منظورم این است که نمیشود انتظار داشت آدمها همیشه و در هر زمان و شرایطی با تو یک جور رفتار کنند. نمیشود همیشه مهربان، ملاحظهگر، حامی و غیره باشند. گاهی در شرایط و موقعیتهای جدید یا زمان متفاوت ممکن است آن رویِ خشمگین، نامهربان، بیحوصله و بیتفاوتشان را ببینی. گاهی ممکن است آدمی که همیشه از او «بله» شنیدهای به تو «نه» بگوید و این خیلی طبیعی است.
مگر خود ما در تعاملاتمان اینطور نیستیم؟ پس باید این حق را برای دیگران هم قائل شویم.
میدانی نقطهی آسیبپذیر روابط کجاست؟ دقیقا همانجایی که ما دنبال بینقصترین و کاملترین ورژن یک انسان میگردیم و میخواهیم این ورژن هرگز تکان نخورد!
رفتار و شخصیت آدمها مثل مو نیست که روی یک حالت به آن تافت بزنیم و انتظار داشته باشیم همیشه در آن وضعیت بماند!
وقتی ماهیت موجود خارقالعاده و عجیبی مثل انسان را خوب بشناسیم و درک کنیم دیگر آنقدر به خودمان یا آدمهای دیگر سخت نمیگیریم و با پیچیدگیهای ذات آدمی بهتر کنار میآییم.
نیلوفر دادور
#یادداشتهای_پراکنده
@Niloofardadvar