به مناسبت سالگرد تصادف خاصی که سال گذشته در جاده همدان ساوه داشتم و درس های زیادی که گرفتم:
با خانومم و بچه هام خداحافظی کردم و راه افتادم
طبق معمول یکی از جلسات خودشناسی را پلی کردم، کلام دلنشین استاد نوروزی را گوش میدادم و فکر میکردم و صفا میکردم و می راندم
دو ساعتی شده بود که راه افتاده بودم سمت تهران، آرامش فوق تصوری داشتم، که ناگهان آن حادثه اتفاق افتاد،
آن حادثه ی مرگبار و وحشتناک،
آن اتفاق شگفت انگیز و فوق العاده!!
در همان لحظات که ماشین در حال غلتیدن بود و شیشه ها خرد میشد توی دست و سرم، و آن زمانی که کار خودم را تمام شده دیدم و آماده ی مرگ شده بودم،
عجیب بود که هیچ ترسی نداشتم
بی اغراق میگویم، هیچ ترسی
غرق در مطالب استاد بودم و پر از آرامش و رضایت
به خدای خودم گفتم خدایا تو که کارِت با من تموم نشده، من هم خودم رو مُردنی نمیدونم، خیالم راحته که اگر الان بمیرم، از یه جای دیگه ای سبزم میکنی و به زندگی و حیاتی که تو بخوای ادامه میدم...
بعد مدتی، ماشین حدود 30 متر اونطرفتر از جاده ایستاد، درحالی که از ماشین تقریبا چیزی سالم نمونده بود. و من به خودم آمدم دیدم زنده ام و میتونم حرکت کنم...
جالبه بعد از تصادف که سوار آمبولانس شدم و پرستار میخواست رگ دستم رو بگیره و سُرُم وصل کنه، از اینکه بخواد سوزن وارد رگ دستم بشه، ناخودآگاه رنجیدم!! من که چند دقیقه پیش حادثه به اون مهیبی رو با آرامش و بدون ترس پشت سر گذاشته بودم و کلی زخمی شده بودم و درد داشتم، چرا باید از توجه به یک سوزن میترسیدم؟!
فکر و توجه انسان چه کارها که نمی کنه! یک سوزن کوچک رو چقدر میتونه بزرگ کنه و به ترس برسونه
درحالی که
قبل از این که ماشین توی اون سرعت بالا چپ کنه، من بهش فکر نمیکردم، درنتیجه توی چشمم بزرگ هم نشد، داشتم در لحظه زندگی میکردم و نگران آینده نبودم، با خدای خودم خلوت کرده بودم و به خدا اعتماد داشتم، در نتیجه از اون اتفاق هم نترسیدم و آرام و راضی بودم، حتی از دست راننده ی به ظاهر مقصر هم شاکی و ناراضی نبودم
واقعا و عمیقا، آرامش و رضایت بیرونیه یا درونی؟
اگر بیرونیه چرا خیلی ها که بیرونشون بهشته و خیلی چیزها برای لذت بردن دارن، هنوز خودشون خیلی وقتها جهنمی و ناراضی هستن
و چرا بعضی ها که ظاهرا در جهنم حوادث ناگوار دنیا هستن، باطناً راضی و آرام هستن؟
و اگر درونیه، چرا ما بیرون دنبالش میگردیم؟
و چرا به هر چیزی چنگ میزنیم اما لحظه ای با خودمون و به درون خودمون توجه نمیکنیم و دنبال نگاه صحیح و عقیده ی درست و حل کردن سوالات مهم زندگیمون نمیریم؟!!!
سجاد جعفری
@GomshodeVaghei
@mahfelekhodshenasi
