«قلب تنها زمانی از سعادت، نعمت و خیر و صلاح برخوردار خواهد شد که تنها خداوند را آفریدگار، معبود و هدف مطلوب خویش به شمار آورد و محبتش را بیش از محبت هر چیز دیگری در دل داشته باشد.»
«انسان هر چيزى و هركسى جز خداوند را محبوب خود كند، روزى بايد از آن جدا شود يا از دستش بدهد، راه چاره ديگری وجود ندارد، اگر آنها را برخلاف رضايت خداوند دوست میداشته يقيناً آن عشق و محبت به زيان او بوده و همان محبوب در دنيا يا آخرت مايه رنج و عذاب او مىگردد.»
«اگر قلبهای ما پاک میشد هیچگاه از معرفت کلام خداوند سیر نمیگردید.»
—— عثمان ابن عفان ﴿رض﴾
«قلب سالم بخاطر پویایی و نورانی بودن و پاک شدنش از ناپاکیها از شنیدن کلام خداوند سیر نمیشود و تنها به وسیلهی حقایق آن تواناییاش تقویت میشود، و با داروی آیاتش معالجه میگردد. اما قلبی که خداوند بخاطر سلوک و رفتار صاحبش آنرا پاک نگردانیده، از غذاهای متناسب با ناپاکیاش خود را تغذیه میکند؛ زیرا قلب آلوده همانند بدن بیمار است و غذای مناسب با بدن آدمهای سالم، برای آنان مناسب نیست.»
«همین مجازات برای انسان گناهکار کافی است که عظمت خداوند سبحانه و تعالی از قلب او زدوده شود و عظمت و اهمیت حریم شریعت آرامشبخش و سعادت آفرین خداوند را سبک بشمارد.»
پیامبر اکرم حضرت #محمد﴿ص﴾ فرمودند: «هنگامی که الله ﴿ج﴾ آفریده هایش را خلق کرد، در کتابی که بالای عرش نزد اوست نوشت: رحمت من بر خشم من غالب است.» [متفق علیه]