانی اکثر شخصیت های فیلم یکنواخته، اما این اصلا تو فیلم احساس نمیشه، به عبارت دیگه لحن داستان، فضای فیلم و داستان با هم یکنواختی دارن که نکته مثبتی برای فیلم هست.
د مارولز به شدت سرگرم کننده است؛ علیرغم وجود سکانس های طنز زیاد، و استفاده از دیالوگ ها و سکانس های اصطلاحا سبک، برخلاف مثلا سریال شی هالک، بیشتر این سکانس های فیلم به لحاظ داستانی و موقعیتی خوب و درست کار شده بودند. ایمان ولانی بیشترین سهم توی جذابیت و سرگرم کنندگی اتفاقات داستان بازی کرد، همین طور تو نوشتن داستان های کامیک جدیده میس مارول بعنوان یه میوتنت کارش رو شروع کرده، و اشتیاقش به این کاراکتر و بازی کردن این نقش تو دنیای مارول رو میشه تو صحنه صحنه این فیلم به وضوح دید، که این اشتیاق به بیننده هم به راحتی منتقل میشه.
زاوی اشتون که نقش منفی این فیلم یا ژنرال دار بن رو بازی کرد در مجموع خوب بود. پیش زمینه داستانی کافی ای برای خصومتش با کارول دنورز تو فیلم وجود نداشت، و در مقایسه با مثلا های اولوشنری از فیلم گاردینز سه، یا تانوس، شدت حس نفرتش و تاثیرگذاریش به عنوان یه ویلن به همون دلیل عدم وجود پیش زمینه داستانی کافی خیلی کمتره؛ اما با این حال طرز فکر، و انگیزه کاراکتر دار بن رو کاملا به بیننده میفهمونه.

◀️ لینک ویدئو از یوتیوب : Youtu.be/USREjA4Xnc0

X.com/PercstentMarvel
Youtube.com/@PersistentMarvel

@Persiancritic

🟢آرمین از MCU Persian🟢

📝دیگر حدس و گمانی در کار نیست. ادعایی مطرح نیست. حتی رقیبی هم در این نزدیکی نیست! حالا دیگر «لوکی» را با قاطعیت تمام می‌توان بهترین سریال مارول خواند. سریالی که آرک شخصیتی لوکی در MCU را چند سطح ارتقا داد و با پایان‌بندی فراموش نشدنی‌ش او را به یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های این دنیای سینمایی تبدیل کرد. فصل دوم لوکی ساخت بنایی بی‌نقص در ادامه پی‌ریزی‌های فصل اول است. اپیزود پایانی فصل دوم طلسم پایان‌بندی‌های کم‌تر از حد انتظار سریال‌های مارول را با خاک یکسان کرد و اپیزودی میخکوب کننده را به عنوان پایان‌بندی این سریال 12 قسمتی تحویل مخاطب داد.
ماجراجویی لوکی در MCU یکی از جذاب‌ترین و در عین حال غیر منتظره‌ترین شخصیت‌پردازی‌های این دنیای سینمایی بوده. حتی با ادعایی بزرگتر می‌توان گفت که آرک شخصیت لوکی، پس از این اپیزود بهترین آرکی است که MCU به خود دیده؛ حتی بالاتر از کاراکتر هایی مثل تونی استارک یا استیو راجرز. او در مسیری پر افت و خیز از شرور یکی از فیلم‌های سولو مارول و دلیل اصلی تشکیل انتقام‌جویان که به دنبال سلطنت بر زمین بود به مرگ با شکوه فیلم اینفینیتی وار رسید و در نهایت بر تخت سلطنت نشست. اما این بار نه سلطنت زمین بلکه محافظت و حکمرانی بر تمام‌ تایم‌لاین‌های یونیورس. این تکامل شخصیت لوکی که او را از یک بچه ننه غرغرو به یک قهرمان عاشق و فداکار تبدیل کرده دلیلی اصلی است که او را به قطعیت می‌توان بهترین کاراکتر حال حاضر MCU دانست. رشد شخصیت لوکی و تبدیل شدنش به یک خدا، حاصل فداکاری بزرگ او برای نجات زندگی بشریت است. مکمل رشد و تکامل این شخصیت، بدون شک هنر بازیگری تام هیدلستون است. او از سال 2011 که برای اولین بار این نقش را ایفا کرد تا به امروز مسیر طولانی و پر پیچ و خمی در قامت لوکی را تجربه کرده. شاید جالب‌تر اینجا باشد که بازیگری که در ابتدا برای نقش Thor تست داده بود، به یک‌باره و بدون تست نقش لوکی را بر عهده گرفته و تا به اینجا آنقدر بی‌نقص از پس این کار بر آمده که حتی در دوره‌ای نسخه شرور لوکی را هم به یکی از محبوب‌ترین شخصیت‌های MCU تبدیل کرده بود. هیدلستون در طول دو فصل سریال لوکی و مخصوصا فصل دوم این سریال، بهترین عملکرد خود در نقش لوکی در طول کارنامه حرفه‌ای‌ش را به نمایش گذاشته. او در اپیزود پایانی و به خصوص در سکانس‌ بر تخت نشستنش، عظمت و شکوه خدای شرارت اساطیر اسکاندیناوی را به زیبایی به تصویر کشید و با احساسات کنترل شده‌اش در شات پایانی ترکیبی از عشق، غرور، قدرت و فداکاری را به نمایش گذاشت.
 
اما داستان اپیزود پایانی به طور کلی یک نمونه کاملا موفق در زمینه داستان‌سرایی است. در نقد های قبلی به این نکته اشاره کردیم که داستان سریال لوکی احتمالا یک چرخه و لوپ کامل خواهد بود. در اپیزود پایانی دیدیم که این چرخه چطور به سرانجام رسید. یعنی رسیدن چرخه اتفاقات به اپیزود پایانی فصل گذشته و در نهایت بازگشت به سکانس گفتکوی لوکی و موبیوس در فصل اول که به نوعی گره‌ گشای معماهای فصل دوم باشد. مثل سکانس مکالمه جذاب لوکی و هی هو ریمنز با بازی درخشان هیدلستون و میجرز که در جریان آن ذات هی هو ریمنز مشخص شد و نقاب دروغین را از چهره خود برداشت. یا بازگشت لوکی به اتاق نمایش TVA و کارگاه OB برای کمک گرفتن از موبیوس و سیلوی برای انجام تصمیم نهایی خود، که فداکاری عظیمی بود.
شاهکار بنسون و مورهد در قسمت آخر کاری کرده که اپیزودی که تقریبا بدون سکانس اکشن یا مبارزه‌ست به قدری هیجان‌انگیز و ریتم بالا باشد که نتوان لحظه‌ای از آن چشم برداشت. این دو با خلق شات‌ها و سکانس‌های زیبای بصری با قدرت ثابت کردند که انتخاب مطمئن و امتحان پس داده‌ای برای سریال دردویل هستند. هماهنگی مورهد و بنسون با تمامی اجزای بخش فنی موجب شده که مخاطب حین تماشای یکی از لحظات مهم تاریخ MCU، علاوه بر بخش داستانی از نظر بصری که شامل نور، موسیقی، فیلمبرداری، جلوه‌های ویژه می‌شود هم یکی از لذت‌بخش‌ترین دقایق این فرانچایز را تجربه کند. همچنین موسیقی شگفت‌انگیز ناتالی هولت که با الهام از المان‌های اساطیر اسکاندیناوی ساخته شده بود و به خلق فضای اساطیری سریال مخصوصا سکانس تاج گذاری لوکی کمک ویژه‌ای کرد
 
در نهایت فصل دوم Loki یک سریال درخشان و گیرا بود که مضامین هویت، آزادی عمل، سرنوشت و تقدیر و همچنین عشق را بررسی کرد. سریالی که در فصل دوم آن همانند فصل قبل شاهد هنرنمایی شگفت انگیز تام هیدلستون، اوون ویلسون و جاناتان میجرز و همچنین خلق شات‌ها و تصاویری خیره کننده توسط کارگردان‌های سریال که در راس آن‌ها نام جاستین بنسون و آرون مورهد به چشم می‌خورد بودیم. این سریال بار دیگر نشان داد که استفاده از نهایت پتانسیل داستانی کامیک‌های مارول می‌تواند موجب خلق شاهکاری بی‌بدیل در ژانر ابرقهرمانی شود.

🔺نمره: 100/100

✈️@mcupersian
✈️@Persiancritic

🟡برسام از IcyComic🟡

📝فصل دوم لوکی یکی از بهترین آثاری بود مارول تا الان ساخته و قطعا از بهترین سریال های کمیک بوکی به حساب میاد
فصل دوم لوکی چهره ای متفاوت از این شخصیت را به ما نمایش میدهد با وجود اینکه در فصل اول لوکی خیلی تاثیر زیادی در اتفاقات آن فصل نداشت و سریال بیشتر حول محور سیلوی می‌چرخید اما در این فصل مارول به خوبی نشان می‌دهد که خدای شرارت، کسی که تا الان جنایت های بزرگی در دنیای سینمایی مارول انجام داده چطور می‌توانه مثل یک ناجی همه چیز را نجات بده! در این فصل ما بیش از هر آثار دیگری در دنیای سینمایی مارول، با شخصیت احساسی لوکی آشنا می‌شویم و شخصیتی را سریال خلق می‌کند که باور تنفر نسبت به آنتاگونیستها و شخصیت های منفی را به چالش بکشد و نشان دهد همیشه این شخصیت ها بدمطلق نیستند. قضیه ای که تا الان شاید فقط مثلش رو در دنیای استار وارز دیده بودیم! اما خب نباید از قدرت بازیگری سریال هم گذشت! خوشبختانه در این سریال تمامی بازیگران به خوبی نقش خود را ایفا می‌کنند و سریال هیچ بازیگری ندارد! تام هیدلستون قطعا یکی از بهترین نقش آفرینی های خود را در دنیای سینمایی مارول در این سریال نمایش میدهد و جاناتان میجرز هم ثابت میکند که چگونه می‌تواند به خوبی نقش یک آدم اما با تیپ های شخصیتی مختلف بازی کند! از ستاره جدید سریال هم یعنی کی هوای کان نباید گذشت. او که پارسال اسکار بهترین نقش آفرینی مکمل مرد را از آن خود کرد در این سریال به خوبی بازی می‌کند و یک شخصیت باهوش دوست داشتنی و بامزه به وجود می‌آورد. ولی خب مسئله ای که در این سریال خیلی به چشم می‌خورد تغییر سبک کارگردانی عظیم آن نسبت به فصل قبل بود که باید اعتراف کنم کارگردانی این فصل را بشدت بیشتر نسبت به فصل قبلی دوست داشتم و قطعا نوع فیلمبرداری و رنگ بندی و طراحی های سریال به تیپ شخصیتی لوکی بسیار نزدیک بود که از تلاشهای کسرا فراهانی کارگردان ایرانی نباید چشم پوشی کرد. او کارگردان اپیزود سوم این فصل بود که قطعا یکی از بهترین قسمت های کل این سریال تاکنون بود.
در نهایت فصل دوم لوکی یکی از بهترین آثاری بود که مارول تا الان تولید کرده و پایانی حماسی و فداکارانه برای این شخصیت بود ، پایانی که من حتی آن را از پایان شخصیت تونی استارک هم بهتر می‌دانم! چون تونی استارک کسی بود که عضو اونجرز بود و یکی از قهرمانان پر آوازه جهان بود پس ازش انتظار می‌رفت که جان خودشو برای دنیا فدا کنه ، اما لوکی ویلنی که یک زمانی قصد نابودی دنیا را داشت و خدای شرارت بود بدون سر و صدا و در خفا خودشو نه فقط برای یک دنیا بلکه برای دنیاها فدا کرد! بخاطر همین پایان این شخصیت را یکی از بهترین پایان‌بندی ها برای شخصیت های تخیلی می‌دانم و خداحافظی خوبی برای این شخصیت به حساب می‌آید

🔺نمره: 90/100

✈️@Comic_Icy
✈️@Persiancritic

🔴صیاد از GoldenComics🔴


📝یادداشتی برای فصل دوم سریال لوکی؛ It's been a journey

حرفای زیادی درباره فصل دوم سریال لوکی میشه گفت؛ از داستان فکر شدش تا شات های کوبریکیش و تئوری های سرسام آور، ولی میخوام راجع به این حرف بزنم که چجوری این سریال با فاصله گرفتن از فرمول پوسیده مارول به سمت Glorius Purpose خودش میره؛ کاری که بقیه آثار مارول برای انجام آن زیادی ترسو بودند (کاملا دارم به سریال توهین آمیز Secret Invasion اشاره میکنم).

صحبت درباره جلوه های ویژه و موسیقی و اکتینگ بیهوده ترین کار ممکنه پس بیاین از چیزای مهمتری حرف بزنیم، بیاین از قوس شخصیتی لوکی طی این دو فصل حرف بزنیم، بیاین از مفهوم فداکاری و هدف والا تو این سریال حرف بزنیم، بیاین بگیم چرا این سریال بهترین اثر مارول و دیزنی تا به امروز هست. بله، بهترین اثر مارول و دیزنی تا به امروز حتی بهتر از اندگیم و اینفینیتی وار. نمیخوام بگم با اثری بی نقص طرفیم چون خودم پلات هول های زیادی تو داستان به چشمم خورد و امیدوارم در آینده MCU بهشون پاسخ داده بشه ولی این پلات هول ها دلیلی بر lazy writing بودن داستان بنظر من نیستند.

شما در سریال لوکی با یکی از کم نقص ترین و فکر شده ترین داستان نویسی های مارول سر و کار دارید، جایی که شخصیت های فرعی جملات انتزاعی و کمدی برای نگه داشتن بیننده شلیک نمیکنند، جایی که گذشته و طرز فکر شخصیت ها مهم هستند و جایی که مرز خوب و بد به خوبی مانند قبل مشخص نیست. دلیل اصلی که قسمت آخر فصل دوم بهترین اپیزود ساخته شده مارول هست اینه که به خوبی تمام پوینت های داستانی سریال رو جمع میکنه و مانند مشتی کوبنده رو صورت بیننده هاش میکوبه. جایی که بیننده در جایگاه شدیدا آیکونیک انتخاب بین امنیت و آزادی میمونه و باید با خودش به این نتیجه برسه آیا حاضره برای نجات جون میلیارد ها ، میلیون ها رو بکشه؟ یا حاضره برای آزادی کسانی که دوستش داره همه چی رو فدا کنه؟ (اونایی که اتک آن تایتان رو دیدن بیشتر درک میکنن دارم چی میگم). بنظرم مونولوگ نوشتن درباره این مفاهیم در نقد فیلم کار چندان درستی نیست چون این برداشت ها کاملا میتونه شخص به شخص متفاوت باشه پس بزارین به ادامه بررسی این سریال بپردازیم.


نمیخوام جوری حرف بزنم که انگار با سریال بی نقصی طرفیم، مشخصا سریال خالی از مشکلات داستانی و شخصیتی نیست، مثلا بنظرم بهتر بود تایم بیشتری به شخصیت های فرعی به جز موبیوس و سیلوی پرداخته میشد (کنگ رو به حساب نیاوردم)، یا مثلا در آخرین قسمت میشد حس کرد که انگار همه چیز برای اون سکانس آخر روی تخت نشستن لوکی با پلات آرمور رو هم چفت شد. سریال هیچوقت توضیح دقیقی نداد که چطور لوکی به قابلیت لغزش زمانی دست پیدا کرد یا چطور تونست به تنهایی به تمام مولتی ورس زندگی ببخشه، گرچه تئوری های منطقی درباره این مسئله وجود داره ولی بنظرم نیاز بود سریال یه شفاف سازی کامل پیرو توانایی های اینجوری لوکی داشته باشه.

اما خب This is what it is، با وجود بدون پلات هول نبودن داستان لوکی و با تمام بالا و پایین هاش من به این سریال میخوام لقب اتک آن تایتان مارول رو بدم؛ کسانی که با این انیمه آشنایی دارند متوجه میشوند چرا همچین لقبی به این سریال دادم (برای جلوگیری از اسپویل نمیتونم توضیح بیشتری بدم). سریال لوکی با تمام فراز و نشیب هاش در یک کار بی نقض عمل میکند آن هم پایان بندی برای شخصیت لوکی تام هیدلستون است، کاری که آن را در درجه ای بهتر از عالی انجام میدهد و بهترین خداحافظی با یک شخصیت MCU رو تا به امروز به تصویر میکشد و چیزی را تحویل طرفداران میدهد که شاید تا ده ها سال همتایش رو در هیچ اثر ابرقهرمانی نبینیم.

🔺نمره: 90/100

✈️@G0LDENCOMICS
✈️@Persiancritic

🔹سعید از مارول‌ماندگار🔹

📝لوکی از چهارده سال پیش تو فیلم اول تور به عنوان یه آنتی هیرو وارد مارول شد، که بزرگترین جذابیتش تو تزلزل مدام تو رابطه ش با تور و اودین، و تواناییش تو شرارت و ترفندهای حیله گرانه اش بعنوان ویلن بود. ولی توی این سریال، ایده ی یه خط داستانیه جدید و متفاوت برای رستگاریه لوکی تو دنیای تی وی ای، یه بخش خلاقانه رو به داستان لوکی تو دنیای مارول اضافه کرد.
تام هیدلستون بالاخره لوکی رو از یه برادر لجباز، یه فرزند ناخواسته، یه دوست حیله گر و یه خدای ناکام، تبدیل به خدای همه داستان ها و محافظ درخت زندگی یا اووگدراسیل از داستان خدایان نورس کرد و لوکی رو به اون جایگاه و هدف والایی که همیشه دنبالش بود رسوند. یکی از بهترین و زیباترین پیشرفتها تو شخصیت پردازی و بازیگری تو سینمای ابرقهرمانی رو توسط تام هیدلستون تو چهارده سال گذشته دیدیم، که برای تام برای حفظ این سطح از کیفیت و ارائه، باید احترام ویژه ای قائل شد.
هرچی از کیفیت این دو فصل از سریال لوکی تو زمینه های مختلف اعم از نویسندگی و داستان سرایی، پرداختن به جزییات داستانی و شخصیتی، طراحی صحنه و جلوه های ویژه گرافیکی، جذابیت و درگیرکنندگی طرح داستانی سریال.. و خیلی چیزهای دیگه در مورد این سریال هرچی بگیم کم گفتیم! کاملا مشهوده که زمان و تلاش بسیار زیادی صرف شده تا کیفیت همه جنبه های سریال تو هر دو فصل در بالاترین حد خودش باشه، و این درنهایت دلیله اینهمه بازخورد خوب در مورد سریال هست.
لوکی با هدف باشکوه شروع شد، و با هدف باشکوه تمام شد. اریک مارتین نویسنده این سریال همراه با مایکل والدرون بزرگترین سهم تو موفقیت و جذابیت اتفاقات این سریال داشتن و شاید بعد از کریستوفر مارکوس و استیون مک فیلی، نویسنده های فیلمهای اونجرز، بهترین داستان سرایی تو ژانر ابرقهرمانی مارول رو نشون دادن. طراحی صحنه فصل دوم این سریال هم کار فوق العاده کسری فراهانی بود، من واقعا امیدوارم مثل مایکل جیاکینو که کار موسیقی پروژه های مارول رو شروع کرد، و حالا کارگردانی پروژه هایی مثل گرگینه در شب رو انجام داده، مارول به کسری فراهانی بیشتر اعتماد کنه.
لوکی راه دیگری رو انتخاب کرد، که تشابه زیادی با انتهای فیلم ماتریکس داشت، جایی که نئو راهی که معمار ماتریکس براش در نظر گرفته رو انتخاب نمی کنه، و علی رغم اینکه میدونه جنگی تو راه خواهد بود راه شانس دادن به انسانها برای دفاع از خودشون و رسیدن به صلح رو انتخاب میکنه، راهی که در ظاهر خیلی سخت تر به نظر میاد، ولی در صورت موفقیت اون رو تبدیل به یه ابرقهرمان واقعی میکنه

لینک برسی فصل دوم در یوتیوب:

http://Youtu.be/wmn9PDLynRo

🔺نمره: 90/100

✈️@Persiancritic