سینه و ذهن هیچ انسانی تحمل ندارد که تمام چیزهایی را که در یک روز اتفاق میافتد در خود جای دهد.. این هزاران فکر، آرزو، غصه و امید و شادی از کجا میآیند؟
يه جورى زندگی كنين هيشكى متوجه روز خوب و بدتون نشه، باور كنين بيشتر اينايی كه به عنوان رفيق وفاميل دور و برمونن با ديدن خوشحاليامون ناراحت ميشن وباديدن روزاى تلخمون خوشحال ميشن..
دلم میخواد همهی دغدغه ها و روزمرگی هامو، استرس هامو، ریزش موهامو، معده دردامو، ترس از فردا و رغبتی که دیگه برام نمونده رو بدم بغل یکی بگم: یه دیقه اینو میگیری؟ بعد فرار کنم.
عزتى كه توى "هيچ" هست رو با "كم" معامله نكن گاهى اوقات "هيچ" از "كم" بهتره "كم"، مثله اعتياده آلودت ميكنه ترسو ميشى وقتى به "كم" وابسته ميشى بعد ازيه مدت به هر خفتى تن ميدى..