کلمات

و شرافت در آتش سوخت•

انسان در قتلگاه است و انسانیّت‌ در مذبح تاریخ دست و پا می‌زند. فلسطین اما مبارزی‌ست نجیب که زیر لب، مردمان جهان را خطاب قرار می‌دهد که هان! زنده بمانید و نفس بکشید و آزاده باشید؛ ولی دریغا که عقل‌ها خاموش‌اند، نفوس در قتلگاه صهیون و شرافت‌ها سوخته در آتش، و سکوت مرگبار جهان از آن زبانه می‌کشد و دود می‌شود و سیاهی و ننگ‌ش بر جبین‌ها می‌نشیند. در تاریخ بنویسید: «انسان مدعی حقوق بشر مُرد؛ در آتش سکوت‌ سوخت.» امروز موعد سوگواری برای انسان مقاوم و جاودانه‌ی فلسطینی نیست. موسم سوگواری برای الاقصی و زنده سوختن بی‌گناهانِ رنجور در آتش نیست. هنگامه‌ی اشک‌ ریختن برای انسانیّت مرده‌ی میلیاردها انسان است؛ زمان سوگواری برای شرافت‌های سوخته و دود شده در هوا.

از خودت می‌پرسی چگونه شد که فرزند رسول خدا فریاد «هل من ناصر ینصرنی» بلند کرد و پاسخی نشنید؟ به دست‌های بلند شده در آتش چادرهای فلسطینی نگاه کن که چطور یاری نشده پایین می‌افتد.

فاطمه رایگانی نوشته بود.

به مناسبت روز حافظ:
او از جمله شریف‌آدم‌هایی‌ست که یقین دارم در رستاخیر کلمات نفس کشیده‌ است. رستاخیزی که من آرزویش می‌کنم.
https://ganjoor.net/hafez/ghazal/sh387

شایسته زیستن 🇵🇸

هبة ابو ندی عزیز، ۲۰ اکتبر سال گذشته در جریان حملات هوایی رژیم صهیونیستی به شهادت رسید. او پس از عملیات طوفان‌الاقصی در صفحه‌ی شخصی‌اش نوشته بود: «شب‌های غزه تاریک است مگر از روشنایی موشک‌ها، ساکت است مگر از صفیر بمب‌ها، ترسناک است مگر از تسلی دعا و سیاه است مگر از نور شهداء. شب خوش، غزه!»

هِبة ابو ندی - بانوی نویسنده و شاعر اهل غزه - در کتاب «اکسیژن برای مرده‌ها نیست» چنین می‌نویسد: «پنجه‌هایتان را از بدن ما بیرون بکشید، دست‌تان را از روی خوشه‌های گندم ما بردارید، بال‌های ما را آزاد کنید و سعی نکنید جلوی این انقلاب را بگیرید؛ چرا که شما محاصره شده‌اید، با جنازه‌های ما، با چشمان ما، با آرزوها و انقلاب ما.» انگار بهترین راهبرد برای خوب جنگیدن همین است: دشمن را با افق نگاه و آرزوهای بلند و سعی و کلمه محاصره کنیم.

رساله‌ای برای جهان‌مرد اسطوره‌ای تاریخ، سید علی خامنه‌ای•

جمعه‌ی نصر مثل روز کمان‌کشیدن آرش بود. شبیه همان روزی که ایستاد بر فراز دماوند، تیری در کمان گذاشت و تیرش در بلخ، در کرانهٔ جیحون بر بـُنِ درخت گردویی، نشست و مرز میان ایران و توران را معین کرد. آرش اگرچه افسانه بود، اما تو افسانه نیستی آقا. کاش فردوسی زنده بود و با تو ای دیرینه‌مرد آشنا می‌شد. آنگاه در شاهنامه، داستان خون دل لعل شده‌ی تو را می‌نوشت، داستان سلحشوری‌ روح قیام کرده‌ی انسان فاتح را. کاش می‌دید که چگونه به مانند همیشه، بر منبری از نور، بر آن جایگاه رفیع به مثابه قلب ما ایستاده‌ای، اسلحه بدست گرفته‌ای، خطبه می‌خوانی و جان‌پناه مردمانت شده‌ای. در آغوش أمن تو بودیم همه. عطر عطوفتت بین شاخ و برگ درختان زیتون پیچیده بود. دوستانت برای قامت ایستاده‌ مثل سروت «لاحول» می‌خواندند و دشمنانت با شگفتی و ترس، به مبارزه‌ات چشم دوخته بودند. ما نیز عشق تو را فریاد می‌زدیم؛ عشقی که ما را شجاع کرده. چنانکه یک عمر در هنگامه‌ی هر ملاقات با تو، در آن حسینیه‌ی باصفا و صمیمی، کف دستمان با خودکار آبی نوشتیم: «جانم فدای رهبر» و یک قلب کنارش کشیدیم تا شاید وقتی گره از مشت‌مان باز می‌کنیم، آن سه کلمه را از آن دور ببینی و در خیل سربازانت ما را بشناسی؛ و در هنگامه‌ی هر حضور ملّی در خیابان‌های اصلی شهر فریاد زدیم: «خونی که در رگ ماست...» تا عمق ارادت‌مان را نشانت بدهیم و یک روز شیشه‌ی سرخ عمرمان را تقدیم‌ت کنیم؛ اما تو با جمعه‌ی نصر و یک تصمیم شجاعانه، ورق را برگرداندی. در هنگامه‌ی جنگ، در هجوم هر احتمالی، به موقع تهدید و خطر، آمدی و در برابر جهانیان جانت را کف دست گرفتی تا پیام چندرسانه‌ای اقتدار و حماسه ایران را از نگاه پرصلابت تو دریافت کنند. مثل تمام این سال‌ها که در وسط میدان نبرد بودی، یکّه و تنها. صندلی گذاشتی زیر همان آفتاب درخشانی که گونه‌های ما را سرخ کرده بود، قرآن خواندی، تسبیح گفتی، رجز یارانت را شنیدی، اشک‌ ریختی و سپس برخاستی، خیبرشکنی کردی و با آن لحن عربی و لسان مبین‌ات خطبه‌ی غرّائی قرائت کردی. تو باز هم فرمانده‌ی کلمات بودی. وارث جلال و شکوه اعجاز محمد عربی، با همان فصاحت و بلاغت بیان. با کلمات تو، دلهای به تنگ‌ آمده‌ی احرار، غنچه شد، شکفت. ساقه‌ی نازک سربازان جوانت، آرزو کرد درخت شود؛ سروقامت و رشید. تو برای هزار و چندمین بار التیام بخشیدی و یقین و آرامش به دل سپاهیانت تزریق کردی. قلبت درون سینه‌ی ما می‌تپید. دستان فاتح‌ات به دفاع از جامعه‌ی اسلامی بر اسلحه قرار گرفته بود و بشارت نصر در کهکشان چشمان پر فروغ‌ت مثل ستاره می‌درخشید. تو در محراب، ما را به استعانت از صبر و نماز دعوت کردی و در آخر پیروزمندانه و با طمأنینه از میانه‌ی آن خارج شدی و این‌بار ایستادی در میان أحبائت، به احوال پرسی و گفت و شنود. تو بگو از تو جگردار تر در این زمانه کیست و سرزمین شریف‌زادگان نجیب چگونه شکر داشتن یل دلاور و فرمانده‌‌ای چون تو را به جا بیاورد؟ به شگفت آمدیم همه. سایه‌‌ی عزتمندت، بلند و مستدام ای از جان عزیزتر. رهبر عزم‌های راسخ، پیشوای حلیم امیدواران جهان و والی قلب‌های منتظر و مقاوم و لعل شده.

«وَجَــاءَ مِنْ أَقْـصَى الْمَـدِينَةِ رَجُـلٌ
يَسْعَىٰ قَالَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ.»

#جمعه_نصر

اگر فلسطین، مسئله‌‌ی شماست و دلداده به اندیشه‌ی مقاومت‌اید، اگر به دنبال کنش تربیتی و اجتماعی هستید و یا اگر برای سلامت روان خودتان ارزش قائلید؛ با افتخار از شما دعوت می‌کنم برای فهم سازه‌‌ی شگفت‌انگیزی به نام تولی و تبری این صوت رو بشنوید. حتماً بشنوید!

#تأملات

عزیزِ قلب مقاومت
برخیز که سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَىٰ بخوانیم.

وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ اندیشه‌ی مقاومت است و ابناء‌ش. چراغ‌واره‌های آسمانی دنیا، خون‌ عزتمند احرار عالم است و جَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِّلشَّيَاطِين همین موشک‌های بالستیک جبهه‌ی مقاومت است که بر سر طاغوت فرود می‌آید. وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِير آتش سوزانی و نابودکننده‌ای‌ست که ما برای آنان تدارک دیده‌ایم؛ پیش از آنکه الله عزیز ذو انتقام حساب‌‌شان را برسد.

-برداشتی از سوره‌ مقتدر ملک برای این شب مبارک / آیه‌ی ۵

ما در عصر تحقق آرزوی مستضعفان زمین زندگی می‌کنیم. در عصر خون‌های اولوالعزمی که پیروزمندانه هیمنه‌ی پوشالی دشمن خون‌آشام را در هم می‌شکنند و هزاران هزار جوانه‌ی امیدوار از خاک‌سرخ‌شان می‌روید. ما در عصر خون‌هایی زندگی می‌کنیم که قوّت در روح مبارزان فاتح این عصر می‌دمند. «سلام الله علی سید النصر و علی شهدائنا الکرام فی الطريق القدس»

موشک‌های ایران جدا از قدرت‌نمایی و انتقام، در حکم دست نوازش برادری است بر سر برادران دیگرش یعنی غزه و لبنان، که بدانند اگر چه سختی می‌کشند و ظلم می‌بینند، اما تنها و بی‌پناه نیستند.

از بین فیلم‌های منتشر شده امشب، دیدن آن‌هایی که خوشحالی اهالی رنج‌دیده غزه هستند، از همه بیشتر لذت دارد.

در احکام عمل به وصیت‌نامه واجب است و وارثان باید آن را کلمه به کلمه اجرا کنند. اگر خودمان را اهل استقامت و وارث خون‌های مقدس بر هامون حقیقت می‌دانیم و در جبهه‌ی حزب‌الله نفس می‌کشیم؛ وصیت سید مقاومت این بود: «توصیه میکنم برای دستیابی به خیر دنیا و آخرت‌‌تان، ایمان‌تان به رهبری حضرت امام خامنه‌ای دام ظله الشریف محکم و قوی باشد.»