دکتر اسدی

دونالد ترامپ در یک شبکه اجتماعی که خودشدرست کرده با اسم پروپاگاندایی Truth Social که می‌فهمیم قراره توش هر چیزی گفته بشه به جز حقیقت، یک پیام جالبی گذاشته. بی رودربایستی گفته که: «چین، روسیه، ایران، و همچنین کره شمالی و دیگر کشورها، آمریکا را در موقعیت بسیار بد و خطرناکی قرار داده‌اند. آنها دارند دنیا را تقسیم می‌کنند و ما دست روی دست گذاشته و به آنها اجازه این کار را می‌دهیم. آنها دیگر به ایالات متحده احترام نمی‌گذارند، اما احترام خواهند گذاشت.»

این چیزی که مشاهده فرمودید یک مثال بارز هست از imperialism که در دیکشنری ها باید ذکر کنن. کلمه امپریالیسم و استکبار جهانی از کلمه هایی هست که بسیار مورد سو استفاده جنایتکارها قرار گرفته، ولی این چیزی که می‌بینید یک نمونه واقعی و دقیقه که به وضوح میشه دید.

آقای ترامپ مثل اغلب سیاستمدارهای امریکایی کاملا براش بدیهیه که تمام جهان به امریکا ارث رسیده و هر کسی که بخواد برای خودش کوچکترین کاری بدون اجازه رئیس انجام بده، متهم میشه به این که داره دنیا رو برمیداره برای خودش! دنیا در دست رئیسه و باید در دستش بمونه. هر کسی هم صداش دربیاد رئیس میترسه که مبادا بخواد دنیا رو ازش بدزده!

غلامحسین محسنی اژه‌ای ، رئیس دستگاه قضایی و دادگاه ها، امروز گفت که کارهایی که اکثریّت مردم انجام میدن، اگه یک اقلیّت خوششون نیاد (یعنی خودش و رفقاش) همه اون اکثریت رو قطعاً اذیت خواهند کرد و حقوق انسانی و ابتدایی اونها رو زیر پا میذارن.

فرض کنید صد نفر در یک جا زندگی می‌کنن و چهار نفر بگن اگه بقیه هم مثل ما زندگی نکنن پدر همه رو درمیاریم!

البته من ترجمه کردم براتون.
اصل حرفش اینه:

به ضابطین دستور داده شده که با «هر نوع ناهنجاری خلاف قانون و شرع» که «در ملاء ‌عام رخ می‌دهد و سبب آزردگی مردم مؤمن می‌شود» برخورد کنند.

اشکان خطیبی گفته "وقتی از خواب بیدار میشی دیگه نمی‌تونی خودت رو به خواب بزنی."

جمله قصار زیباییه. ولی معنای ضمنی این حرف اینه که بسیاری از نخبه‌های ایرانی (از جمله خود گوینده این حرف) سال‌هاست که خودشون رو به خواب زده بودن. در این معنا حرف درستی زده.

☘ امروز فهمیدم ما وزارت شوخی و خنده و سرگرمی هم داریم. فقط اسم رسمیش یک چیز دیگه است. گوشی رو باز کردم دیدم چنین اسمسی برام اومده:

هموطن

یکی از مهمترین شگردهای موساد در انجام عملیات های تروریستی، سوء استفاده از ضعف آگاهی مردم است.

"اگر کسی با کلاه، ماسک، دستکش، گریم و ... به شما مراجعه و درخواست سیم کارت بدون نام یا اجاره کوتاه مدت مسکن نمود، به او به عنوان عامل عملیات تروریستی موساد مشکوک شده و در اسرع وقت به 113 اطلاع رسانی نمایید."

ستاد خبری وزارت اطلاعات

:))))))))))

هعی ! 🤦🏻‍♂️

مطابق قانون حکومت ما، استفاده از فیلترشکن و سایت‌هایی که فیلتر هستند جرم محسوب میشه. بماند که به نظر خیلی‌ها قانون ابلهانه و بدی هست و من هم اینچنین فکر می‌کنم. ولی بیشترین کسانی که این قانون رو زیر پا میذارن، خود قانون‌گذارها هستند و همینطور کسانی که قراره قانون رو اجرا کنن! یعنی مسئولان حکومتی و دولتی.

برای مثال، کاملا عرف شده که سیاسیون اولین جایی که اعلام موضع می‌کنن یا هر حرفی رو میزنن، توییتر هست! اینستاگرام و تلگرام و غیره هم متل توییتر برای مسئولان از نان شب واجب‌تره.

در آموزش‌های ساده لوحانه من اینطور می‌گفتند که «قانون» چیزیست که برای همه شهروندها یکسان اجرا میشه. ثانیا برای کسانی که دایه‌دار قانون هستند، حتی سخت‌گیرانه‌تر اجرا بشه. باورهایی کودکانه!

تعجبی نداره که وزیر های امور خارجه کشورها به کشورهای خارجی دروغ میگن.
مگه وزرای «امور داخلی» همین کار را با مردم داخل کشور نمی‌کنن؟!
بخشی از وظایف وزارت همینه.

وقتی هر بحرانی اتفاق میفته، آدم میتونه دو دسته از سوال‌ها رو بپرسه:

یک دسته سوال اینکه چه کسی مقصره و کی شروع کرد و از این قبیل. در حقیقت این سوال ها درباره این هستن که بلافاصله قبل از اینکه این بحران نمایان بشه چه اتفاقاتی افتاد؟ قاضی ها و وکیل ها کارشون اینه که فقط به همین عوامل توجه کنن. مثلا وقتی یک انسان کشته شده، چه کسی ماشه رو کشید ؟!

دسته دوم سوال ها برمیگرده به اینکه ریشه این بحران ها به چه عواملی برمیگرده. چه اتفاقاتی دست به دست هم دادن تا در طول زمان، چنین بحرانی به وقوع بپیونده و نمایان بشه. اگه کسی واقعا به دنبال راه حل های جدی برای بهبود وضیعته، مسخره است اگه فقط در همون مرحله اول باقی بمونه و فقط به دنبال مقصّرهای دم دست باشه. چنین تحلیلی اصلا به معنای این نیست که بگیم فرد مقصر کارش مشکلی نداشته و قابل قبول بوده.

مثلا در جنگ فعلی روسیه با اوکراین. پوتین شروع کننده جنگ بوده و جنایت بزرگی مرتکب شده. ولی چه عواملی باعث شد تا او دست به این کار بزنه؟ اگه کسی به این سوال‌ها فکر نکنه، تحلیلش در سطحی‌ترین مرحله باقی مونده. تقریبا تمام گزارش‌ها و تحلیل‌هایی هم که الان درباره این جنگ اوکراین می‌بینم در همین حدّ سطحی هستند و عمیق‌تر نمیشن. هر کسی هم که سوالی از نوع دوم می‌پرسه (چطور شد که این جنایت اتفاق افتاد؟) متهم به این می‌کنند که داره پوتین رو توجیه می‌کنه و جنایت او را می‌شوره.

@k1batman

🍁 دیدم جایی دکتر سرگلزایی چیزی نوشت که از زبان خیلی های دیگه هم می شنوم. از نویسنده ها و هنرمندان کشور تا نخبه های سیاسی و غیره و اساتید دانشگاه و همینطور کسانی که «کارشناس» نامیده می شوند. این جمله که «جامعه ایران از نظر اخلاقی در مرز فروپاشی قرار دارد.» به نظرم همه آمارها و پژوهش ها که بماند، پدیده های روزمره و جاری دایمی همه نشان می دهند که این حرف کاملا غلط است. با هر تعریف و هر معیاری، جامعه ایرانیان (اگر چنین چیزی وجو.د داشته باشد!) از نظر اخلاقی در بحران غرق شده و من هیچ نشانه ای از این که ممکن است دچار فروپاشی شود نمی بینم، چون از این مرحله عبور کرده.

اصلا همین که ما هیچ برداشتی از معنای اخلاق نداریم و در هیچکدام از بحث ها و گفتمان ها حتی اشاره به اخلاق نمی شود و حتی نمی دانیم که می شود درباره اصول اخلاقی و کارهای اخلاقی یا غیراخلاقی بحث کنیم، خودش نشان دهنده عمق فاجعه است.

فیلسوف یا دانشمند مورد علاقه خود را انتخاب کنید و ببینید تعریف او از «بی اخلاقی» چیست. من جامعه شناس نیستم، ولی تا جایی که من می توانم نظر دهم، جامعه دور وبر من با هر تعریف از بی اخلاقی جور در می آید. مثلا به نظر من انسان هایی که فقط و فقط به سود شخص خودشان می اندیشند، اخلاق ندارند. یا کسی که نمی تواند به هیچ وجه خود را در جایگاه دیگران تصور کند و ابدا نمی تواند از دید آنها نگاه کند و قضاوت کند، به باورم چنین انسانی (که خارجی ها می گویند empathy ندارد) قطعا نمی تواند در شمار یک انسان اخلاق قرار بگیرد. هر تعریف و معیار که دوست دارید انتخاب کنید، خواهید دید که دقیقا از ما حکایت می کند! در خوش بینانه ترین حالت، شماری اندک از ایرانیان هستند که بعضی از اصول اخلاق مذهبی را ارزشمند می دانند. برای مثال پول حرام، یا گناه، برای آنها معنا دارد. شمار فراوانی از مذهبی ها و غیر مذهبی ها در همین چارچوب هم حتی اخلاق را جدی نمی پندارند.

چه اهمیتی دارد؟ به نظرم جامعه ای که انسان ها در آن به اخلاق هیچ اهمیتی نمی دهند، در چنین فضایی صحبت از «حق» و حقوق و صحبت از «قانون» یا «سیاست» یا «آموزش» هم بی اساس خواهد بود. انسان هایی که نمی توانند و نمی خواهند به یکدیگر کمک کنند، چگونه می خواهند برای خودشان بهشت بسازند؟ اگر هر شخص فقط و فقط به خودش فکر کند، به احتمال زیاد برای دیگران بهشت آفریده نشود! جهنم بسیار محتمل تر است.

شاید دکتر سرگلزایی در جامعه ایران زندگی نمی کند، ولی چیزی که چشم های من می بیند این است که بی اخلاقی در ما ایرانیان شگفت انگیز است و گویا هیچ حد و مرزی ندارد.

🍁 متن قانون مملکت ما خیلی گیج کننده است، چون هیچکس حتی خود قانون‌گذار هر برداشت متناقض و دلبخواهی بسته به موقعیت انجام میده. ولی مشاهده‌های بسیار زیادی که من در زندگی خودم داشتم، همه من رو به این نتیجه می‌رسونن که کارهای زیر برای یک معلم ممنوعه و میتونه منجر به اخراج بشه، خیلی اوقات حتی بلافاصله و بدون تذکر:

آموزش تفکر
آموزش نقد
کار علمی
موسیقی و آواز
هنرهای نمایشی

اما در مقابل، مثلا این کارها معمولا هیچ عواقبی نداره و کاملا پذیرفته شده است:

آموزش دروغ و دروغگویی
دزدی و کلاهبرداری
رساندن آسیب فیزیکی و روانی به بچه ها
تجاوز جنسی به دختران نوجوان
تجاوز جنسی به همکاران

@k1batman

حرف‌های یک خیّر مدرسه‌ساز قابل تامله. شواهد و قرائن در طول همه این سال‌ها نشون میده که «آموزش» برای صاحبان این مملکت اصلا دغدغه نیست. البته القای یک سیستم از باورهای ایدئولوژیک به بچه‌ها براشون اهمیت داره. ولی این نه تنها آموزش نیست، بلکه ضدّ آموزشه.

خود همین سوال مهمه که چرا ۷۰ درصد مدارس توسط خیرین ساخته میشه، نه دولت؟ مگه یکی از اساسی‌ترین وظایف هر دولتی، تامین آموزش خوب برای شهروندان نیست؟

پاسخ ساده است. چون مسئولین مملکت، خودشون رو «مسئول» نمیدونن. هیچ احساس مسئولیتی نمی‌کنن. صرفاً همه امتیازات رو مال خودشون میدونن و همه جور اختیاراتی برای خودشون قائل هستن، از جمله مدرسه‌هایی که خیرین ساختن.

🍁 نه تنها بچه ها بلکه آدم های به اصطلاح «بالغ» هم زیاد دیدم که میگن من پشت سر بعضی آدم ها و بعضی موسسات حرف می زنم! فوق العاده است. این که مطرح کردن نقد در محفل عمومی با تگ کردن و منشن کردن و دعوت به گفتگو برای بعضی ها فرقی با «پشت سر کسی حرف زدن» نداره حیرت انگیزه. بعضی وقت ها حس می کنم آدم هایی وجود دارن که تا حالا به هیچکدوم از کلمه هایی که به زبون میارن فکر نکردن!

این مطلب را در کانال اقای خلجی خواندم به این فکر کردم که ما در طول تاریخ خودمان، هیچ درک عمیقی از آزادی بیان، قانون، حقوق انسان‌ها و حقوق شهروندی و اخلاق نداشتیم. واژه‌ها فریبنده هستند. این واژه‌ها را از غربی‌ها گرفتیم، چون آنها خیلی در این باره بحث می‌کردند و می‌نوشتند و هنوز هم می‌کنند. ما فقط کلمه‌ها را گرفتیم و تصور کردیم معانی هم گرفتیم. حتی برداشتی که از «توهین» داریم. این را هم در فرهنگ عامه، هم در بین نخبه‌ها و «روشنفکران» می‌توان به روشنی دید. می‌بینیم که جای بسیاری هست برای فکر و بحث و کار.

☘️ نگاهی به تاریخ: جمال عبدالناصر که چهره معروف و شناخته شده ای در تاریخ معاصر مصر است، در سال 1958 در این سخنرانی اشاره به دیدارش با رهبر اخوان المسلمین در آن زمان می کند و گفتگوی مابین آن ها را نقل می کند. واکنش حاضران هم جالب است.

یک نکته دیگر هم که با دیدن این ویدیو توجهم را جلب کرد برداشت نخبه ها و رهبران از قانون است. کسی می گوید من نمی توانم فرزندم را مجبور کنم، ناصر هم می گوید پس من هم نمی توانم این را قانون کنم. رهبران و کسانی که قدرت در دست دارند تقریبا همیشه به مردم به چشم یک گله از موجودات نگریسته اند که باید «برای آن ها» قانون وضع بکنند. قانون برای ما قدرتمندان و مسئولان و طبقه های بالا نیست، فقط برای شما فرودست ها و نادان ها و گدایان و کورها و کچل هاست که از کنترل خارج نشوید و آرامش ما را نخراشید و امنیت ما را بر هم نزنید.

@k1batman

🔸 یکی از آدم‌هایی که نقش بسیار مهمی در رژیم سیاسی بازی می‌کرده و بسیار قدرتمند بوده در رده‌های بالا، چند وقتی هست که از قدرت کنار گذاشته شده. خیلی جالب بود برام که به نظر میاد چون دیگه در جایگاه مسئول نیست، کمتر لازم می‌بینه که دروغ بگه!😄 برای مثال این جملاتی که نقل قول می‌کنم از سخنرانی ایشون همین عصر دوشنبه در دانشگاه امیرکبیر ببینید چقدر صادقانه و دقیق و درسته:

«امروز توپخانه ما رسانه است و دست دشمن است».
امروز دیگر «بمباران هوایی و موشکی نداریم» و در عوض «جنگ ترکیبی» داریم. «اینترنت دست دشمن است، لذا مجبوریم محدودش کنیم که دشمن در جنگ ترکیبی موفق نباشد».
«جنگ ترکیبی می‌گوید سلبریتی را بیاور و کاری کن هوادارانش هیجانی شوند و‌ خشونت ایجاد کنند».
«باید کاری کنیم مردم چهره واقعی این افراد را بشناسند و در این صورت دنبال‌کننده‌هایشان ریزشی خواهد شد».

☘ خیلی روشن داره میگه که هر چیزی که برای خود ما بد باشه، واسه تمام آدم ها ممنوعش می‌کنیم و هیچ اهمیتی نداره که هشتاد میلیون آدم نظرشون چیه. اطلاعات و خبر و رسانه و تکنولوژی و کسب و کارها و غیره همه کشکه، از نظر ما فضای مجازی یعنی میدان جنگ. کوچکترین اهمیتی نداره که زندگی مردم چه تغییری می‌کنه اگه اینترنت رو کلا ببندیم، چون که اینترنت اصلا جای زندگی نیست، اینترنت میدان جنگه. و چون ما توی این جنگ ضعیف هستیم و عرضه نداریم، پس میگیم سر سگ توش بجوشه! برای همه ممنوع. تعطیل.

یا مثلا میفرماید که اگه یک شخصی حرفی زد که ما خوشمون نمیاد یا اگه کاری کرد که ما میگیم غلطه، چه کار می‌کنیم؟ جواب حرفش رو میدیم؟ واکنش متقابل میدیم؟ نخیر! بلکه به شخصیت اون فرد حمله می‌کنیم. خود اون آدم رو می‌بریم زیر سوال، نه حرفش یا کارش رو. دیگه از این رک و راست تر و صادقانه تر تا حالا دیدین کسی صحبت کنه؟ 😄

یاد یکی از متجاوزهای کنکور افتادم که وقتی سند و مدرک از جنایت‌هاش منتشر کردم، صد تا پیج و کانال درست کرد و شب و روز شایعه درباره من می‌ساخت و هر افسانه‌ای به ذهنش می رسید پخش می‌کرد. به جای این که بیاد بگه این دلیل و مدرک درباره جنایتش چیه و چه جوابی داره، می‌گفت کیوان معتاده یا اخراج شده یا داستان‌های دیگه. می‌خواست کاری کنه که دیگران «چهره واقعی» من رو بشناسن! اون آقا هم که توی همین سیستم بوده از همین رئیس‌هاش یاد گرفته که جواب منتقدها و معترض‌ها رو باید چه جوری داد.

@k1batman

☘️ عباس صادقی که نسبت به ابتدایی‌ترین حقوق خود و خانواده خود سکوت نکرده و پیگیر ظلم دهشتناکی است که بر آنها رفته است و قابل تصور برای ما نیست، دیدم در یک ویدیو از «نشر اکاذیب» صحبت کرد که یک جرم با مجازات سنگین در قوانین جمهوری اسلامی است. ترجمه آن تقریبا این است: پخش کردن دروغ.

مشاهدات من نشان می‌دهد که اغلب کسانی که بر صندلی قاضی در این مملکت نشسته‌اند، به راحتی و سهل‌انگارانه دیگران را به این جرم محکوم و با مجازاتی مانند زندان رو به رو می‌کنند.

اما این برای مردم عادی است. یعنی شهروندهایی که به پایگاه‌های قدرت و ثروت وصل نیستند. آقای صادقی عزیز فراموش نکنند که «قانون» برای مردم فرودست نوشته شده، نه برای کسانی که قانون‌ها را نوشته یا اجرا می‌کنند. بدیهی است که در یک سیستم سالم، مسئولان رسمی باید در اجرای قانون حساس‌تر از کسانی باشند که مسئولیت رسمی ندارند. در یک سیستم سالم باید اینطور باشد. نه که بعضی‌ها بالاتر از قانون بایستند و برای دیگران قانون بگذارند. در این حالت دیگر حتی نام «قانون» به نظرم برازنده نیست، چون این قانون چیزی نیست، جز یکی دیگر از ابزارهای ظلم در دست اقلیّت قدرتمند برای سرکوب اکثریت ضعیف.

@k1batman

🌱 کاری که دانشجویان دانشگاه حکیم سبزواری در پی تعلیق #حسن_باقری‌نیا در حمایت از حقوق اولیه و قانونی این استاد رشته علوم تربیتی و روانشناسی کردند، ستودنی است. سکوت کردن در برابر اقدامات غیرقانونی و غیراخلاقی، خود غیراخلاقی است.

در بخشی از بیانیه این دانشجویان آمده است :

«حکم صادر شده غیرقانونی و بدون ابلاغ رسمی، مبنی بر تعلیق حسن باقری‌نیا عضو هیئت علمی رشته علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه حکیم سبزواری و معلمی گرانقدر، مسئولیت‌پذیر و عدالتخواه، باعث ابراز تاسف و خشم ما دانشجویان و دانش‌پژوهان این استاد شده است.»

🍁 میگن تکنولوژی پیشرفت کرده و همه چی نسبت به گذشته راحت‌تر و بهتر شده. مثلا در آموزش. الان میتونیم یک کلاس خوب که امکاناتش کم از کلاس حضوری نداره با یک استادی داشته باشیم که چندصد کیلومتر اونطرف‌تر هست. اما متاسفانه مثل همیشه روی دیگر سکّه هم وجود داره.

🍁 برای مثال کنکور یک نسل قبل با نسل فعلی را قیاس کنیم. قبلا کسی که کتاب برای کنکوری ها چاپ می‌کرد فرهاد میثمی بود. الان مافیاها و مونوپولی‌های اقتصادی بسیار بزرگ که زباله تولید می‌کنن. قبلا در مدرسه‌ها و آموزشگاه‌ها معلم پیدا میشد، الان فقط دلقک ها و بیماران جنسی. قبلا کسی که از روستا در کنکور قبول میشد در چشم بچه ها تحسین میشد، الان کسی که سوالات کنکور رو میفروشه و با این جنایت ها میلیونر میشه و اسمش رو میذاره عدالت آموزشی !

@k1batman

🌺 به یک گرافیست خوب برای همکاری نیاز دارم. لطفا اگه تمایل دارید یا کسی رو می شناسید که کارش خوبه به ادمین پیام بدید لطفا👇🏼👇🏼
@k1admin

☘️ متاسفانه وقتی داشتند این دنیا را می ساختند، «باگ» های کوچکی بود که از هنگام آفرینش باقی مانده و درست نمی شود. یکی از این نکات اعصاب خرد کن این است که اگر ما مشکلی را فراموش کنیم، آن مشکل ما را فراموش نمی کند! مثلا هرچقدر هم که تلاش کنید بدهی ها و فقر خود را فراموش کنید، حساب بانکی شما پر نمی شود!

مشکل اینجاست که ما انسان ها همین باگ آفرینش هم همیشه فراموش می کنیم! فراموش می کنیم که فراموش کردن، معمولا درمان نیست. حداقل درمان ریشه ای نیست.

آیا ویروس کرونا قابل پیش بینی بود؟ بله، کاملا ! صدها دانشمند و پژوهشگر سال ها بود که درباره احتمال وقوع دوباره اپیدمی ها و پاندمی ها همواره هشدار جدی می دادند. اینها چند دانشمند خاص در یکی دو دانشگاه یا بیمارستان نبودند، استاد میکروبیولوژی ما در دانشگاه تهران (که سواد زیادی نداشت به نظرم!) حتی او نیز به طور جدی درباره این مساله صحبت کرده بود. حالا که سال های طولانی بود می دانستیم بیماری های جهانگیر ویروسی مانند کرونا کاملا ممکن است اتفاق بیفتد، چه راهکاری برای آن در پیش گرفتیم؟ مطلقا هیچی.

آیا بحران اقتصادی جهانی سال 2008 قابل پیش بینی بود؟ بله! باز هم تعداد بسییار زیادی از اقتصاددان ها و دیگران همواره هشدارهای جدی می دادند. تا آن که اتفاق افتاد و بسیاری از انسان ها (اغلب از قشر کم درآمد) را بدبخت کرد (یا بدبخت تر کرد!).

همه اینها تاثیرش بر ایران و ایرانیان تاثیر کم رنگ نبوده. ولی یک بی توجهی هست که ویژه خودمان است، آن هم این که چندین سال است (بالای بیست سال) که جغرافیدان ها و زمین شناسان و زلزله شناسان و سایر دانشمندها به شکل بسیار جدی تذکر می دهند که احتمال زیادی هست که در شهرهایی از ایران مانند تهران زلزله های تخریب گر رخ دهد و اگر این اتفقا بیفتد فاجعه انسانی فراتر از تصور خواهد بود. در این همه سال چه کردیم؟ دقیقا هیچ.

@k1batman