اطلاع رسانی موسسه مادران امروز (مام)

نام کتاب: پل شکسته
نویسنده: فیلیپ پولمن
مترجم: فرزاد فربد
ناشر: پنجره
نوبت و تاریخ چاپ: دوم ـ ۱۳۹۵
تعداد صفحه‌ها: ۲۵۸
نوع کتاب: رمان نوجوان
گروه سنی: +۱۵
معرفی کننده: ساریه شهریاری

داستان در مورد ویرجینیا شانزده ساله است که دهمه او را جینی می‌نامند.
دختری دورگه که با پدر سفید پوستش در ولز انگلستان زندگی می‌کند.
مادرش نقاشی، از کشور هاییتی بوده که پس از تولد جینی فوت کرده است.
جینی به نقاشی علاقه دارد و در جستجوی پیدا کردن روش خودش در نقاشی است.
در گذران تابستان با ملاقات مددکار اجتماعی در خانه، متوجه وجود برادری در زندگی می‌شود!
پدرش تاکنون چه مواردی را از جینی پنهان کرده است؟
مادرش چه‌گونه بوده؟ چرا هیچ نقاشی از او نیست؟
سوالات دیگری که جینی نوجوان را درگیر یافتن پاسخ و شناخت بیشتر از زندگیش می‌کند.
داستانی پرماجرا وجذاب که برای نوجوان امروز مناسب است. مطالعه‌ی این کتاب علاوه بر نوجوانان، به والدین هم توصیه می‌‌شود.
نویسنده در این کتاب، تغییرات ناگهانی، سردرگمی، خشم به عنوان یک واکنش طبیعی، مواجهه با بحران و تلاش برای تطبیق وحل بحران، در کنار رنگین‌پوست بودن در جامعه‌ی سفید‌پوست را به‌خوبی بیان کرده است.
بخشی از کتاب:
او مالک آن‌جا بود، اول به دلیل این که آن‌جا را می‌شناخت، سال‌ها که آن‌جا زندگی کرده بودند، به تمام نقاط آن کرانه‌ی شیب‌دار رفته بود، آن مکانی که در نیمه‌ی راه و بین تپه‌ها و دریا بود.
او مالک آن‌جا بود، چون آن‌جا را نقاشی کرده بود، از حشرات روی دیوارهای خشک وسنگی گرفته تا کلیسای مخروبه و نیم سوخته‌ای که در میان تپه های شنی بود، حتی پل کوچکی که راه‌آهن از آن از فراز دهانه‌ی رود می‌گذشت و بالاخره، او مالک آن‌جا بود، چون به آن مکان عشق می‌ورزید.
جایزه‌ها و افتخارات:
فیلیپ پولمن (زاده‌ی۱۹۴۶) نویسنده و مقاله‌نویس ادبی، انگلیسی است.
جایزه‌ی هانس‌کریستین آندرسن وجایزه‌ی یادبود آسترید لیندگرن از جمله جایزه‌هایی است که پولمن دریافت کرده است.
آثار پولمن فاصله‌ی بین نوجوان وبزرگسال را
ازبین‌برده است، پولمن براین‌باور است که
"داستان‌ها مهم‌ترین چیز در زندگی هستند." داستان‌ها هم مایه‌ی سرگرمی‌اند ،هم آموزش می‌دهند. آن‌ها به انسان‌ها درلذت بردن از زندگی و بردباری در برابر سختی‌های آن یاری می‌رسانند.

#موسسه_مادران_امروز
#معرفی_کتاب
#رمان_نوجوان
#پل_شکسته
#فیلیپ_پولمن
#فرزاد_فربد
#نشر _پنجره

ارتباط با فرزندان وقتی بزرگ می‌شوند

زمان به سرعت می‌گذرد و فرزندان خردسال ما تبدیل به افراد بزرگ‌سالی می‌شوند که تا حد بسیار درموارد مختلف با ما تفاوت دارند. آن‌ها شخصیت مستقل خود را دارند. نیازها، تمایلات، افکار و روش‌های‌شان برای مواجهه با موضوع‌های زندگی، با ما تفاوت‌های فراوان دارد. گاهی والدین به این موضوع به‌اندازه‌ی لازم اهمیت نمی‌دهند و رفتارهایی از آن‌ها سرمی‌زند که متناسب با شرایط و سن فرزندان‌شان نیست‌، رفتارهایی که استقلال و شخصیت فرزند بزرگ‌سال را نادیده می‌گیرد و نوعی مداخله‌ در امور مربوط به زندگی فرزند محسوب می‌شود.
این نوع رفتارهای والدین، می‌تواند بر رابطه‌ی والد-فرزندی اثر منفی بگذارد و فرزندان را از والدین دور کند.
توجه به نکته‌های زیر می‌تواند به‌ ما در داشتن ارتباط بهتر با فرزندان بزرگ‌سال کمک کند:
- سعی‌کنیم تغییر شرایط فرزندان را درک کنیم و خود را با آن تطبیق دهیم، یعنی موقعیت آن‌ها را مانند آن‌چه پیش‌تر بودند، نبینیم، برای مثال گفتن این که: "تو قبلا هر روز به من زنگ می‌زدی، چرا حالا این کار را نمی‌کنی؟" نشانه‌‌ی درک‌نکردن موقعیت فعلی آن‌ها است.
- بهتر است نخواهیم آن‌ها به کسی تبدیل شوند که ما دوست داریم باشند. بدانیم آن‌ها اولویت‌ها، دغدغه‌ها و مشغله‌های زندگی خودشان را دارند.
- روی این که کدام کار درست یا غلط است پافشاری نکنیم و  بگذاریم فرزندان بزرگ‌سال ما، خودشان تصمیم بگیرند.
- تشویق‌شان کنیم خودشان مسایل را همه‌جانبه بررسی و تحلیل کنند. ما می‌توانیم نظرمان را بدون تحمیل کردن، به آن‌ها بگوییم و در پذیرش از طرف آنان اصرار نداشته باشیم.
- در مواقعی که لازم است نظرمان را به آن‌ها بگوییم، بهتر است از آن‌ها بپرسیم که: "آیا می‌خواهی در این مورد نظر من را بدانی؟" اگر پاسخ‌شان مثبت بود، نظرمان را بگوییم یا در یافتن راه حل به آن‌ها کمک کنیم.
- بهتر است درک کنیم که امکان دسترسی نامحدود و در هر لحظه به فرزندان بزرگ‌سال خود را نداریم.
- ازدواج یا زندگی شغلی و اجتماعی آنان، باعث تغییر روابط بین والدین و فرزندان می‌شود. در این مواقع لازم است اطلاعات و مهارت‌های جدید ‌و متناسب با شرایط موجود فرزندان را کسب کنیم.
- ما باید به این نکته توجه داشته باشیم که اساس رابطه‌ی سالم بین دو نفر، احترام متقابل، درک شرایط و تفاوت‌ها و ایجاد فضایی امن و مناسب برای ارتباط رضایت بخش است.

یادداشتی از ماریا ساسان‌نژاد-‌گروه مطالعه‌ی روانشناسی


#موسسه_مادران_امروز #ارتباط_با_فرزندان#نیازها #شخصیت_فرزند #رابطه_والد_فرزندی

کودک و محیط زندگی

محیط زندگی، یعنی همه‌ی آن چیزهایی که انسان را در بر گرفته و او را احاطه کرده‌است. چه در دوره‌ی جنینی در رحم مادر، چه در دوره‌ی کودکی و بزرگسالی. انسان در محیط است که زاده می‌شود، رشد می‌کند، شکل می‌گیرد و می‌بالد. 
خانواده، دوستان، کوچه، محله، مدرسه، وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، آموزشی و به‌طور کلی جامعه و فرهنگی که کودک به آن تعلق دارد، بر او، زندگی و رشدش اثرگذار است. همه‌ی این‌ها بخشی از محیط زندگی او محسوب می‌شود. بر این اساس:
-تنها یک‌علت و عامل سبب عملکردی خاص در کودک نمی‌شود، بلکه مجموعه‌ای از علت‌ها در شکل گیری رفتارها و عمل‌کرد او باید شناخته و بررسی شود.
-کودکان را مقایسه نکنیم. این مقایسه از نظام آموزشی شروع می‌شود و به خانواده‌ها هم سرایت می‌کند. وقتی کودکان را با هم مقایسه می‌کنیم، این انتظار در ما ایجاد می‌شود که همه‌ی کودکان باید مانند هم رفتار و عمل کنند، درحالی‌که یکی از وظایف نظام آموزشی دیدن تفاوت‌های کودکان با یکدیگر است.
-ما بزرگترها باید بکوشیم محیطی مناسب برای رشد و پیشرفت کودکان به‌وجود آوریم که در آن امنیت، فرصت‌هایی برای بازی، حرکت، جست‌وجو، به‌کار‌گیری حواس، کار با اشیا، فرصت تجربه‌ی یادگیری‌های مطلوب اجتماعی و عاطفی در اختیار کودک قرار گیرد.
-همه‌ی کسانی که به‌نوعی با کودکان سر و کار دارند و یا برای آنان برنامه‌ریزی می‌کنند، از جمله: مسئولان، مربیان و سیاست‌گزارانِ امور کودکان، باید از عواملی که بر رشد(تحول) کودکان اثر می‌گذارد آگاه باشند تا همگی به کمک هم، برای رشد، پیشرفت و پرورش بهتر کودکان اقدام کنند.

#موسسه_مادران_امروز #هفته_ملی_کودک#کودک_و_محیط_زیست #کودکی_و_بزرگسالی

کودک و نیازهای عاطفی

وقتی در خانواده به نیازهای عاطفی و هیجانی کودک پاسخ مناسبی داده نمی‌شود، امکان وقوع مشکلات رفتاری مانند: پرخاشگری، لجبازی و ... در او بیش‌تر می‌شود یا هیجان‌هایی مانند: ترس، نگرانی، اضطراب و ... در کودک افزایش می‌یابد. در این موقعیت والدین ممکن است انگشت اتهام به طرف فرزندشان بگیرند و او را مقصر اصلی بدانند، در صورتی‌که لازم است آن‌ها رفتار خود و رابطه‌ی خود را با فرزند مورد تحلیل و بررسی قرار دهند، رابطه‌ی خود با فرزندشان را مرور کنند و ببینند آیا در زمان مناسب، وقت کافی برای فرزندشان می‌گذارند؟ آیا فرصتی که آن‌ها برای فرزند در نظر می‌گیرند، کیفیت لازم را دارد؟ آیا برای نیازهای عاطفی_هیجانی فرزندشان، از جمله نیاز به محبت، نیاز به احترام و پذیرفته شدن، نیاز به دیده شدن، نیاز به دوست داشته شدن، بدون توجه به رفتار‌های کودک، خوراک‌های مناسبی را فراهم کرده‌اند؟
شایسته است به خود فرصت دهند و نقش و سهم خود را به عنوان پدر و مادر در رابطه با فرزند بدانند و اگر نمی‌دانند، با استفاده از منابع معتبر، خود را مجهز کنند.

یادداشتی از نگین نابت - گروه‌ مطالعه‌ی روانشناسی
#موسسه_مادران_امروز #هفته_ملی_کودک #کودک_و_بحران #زندکی_کودک#کودک_و_نیازهای_عاطفی

کودک و بحران
(بخش پنجم)

- فکر نکنید همه چیز را می‌دانید. از گفتن "نمی‌دانم"، نترسید.
- به زبان بدن کودک توجه کنید، اگر علامت خستگی یا نارضایتی از کار یا صحبتی، مشاهده می‌‌کنید، در آن حرف یا کار اصرار نکنید. به‌طور‌کلی از گفت‌وگو‌های طولانی، بحث و جدل و قانع کردن کودک خودداری کنید.
- سعی‌کنید فرصت‌هایی فراهم کنید تا فرزندتان بتواند با گروه هم‌سن‌وسال خود، که البته باید گروه‌هایی مطمئن باشند، بازی یا کارهای مفید دیگر بکند.
- حالت‌های فررند خود را در بحران، طبیعی بدانید و زیاد درباره‌ی آن، از او باز‌خواست نکنید.
- سعی‌کنید خودتان را به هر‌نحو که می‌توانید قوی‌تر کنید. بامطالعه، ورزش، سرگرمی‌های سازنده و غیره بر ترس‌هایتان، تا آن‌جا که می‌توانید، غلبه کنید.

#موسسه_مادران_امروز #هفته_ملی_کودک #کودک_و_بحران #زندکی_کودک

کودک و بحران
(بخش چهارم)

- اطلاعات خود را به‌طور درست و از طریق منابع موثق افزایش دهید، چه درباره‌ی موضوع بحران‌ چه درباره‌ی خصوصیات فرزند.
- سعی کنید کم‌تر در معرض اخبار تلویزیون و سایر رسانه‌ها قرار بگیرید، به‌ویژه فرزندتان را از بسیاری از برنامه‌های رسانه‌ها دور نگه‌دارید. دور نگه‌داشتن فرزند از اخبار، به معنی امرونهی، تنبیه یا ذکر ضررهای این کار نیست، بلکه ‌بهتراست با سرگرمی‌های دیگر او را مشغول کنید تا کم‌تر سراغ تلویزیون یا رسانه‌ها یا دیگرانی که خود مسلط به اوضاع نیستند، برود. سرگرمی‌هایی نظیر دورهم جمع شدن و قصه گفتن، کتاب خواندن، انجام کارهای دستی و هنری، بازی‌های جسمی و ذهنی و ... همواره کمک‌کننده است.

#موسسه_مادران_امروز #هفته_ملی_کودک #کودک_و_بحران #زندکی_کودک

کودک و بحران
(بخش سوم)

- اگر کودکی در بحران است و در باره‌ی ابعاد مختلف آن بحران پرسش‌هایی می‌کند، به‌جای بلافاصله پاسخ دادن یا به دنبال صحیح‌ترین پاسخ بودن، به او اطمینان دهید که از او در هر شرایطی پشتیبانی خواهید کرد. گاهی اوقات کودک منظورش از پرسش، دریافتن پاسخ آن نیست، برای مثال اگر بپرسد که: "جنگ چه‌قدر ممکن است، خانواده‌ها را از همدیگر جدا کند؟" پاسخ توام با آمار و ارقام دقیق به دردش نمی‌خورد، بلکه باید به او اطمینان دهید که در کنارش هستید و مراقب او خواهید بود.
- سعی‌کنید میزان اطلاعات فرزندتان را از بحران‌ بدانید و کمک‌های غیرمستقیم‌تان را بر پایه‌ی اطلاعات فرزند قرار دهید. اطلاعات زیاد و غیر قابل استفاده به او ندهید.

#موسسه_مادران_امروز #هفته_ملی_کودک #کودک_و_بحران #زندکی_کودک

کودک و بحران
(بخش دوم)

شناخت کودک به‌طور عام، یعنی درک و شناخت از ویژگی‌های سنی و رشد او، تا چنانچه اختلالی در آن دیده شد، پیگیری‌های لازم را انجام شود.
شناخت از ویژگی‌های خاص فرزند، یعنی این‌که علی‌رغم دوره‌ی خاص رشدی که کودک در آن به‌سر می‌برد، او دارای چه خصوصیات فردی مخصوص خودش است.
بجز آنچه گفته شد، برخی سفارش‌ها، از جمله موارد زیر، می‌تواند در چنین مواقعی به کمک والدین بیاید:
- شما نمی‌دانید در درون فرزندتان چه می‌گذرد، ولی حس می‌کنید که حال و هوای دیگری دارد یا حالش خوب نیست. در این موقعیت‌ها بد نیست از حال او باخبر شوید، اما نه با سوال و جواب‌های زیاد و بی‌مورد. هیچ وقت اصرارش نکنید که به سوال‌های شما جواب بدهد، اصلا سوال پیچش نکنید. در چنین شرایطی، فرصت‌هایی فراهم کنید تا حرف بزند و شما شنونده‌ی خوبی برایش باشید.
اگر حرفی زد که با آن مخالف‌ هستید، سعی نکنید آن را رد کنید. حتی تلاش نکنید حرفش را تجزیه و تحلیل کنید. تلاش‌کنید حالش را بفهمید و با او همدلی کنید. پس همدلی کردن و شنونده‌ی خوب بودن را باید بیاموزید.

#موسسه_مادران_امروز #هفته_ملی_کودک #کودک_و_بحران #زندکی_کودک

کودک و بحران
(بخش اول)

شاید بشود گفت بحران هر آن چیزی است که روال عادی زندگی کودک را به‌هم بزند، برای مثال حتی به دنیا آمدن فرزند دیگر می‌تواند یک بحران برای کودک تلقی شود، بنابراین ابتدا باید بدانیم که کودک با چه بحرانی روبه‌رو است سپس برای آن چاره‌جویی کنیم.
این روزها مسئله‌ی جنگ به بحرانی برای کودکان تبدیل شده است. کودک نمی‌داند با چه چیزی روبه‌رو است و در برابر آن‌، چه‌باید بکند. اطلاعات کودک بیش‌تر به‌طور ناقص از رسانه‌ها، گفت‌وگوهای ما یا دوستانشان به آن‌ها می‌رسد و دچارنگرانی‌شان می‌کند.
گاه کودکان در مواجهه با یک بحران، واکنش‌هایی از خود نشان می‌دهند که قبل از آن در آن‌ها دیده نشده بود، برای مثال ممکن است دچار پس‌روی یا بازگشت به دوره‌ی رشدی قبل از مرحله‌ای که در آن هستند، شوند. گاه نوجوانان ممکن است به مواد مخدر روی بیاورند.
هر کودک یا نوجوانی بسته به شرایط خود واکنش‌های متفاوتی نسبت به بحران نشان می‌دهد، بنابراین اولین کاری که هر پدر و مادری باید بکند، شناخت فرزند خود به طور عام و خاص است.

#موسسه_مادران_امروز #هفته_ملی_کودک #کودک_و_بحران #زندکی_کودک

کودک، بازی و آموزش زبان نوشتاری

اهمیتِ بازی کودکان و اثر آن در رشدِ همه‌جانبه‌ی کودک، برکسی پوشیده نیست؛ اما شاید لازم باشد به اهمیت و نقش بازی در نوشتن و کارهای مدرسه‌ای نیز توجه کنیم.
یکی از مهم‌ترین هدف‌های آموزشی در مدرسه یاددادن زبان نوشتاری به کودکان است. زبان نوشتاری به شکلی از زبان گفته می‌شود که پیام به‌جای «گفتن» از طریق «نوشتن» منتقل می‌شود. این نوع زبان برخلاف زبان گفتاری که از آواها شکل‌گرفته، از نمادهای مکتوب (حروف، کلمات، نشانه‌ها و علامت‌های نگارشی) استفاده می‌کند تا پیام یا مفهوم را منتقل کند.
هنگام ورود به مدرسه در سن شش یا هفت سالگی، قرار است کودک و نونهال خردسال ما بیاموزد تا نمادها، کلمات و مفاهیم پیچیده‌ را جایگزین افراد، اشیا و پدیده‌های پیرامون خود کند. ازاین‌رو هرچقدر کودک با نماد، نمادسازی، نمادگذاری و مفاهیمی ازاین‌دست آشنا باشد، در یادگیری نوشتن و خواندن موفق‌تر خواهد بود.
بازی‌های نمادی یکی از بهترین راه‌های بسترسازی برای این منظور است. بازی درعین‌حال که موجب لذت و شعفِ کودکان می‌شود، به رشد و پرورش جسم، روان و تفکر کودک نیز یاری می‌رساند. در بازی‌های نمادین اشیا و موقعیت‌هایی موجود به صورت نمادین جایگزین اشیاء و موقعیت‌‌های دیگری می‌شوتد؛ برای مثال یک‌تکه چوب به اسب یا یک بشقاب به فرمان اتومبیل تبدیل می‌شود. از دیگر شکل‌های بازی‌های نمادین می‌توان به خاله‌بازی، دکتر بازی، مغازه بازی، مزرعه بازی، خلبانی، نمایش و ... اشاره کرد.
همچنین بازی‌هایی که عضلات کف دست کودک را تقویت می‌کند، می‌تواند در نوشتن به کودک یاری دهد؛ برای مثال خمیربازی، اریگامی، نخ‌بازی و نقاشی می‌توانند نوشتن را برای کودک ساده تر کرده از خستگی زودهنگام‌ِ دست موقع نوشتن جلوگیری کنند.
ایجاد فرصت مناسب برای بازی در بدو ورود کودک به دبستان، نه تنها مانعی برای درس‌خواندن او نیست، بلکه با انتخاب بازی‌های مناسب می‌توان به فرایند یادگیری کودک در مدرسه یاری رساند.

یادداشتی از سهیلا طاهری - کارشناس موسسه مادران امروز

#موسسه_مادران_امروز
#هفته_ملی_کودک
#آموزش_زبان_نوشتاری
#اهمیت_بازی_کودکان

هفته‌ی ملی کودک گرامی‌ باد!

هفته‌ی کودک یادآور برخی موضوع‌ها و مسئله‌ها در زندگی کودکان است که توجه و پرداختن به آن‌ها، توسط همه‌ی کسانی که به‌نوعی مسئولیت‌هایی برای کودکان دارند، ضروری است.

#موسسه_مادران_امروز#هفته_ملی_کودک #زندگی_کودکان

• نام کتاب: داستان‌های گریم برای پیر و جوان
• نویسنده: فیلیپ پولمن
• مترجم: سمیه گنجی
• ناشر: پریان
• نوبت چاپ: اول - ۱۳۹۸
• تعداد صفحات: ۴۳۹
• نوع کتاب: مجموعه داستان
• گروه سنی: ۹ سال به بالا
• معرفی‌کننده: زهرا محسنی

بیش از دویست سال پیش در آلمان برادران گریم داستان‌های عامیانه و فولکلور و قصه‌های پریان را که به‌صورت شفاهی و معمولا سینه‌به‌سینه منتقل می‌شد، را گردآوری کردند و به چاپ سپردند. افسانه‌ها و قصه‌هایی که از روی بسیاری از آن‌ها کارگردان‌های مشهوری مانند: والت‌دیزنی، کارتون و فیلم ساخته‌اند.
فیلیپ پولمن نویسنده‌ی توانای بریتانیایی که جایزه‌های بسیاری برای آثارش دریافت کرده‌است، پنجاه داستان از مجموعه داستان‌های برادران گریم را انتخاب و با قلم شیوای خود بازنویسی کرده‌است. قصه‌های مشهوری مانند: هانسل و گرتل، شنل قرمزی، راپونزل، سیندرلا و بسیاری دیگر از قصه‌ها و افسانه‌هایی که کودکان (وحتی بزرگسالان) از شنیدن آن‌ها بسیار لذت می‌برند.
کودکان و نوجوانان با خواندن این کتاب با افسانه‌ها و قصه‌های ملت‌های دیگر آشنا می‌شوند، از شخصیت‌ها نکات اخلاقی می‌آموزند. باعث پرورش قوه‌ی تخیل و خلاقیت، همچنین رشد عقلانی و تفکر منطقی در آن‌ها می‌شود.
این کتاب در سال ۱۳۹۸ در سی‌و‌ششمین فهرست لاکپشت پرنده، پنج لاکپشت پرنده دریافت کرد.

#موسسه_مادران_امروز
#معرفی_کتاب
#مجموعه_داستان_برای_کودکان
#انتشارات_پریان
#داستان‌های_گریم_برای_پیر_و_جوان
#فیلیپ_پولمن
#سمیه_گنجی
@parianpub

به مناسبت روز جهانی سالمند

روز جهانی سالمند، که در اول اکتبر، برابر با دهم مهرماه امسال گرامی داشته می‌شود، فرصتی است تا به مسئله‌ها و نیازهای سالمندان بپردازیم؛ مشکلات، چالش‌ها و فرصت‌های پیش روی آنان را بشناسیم؛ برای بهبودِ کیفیت زندگی آنان تلاش ورزیم و گامی هرچند کوچک در راه رفعِ مسئله‌ها و تامین نیازهای آنان برداریم.

شمار سالمندان در ایران و جهان در حال افزایش است، این بدان معنا است که ما در مقایسه با پیشینیان‌مان بیشتر عمر و زندگی می‌کنیم. این امر از یک سو دستاوردی است بزرگ و ارزشمند و یکی از آرزوهای دیرین انسان که به آن امید به زندگی می‌گویند؛ از سوی دیگر پیامدها و معضلاتی با خود به همراه دارد.

افزایش امید به زندگی، به معنای افزایش تعداد سال‌هایی است که افراد به‌طور متوسط در یک جامعه انتظار دارند زندگی کنند. و این نشان از بهبودِ مراقبت‌های بهداشتی، تغذیه، بهداشت عمومی، پیشرفت‌های پزشکی و رفاه دارد. و از دیگر سو افزایش امید به زندگی در کنار کاهشِ نرخ زاد و ولد، جمعیت جهان را به سمت پیر شدن برده و بسیاری از کشورها را با مسئله‌ها و چالش‌های متعددی ازجمله تغییر هِرَم سنی، مراقبت‌های بهداشتی، رفاهی، اجتماعی و اقتصادی روبه‌رو کرده است.

جوامع برای رویارویی با این مسئله‌ها و چالش‌ها نیازمندِ برنامه‌ریزی و اتخاذ سیاست‌هایی هستند تا بتوانند با این مسائل و چالش‌ها کنار بیایند و کیفیت زندگیِ سالمندان را بهبود بخشند. این مهم توجه جدی مسئولان و دست اندرکاران حوزه‌ی سالمندی را می‌طلبد.

پیر شدن شاید از جمله رویدادهای زندگی باشد که هم دلخواه است و هم دلهره‌آور. این ترس و دلهره را می‌توان با آموزش و یادگیریِ برخی مهارت‌ها و به‌کارگیری توصیه‌های علمی و کاربردی کاهش داد تا زندگی شادتر و سالم‌تری داشته باشیم. متخصصان سالمندی در تلاشند تا ما را با بازگویی داستان  زندگی، از  روند پیرشدن آگاه کنند. آنان به ما مژده می‌دهند که نباید از پیری وحشت داشت. می‌توان اوقاتی همراه با سلامت و خلاقیت را در سال‌های بعد از دهه‌ی هفتاد زندگی نیز تجربه کرد. 

برای سازگاری با تغییراتِ دوران سالمندی نیاز به آموزش در  برخی زمینه‌ها داریم، از جمله این‌که چگونه خُلق و عزت نفسِ خود را بهبود بخشیم؛ اضطراب و استرسِ خود را مدیریت کنیم؛ با ناکامی‌هایِ زندگی مواجه شویم؛ روش‌های جدیدی برای برقراری رابطه با دیگران بیاموزیم؛ برای مثال چگونه دوستی‌های جدید را جایگزین رابطه‌های از دست رفته کنیم؛ با دردِ مزمن کنار بیاییم و راهبردهایی را برای برخورد با نقص‌ها و کاستی‌های حافظه و ادراک بجوییم و به‌کار گیریم.

سالمندان بخشی از جامعه هستند که تجربه‌های فراوان و ارزشمندی را در مسیر زندگی‌شان اندوخته‌اند. با توجه به مسئله‌ها و نیازهای آنان نه تنها می‌توان به بهبود زندگی آنان کمک کرد و از تجربه‌های آنان بهره‌مند شد، بلکه می‌توان جامعه‌ای همبسته‌تر، عادلانه‌تر و همدلانه‌تر ساخت؛ و این نیاز به همیاری، همکاری و تلاشِ نه فقط فرد سالمند، بلکه اطرافیان سالمند و همچنین نهادها و سازمان‌های اجتماعی مربوط به حوزه‌ی سالمندی را دارد.

ورقا عبدی
کارشناس راهنمایی و مشاوره
مهرماه ۱۴۰۳

#موسسه_مادران_امروز #روز_جهانی_سالمند#نیازهای_سالمندان