محتوا‌فام |فاطمه مدیحی بیدگلی

از اول آبان پرباران...

یادم نرفته است که آبان آمده و من به‌رسم هر ماه از امسال، شرح و توصیف مختصری باید بر چهره مهر رقم بزنم.

در یک کلمه، مهر هم پرکار بود. راضی‌ام اما خوشحال نه. نمی‌دانم چرا. کار انگار برایم حکم میله‌های قفس را دارد. شاید هم کلیدی برای همه‌ی قفل‌هاست اما هنوز نجاتم نداده است.

در روزگاری که قیمت سکه ۵۵ میلیون را رد کرده و قیمت دلار از ۶۵ گذشته، چقدر باید درآمد داشت که بتوانیم بگوییم ماه پر از پولی را سپری کرده‌ایم. با این‌همه خوشحالم که توانستم گاهی انگشت‌هایم را از بحبوحه‌ی غم و اندوه مشغول کنم به کار و کلمه. شکرناکم زیرا خوب‌ یادم هست که افسردگی دست و بالم را بسته بود و روح و جانم را به تسخیر خود درآورده بود. حالا اما اوضاعم بهتر است.

بی‌مهری روزگار بیشتر بود و سفر یا شبه‌سفر میسر نشد. باز هم شکر که برخی از ناملایمات، ختم به‌ خیر شد. سفر هر چه تازه‌تر و ناشناخته‌تر، لذت مکاشفه‌اش بیشتر اما کاش گوش دنیا شنوا باشد که به تهران و اصفهان و اطراف هم راضی‌ام. اما لطفاً آرام باشد و کم‌دغدغه، که بسیار پاییزم.

برخلاف اینکه دیروز تقریباً تمام تلاشم را کردم که آبان را با حال بهتری شروع کنم اما امروز از صبح، هوای حوصله‌ام ابری بود و احوال چشم‌هایم پر از باران‌های پراکنده.

این چند سطر که وظیفه‌ای خودخواسته و مقدر شده بود، به تاریخ یکم آبان نگاشته شد.

اول آبان‌ماه جلالی، روز بزرگذاشت بیهقی است.‌ باشد که درست و زیبا بنویسم و از ملازمان سلاطین نثر فارسی باشیم.

کیک محبوب من!

مهمان عزیز آمده در خانه‌ام امشب
اندوه تو شد وارد کاشانه‌ام امشب

این بیت از فروغی بسطامی، شالوده‌ی احساس من بود بعد از تماشای فیلم. فیلمی که بیشتر خواهم دید و احتمالاً بیشتر درباره‌اش خواهم نوشت.

در حالی با مهر ۱۴۰۳ خداحافظی می‌کنم که امروز از صبح مثل تراکتور کار کردم. شب بیرون رفتم و شبم با اشک‌های سرریزشده از تماشای کیک محبوب من به آبان پیوست. شاید درباره‌ی این مهر به‌رسم پایان هر ماه، بیشتر بنویسم. اما حالا بیشتر از این در توانم نیست.


راستی، امشب در گیر و دار روزگار، به کیک کدوحلوایی مامان‌پزم کم‌مهری کردم و برای کیک‌ کدوی آن فروشگاه که هنوز تجربه‌اش نکرده‌ام، کامنت گذاشتم. این هم شاید بخشی از بلای شبکه‌های اجتماعی است که گریبان‌گیرم شده است. شاید هم به این دلیل باشد که زندگی واقعی به آهستگی گرایش دارد اما دنیای شبکه‌های اجتماعی، شتاب‌ناک است.

دوست داشتم در دنیای موازی،
مردی بود که این آهنگ رو بفرسته برام. :)
اما انگار رسم زندگی اینه که نداشته‌هات قوی‌ترت کنند‌. اصلاً شاید همین که خواننده‌ی این ترانه هم یه خانومه، خودش یک نشونه‌ست.

T.me/mohtavafam

صبح به‌خیر بچه‌ها!
یه‌کم آهنگ بفرستین تا دور هم باشیم.

کارگاه آموزشی سفر در سطر
(ارزیابی محتوای متنی)

چند روز پیش یک نفر پیام داد و درخواست کلاس خصوصی ارزیابی محتوای متنی یا همون سفر در سطر داشت. طبق معمول، کلاس رو همون‌طور که خودم راحتم برگزار کردم. در همین تلگرام.

یکی از مهم‌ترین مزیت‌هاش این بود که از آشنایی با هم خوشحال شدیم. مدت‌ها بود که به فرد تازه‌کار با این حد از استعداد و مهارت و اشتیاق آشنا نشده بودم. متن رو طوری نوشته بود که به من فرصت می‌داد روی ظرایف زبانی تمرکز کنم و بهش آموزش بدم. همون‌طور که همیشه دلم می‌خواست.


به‌نظر من، بد نیست گاهی شبیه بقیه و مخاطب‌پسند نباشیم. من ترجیح می‌دم که اصیل باشم و با کار حرفه‌ای مخاطب رو به‌سمت خودم بکشونم.


فرقی نمی‌کنه کیفیت محتواهای متنی‌تون در چه حده، توی دوره‌ی ارزیابی محتوای متنی تلاش می‌کنیم برای بهبودش.

صوتی که در پایان کارگاه فرستاده بودند و بخشی از اون هم اعلام رضایت ایشون بود،
نزدیک به چهار دقیقه طول کشیده بود و درست ندونستم که منتشر کنم.

T.me/mohtavafam

✨ استخدام مدیر و استراتژیست محتوا ✨

ما در شرکت نرم‌افزاری یگانه به دنبال یک استراتژیست محتوای خلاق هستیم که بتواند داستان‌های جذاب خلق کند و به برند ما هویت محتوایی منحصر‌به‌فرد بدهد. اگر عاشق تکنولوژی هستید و می‌خواهید با تدوین استراتژی‌های محتوایی نوآورانه به رشد و موفقیت ما کمک کنید، این موقعیت منتظر شماست.

مسئولیت‌ها:
✔️ تدوین استراتژی محتوای جامع در جهت تحقق اهداف برند
✔️هدایت و مدیریت تیم تولید محتوا (متن، تصویر، ویدئو)
✔️ نظارت بر عملکرد محتوا در کانال‌های مختلف (وب‌سایت، بلاگ، شبکه‌های اجتماعی) و بهینه‌سازی آنها
✔️ تحلیل عملکرد محتوا و ارائه گزارش‌های دقیق و راهکارهای بهبود
✔️ همکاری نزدیک با تیم‌های بازاریابی و برند برای همگام‌سازی استراتژی‌ها

مزایای همکاری با یگانه:
🌟 محیط کاری پویا و حرفه‌ای، با دسترسی به دانش و تجربیات افراد مجرب
📚 دسترسی به دوره‌های آموزشی فنی و غیر فنی برای توسعه حرفه‌ای شما
⏰ ساعات کاری شناور
💼 امکان دریافت تسهیلات مالی، وام‌های کارمندی و پاداش‌های مناسبتی

شرایط همکاری:
تمام‌وقت، حضوری در تهران (محدوده پیچ شمیران)
ساعت کاری: شنبه تا چهارشنبه از ساعت ۰۸:۰۰ الی ۱۷:۰۰
محدوده حقوق: ۱۵ تا ۲۰ میلیون تومان (قابل افزایش بر اساس تجربه و عملکرد)
جنسیت: تفاوتی ندارد
مشتاقانه منتظر حضورتان هستیم.

لطفا رزومه خود را به این ایمیل ارسال کنید: [email protected]
یا  به اکانت من بفرستید :
@mortezagoodarzi1


@mohtavafam

گرایه به‌جای ترند: بخندیم یا بگرییم؟

آه از این نهاد که برابرنهادهاش گرایه نمی‌شود
اما هم گریه‌درآر است و هم آه‌ازنهادبلند‌کن!

تازگی‌ها هر وقت فرهنگستان به‌قول خودش «برابرنهاد» تازه پیشنهاد می‌ده، فکر می‌کنم که چقدر پول حروم می‌شه و خوشحال می‌شم که سال ۹۵ و ۹۶ که فرصتش پیش اومد، وارد این فضای مسموم نشدم وگرنه شاید الان داشتید «خانم دکتر بیدگلی» صدام می‌کردید. :)
راستی، شما حاضرید به‌جای «ترند» از گرایه استفاده کنید؟ یکی از مهم‌ترین آسیب‌هایی که فرهنگستان دیده، از نظر من اینه که نمی‌دونه کی و کجا و چطور باید اقدام کنه. نمی‌دونه منابع مالی و زمانی رو بهتره صرف چه کارهایی بکنه.‌ هر کسی رو هم که من دیدم و کارمند فرهنگستان بود، یه حالت «من نبودم دستم بود» و «ما می‌دونیم و تو حالی‌ت نمی‌شه» داشت. هر وقت هم از بودجه حرف زدیم، گفتند که ما حقوقمون کمه و ماییم که داریم جان‌فشانی می‌کنیم برای حفظ زبان. خوشحال می‌شدم اگه دروغ‌هاشون، راست باشه.

T.me/mohtavafam

مگه تموم عمر چند تا بهاره؟

به دوستم می‌گم که چرا بهم نگفته بودی که توی فیلم مگه تموم عمر چند تا بهاره؟ این پسر دیوونه‌هه کپی‌رایتره؟ می‌گه مگه کپی‌رایتر بود؟ می‌گم چرا نگفتی اون دختر دیوونه‌هه اسمش گلی بود؟ می گه کی اسمش گلی بود؟ 😅
من شوخی نمی‌کنم. واقعاً به جزئیات توجه دارم.

کاش می‌دونستم تموم عمرم چند تا بهاره. ترسناک بود اما گمونم ترسناک‌تر از الان نبود.

بانمک‌ترین کلمه‌ای که من خیلی اتفاقی با پیروی از سبک قمیشی ساختم: «با چه قری؟!» بود. شما چطور؟
https://t.me/virastaran/3533

کی می‌تونه با روان پاره‌پوره به‌مناسبت روز جهانی سلامت روان، محتوا بنویسه قابل‌رقابت با باقلوا؟ من! منِ کله‌گنده. :)

https://B2n.ir/u89711

حال ادامه دادن ندارید؟ این مقاله را بخوانید.

البته از شما چه پنهون، می‌خواستم بنویسم که «شما هم مثل محسن نامجو حال ادامه دادن ندارید؟»‌
بعد یادم اومد که نامجو رفت ازدواج کرد و بدجور ادامه داد. احتمالاُ می‌خواست بگه به من هم توجه کنید!
البته من از حدود ده یازده سال پیش که آهنگ از پوست نارنگی مدد رو خوند، دیگه نتونستم کارهاش رو دنبال کنم و وقتی یادم می‌آد که توی پروژه می‌تو هم ازش اسم می‌اومد، ازش چندشم می‌شه.



خلاصه که بی‌خیال نامجو، بیایید از خلاقیتم لذت ببریم! البته مقاله‌ای که توصیه شده بخونید، هنوز آماده نیست، چون من مثل نامجو ادا در نمی‌آرم و واقعاً حال ندارم ادامه بدم. 🫣
.

سرنوشت کسی که بهش می‌گم رعایت اصول نگارش و ویرایش، در هر جایی که چیزی می‌نویسی، مهمه و به حرفم اهمیت نمی‌ده!


وقتی به نگارش درست اهمیت نمی‌دی، کلمات به‌غلط در ذهنت حک می‌شه و اون‌وقت، جایی هم که باید درست بنویسی، غلط می‌نویسی.

برادر جوان دوستم، خودکشی کرده و من بلد نیستم باید چی کار کنم که بدونه غم می‌خورم براش. من که یه غریبه‌م از وقتی که شنیده‌م، فروپاشیده‌م.


از صبح هم به‌دلیل مشکلات شخصی اضطراب داشتم. اما الان واقعاً جگرم آتیش گرفته. چقدر غم‌انگیزه که فقط می‌تونم برم بغلش کنم.😭


شما در موقعیت‌های سوگ‌ناک چطور همدلی می‌کنید؟

آگهی دعوت به همکاری با دیجی‌کالا

اگه عاشق یوتوبی و محتوای خلاقانه می‌سازی، جات توی تیم دیجی‌کالا خالیه!

ما دنبال یه فرد خلاق و پرانرژی هستیم که بتونه جلوی دوربین بدرخشه و از ظرفیت‌‌های ترند روز برای ارتباط با نسل زد استفاده کنه :)

ویژگی‌های زیر هم برامون خیلی مهمه:
- سن: ۱۸ تا ۳۰ سال (خانم و آقا)
- اجرای قوی جلوی دوربین و لایو + توانایی سناریونویسی
- آشنایی با فضای یوتوب
- مهارت‌ کار تیمی

*محل کارمون تهرانه و کار به‌صورت پروژه‌ای و فریلنسری خواهد بود.

خیلی خوش‌حال می‌شم رزومه‌تون رو برام ایمیل کنید تا بتونیم بیش‌تر درباره‌ی این موقعیت شغلی حرف بزنیم:

[email protected]

@mohtavafam

محتوا‌فام |فاطمه مدیحی بیدگلی pinned «این محتوا داستان داره؟ امروز دو تا متن رو بررسی یا به‌قول شما جوون‌ترها کیو سی کردم که واقعاً متن‌های درست و استخون‌داری بود. به‌نظرم حالا که ظاهراً همه‌چیز توی این متن درست و مرتب شده بود، اینجا بود که جای خالی داستان‌سرایی خودش رو نشون می‌داد. محتوا…»

این محتوا داستان داره؟

امروز دو تا متن رو بررسی یا به‌قول شما جوون‌ترها کیو سی کردم که واقعاً متن‌های درست و استخون‌داری بود.

به‌نظرم حالا که ظاهراً همه‌چیز توی این متن درست و مرتب شده بود، اینجا بود که جای خالی داستان‌سرایی خودش رو نشون می‌داد. محتوا از نظر جمله‌بندی درست بود، دایره واژگان نویسنده هم نسبتاً گسترده بود، تنوع واژگان به چشم می‌اومد اما داستان نداشت. موضوعات رو که دیدم و متن رو که خوندم، با خودم می‌گفتم که متن خوبیه اما اگر من بودم...


دوست دارم درباره‌ی این دو تا متن و تمرین اینکه چطور می‌تونیم داستان‌سرایی رو به محتوای بلاگ اضافه کنیم با هر کسی که شور و اشتیاق داره و به این مهارت احساس نیاز می‌کنه‌، یه کارگاه تک‌جلسه‌ای برگزار کنم.


با توجه به میزان استقبالتون و تعداد متقاضیان و با توجه به درخواست شرکت‌کنندگان تصمیم می‌گیریم درباره‌ی اینکه کارگاه رو دونفره برگزار کنیم یا تک‌نفره.

این کارگاه تک‌جلسه‌ای، تعاملی و تمرین‌محوره. با پرداخت فقط سیصدهزار تومن می‌تونم در کنارتون باشم تا روش کشف کلمات رو یاد بگیریم و نکته‌بین‌تر باشیم.

اگر به این کارگاه نیاز دارید، بهم پیام بدید.
برای دوستتون مفیده؟ براش بفرستید‌.‌


@madihibidgolif
@mohtavafam

به‌یاد فریدون فروغی که از شدت فراموشی و خاموشی، در خانه‌اش دق کرد.

بفرستید برای آن که باید. قدر بدانید اگر یاری این‌چنین دارید. :)


+ صاحب یه کانال که نمی‌دونم چه کسی بود،
همین چند کلمه کپشن برای این آهنگ رو هم بدون اشاره به اینجا، در کانال خودش منتشر کرد. می‌خواستم هم خودم یادم بمونه و هم شماها بدونید. از همین تریبون براش دست‌تکون می‌دم و می‌گم که من چیزی از دست نمی‌دم. به خودم همون‌قدر افتخار می‌کنم که از چنین اتفاقی متأسفم.


T.me/mohtavafam

چرا به‌جای شکیبا بودن می‌تونم بنویسم شکیبایی، ولی به‌جای شیک بودن نمی‌شه نوشت شیکایی؟ واقعاً به‌نظرم استفاده از مصدر باعث می‌شه روانی و خوش‌خوانی متن کمتر بشه. شاید بپرسید که کی به نظر من اهمیت می‌ده؟ هیچ‌کس ولی دوست دارم خودم مطابق نظر خودم اقدام کنم. دست‌کم توی متن، حالا که زورم به زندگی نمی‌رسه.

راستی، جواب اون سؤال، اینه که شکیبا واژه فارسیه اما شیک غیرفارسی. معمولاً پسوندهای صفت‌ساز فارسی، برای کلمات غیرفارسی کاربرد نداره.

امروز اصلاً حال و حوصله هیچی نداشتم. به ۱۵۰۰ کلمه بسنده کردم اما اندازه ۵۱۰۰ کلمه خسته‌م.
کاش می‌تونستم یه سرگرمی شاید در آینده شغل‌شونده و بی‌کلمه برای خودم پیدا یا دست‌وپا کنم.
باورتون می‌شه که مغزم نمی‌کشه که چی و چطوری جست‌وجو کنم که یه فهرست بلندبالا بده بهم؟

#محتوای‌زندگی


+ به پیشنهاد دوستان، از هوش مصنوعی هم پرسیدم و به نتیجه‌ی دلخواهم نرسیده‌م هنوز.

باید چه می‌کردم؟


دوستم گفت به‌جای اینکه این‌همه برای یک مقاله درباره‌ی حوله وقت بگذاری، که تازه اسمت هم پای مقاله نوشته نخواهد شد، نصف وقت را بگذار و یک مطلب برای کانالت بنویس. پرسیدم: «خوانده خواهد شد؟» در سکوت فرورفت.


این‌جا دیگر خیلی وقت است که به‌اندازه‌ی قدیم، حالم را خوب نمی‌کند. چند‌باری هم تصمیم گرفته‌ام چراغ اینجا را خاموش کنم و فروبروم در تاریکی‌های درونم. باز گفته‌ام شاید هنوز بود و نبودش، برای حتی یک نفر، تفاوت کند. ولو که آن یک نفر، فقط خودم باشم.

غم چنان در تمام وجودم رخنه کرده است که احساس می‌کنم دیگر التیام نمی‌گیرم، اما احتمالاً گذر زمان کمک می‌کند که غم را تا ابد به رسمیت بشناسم. کاش نقاش بودم و می‌توانستم نشان بدهم که غم چقدر از وجودم را در خود بلعیده است. اگر می‌توانستم نشان بدهم که چقدر غمم، مشکلی حل می‌شد؟ اندوه انبوهم. اندوه انبوه لاینحل. این‌ها را به دوستم نگفتم اما. لابد کم‌کم یاد می‌گیرم که چطور حل شوم در همه‌چیز و بدون اینکه بدانم، ادامه بدهم. آه از این امتداد اندوه‌بار و بیهوده.



#محتوای‌زندگی