فکر کنم تابستان ۶۷ یا ۶۸ بود.تو دهاتمون:سلطان آباد دره ویران یه همسایه ای داشتیم اسمش مشی صفر بود .صفر علی هاشمی .روحش شاد.پسرش باقر هم بازی بچگیهای من بود .هر روز باهم بازی میکردیم،هر روز تا اینکه یک روز همینجور گفت:((راسی ممد ایمن مالمان دوری بیجار)) یعنی راستی ممد خونه ما داره میره بیجار... و رفتن .چند روز بعد کلهم کوچ کردن بیجار اون سال از روستای ما حدود ۱۰ خانوار کوچ کردن بیجار .تقریبا یک پنجم خانوارهای روستا در عرض یک ماه روستارو ترک کردن و رفتن.ما هم سال بعدش رفتیم
اون زمان همه جا حرف از کوچ بود همه میگفتن باید رفت .اون موقع شنیدم و بعدش دیدم که روستای قزل خاتون چول شده یا همون خالی از سکنه شده.میگفتن روستای تزه قشلاق هم کاملا خالی شده و تو روستای اورته قشلاق فقط یک نفر پیرمرد مونده.روستای گل تپه هم کاملا خالی از سکنه شده بود یه روز همون زمانها رفتیم گل تپه هیچکس نبود هیچکس نه سگی نه گاوی و نه حتی آدمی
وضع بهرام گنبد هم زیاد خوب نبود اونجا هم در شرف خالی از سکنه شدن بود و اگر نبود سیلوی گندم حتما میشد
اما اونهایی که موندن مدام میگفتن از یکی شنیدن که قراره جاده آسفالت بشه،قراره برق بیاد،قراره آب بیاد و حتی یک عده ناباورانه میگفتن قراره گاز هم بدن .روستاها نه برق داشتن نه آب و نه جاده .روستای ما که زمستونا هیچ راهی به شهر و حتی توپ آغاج نداشت.مردم صبر میکردن نصف شب که گل و شل جاده یخ میکرد با تراکتور میرفتن توپ آغاج و صبح از اونجا میومدن بیجار برگشتن هم همین داستان بود...
ماهم سال ۶۸ یا ۶۹ اومدیم بیجار و تا سال ۸۳ روستامون حتی برق نداشت و زمانی که برق دادن از صد خانوار فقط ۵ خانوار مونده بودن .تا سال ۹۳ حتی آب هم نداشت و وقتی سال ۹۳ آب دادن فقط گویا ۳ خانوار مونده بود.پار سال هم گاز دادن و بعد از رسیدن برق و آب و کاز یه تعداد برگشتن روستا،روستا دوباره یکم زنده شد حالا شده بودیم ۳۰ تا ۴۰ خانوار ولی جاده نبود و هنوز هم نیست.رفت و آمد خیلی سخته بخصوص در زمستان.و گویا خبرهایی میرسه که انگار قرار نیست آن جاده لعنتی آسفالت بشه و همین خبرها بازهم موج مهاجرت را به راه انداخته.شنیدم در همین امسال حدود ۵ خانوار روستارو ترک کردن و بد تر از اون اینکه خیلی های دیگه هم میخوان کوچ کنن و گویا سختی رفت آمد اینقدر فشار آورده که خیلی ها رفتن رو به موندن ترجیح میدن و گویا این وسط هیچکس،هیچکس به فکر آسفالت کردن آن جاده خانمان برانداز لعنتی نیست که لعنت بر هر مسئول بی کفایت بی درایت که از رنج مردم آگاه نیست
#سلطان_آباددره_ویران
#سیلتان
#بهرام_گنبد
#چالی_بلاغ
#توپ_آغاج
@jarchibijar
اون زمان همه جا حرف از کوچ بود همه میگفتن باید رفت .اون موقع شنیدم و بعدش دیدم که روستای قزل خاتون چول شده یا همون خالی از سکنه شده.میگفتن روستای تزه قشلاق هم کاملا خالی شده و تو روستای اورته قشلاق فقط یک نفر پیرمرد مونده.روستای گل تپه هم کاملا خالی از سکنه شده بود یه روز همون زمانها رفتیم گل تپه هیچکس نبود هیچکس نه سگی نه گاوی و نه حتی آدمی
وضع بهرام گنبد هم زیاد خوب نبود اونجا هم در شرف خالی از سکنه شدن بود و اگر نبود سیلوی گندم حتما میشد
اما اونهایی که موندن مدام میگفتن از یکی شنیدن که قراره جاده آسفالت بشه،قراره برق بیاد،قراره آب بیاد و حتی یک عده ناباورانه میگفتن قراره گاز هم بدن .روستاها نه برق داشتن نه آب و نه جاده .روستای ما که زمستونا هیچ راهی به شهر و حتی توپ آغاج نداشت.مردم صبر میکردن نصف شب که گل و شل جاده یخ میکرد با تراکتور میرفتن توپ آغاج و صبح از اونجا میومدن بیجار برگشتن هم همین داستان بود...
ماهم سال ۶۸ یا ۶۹ اومدیم بیجار و تا سال ۸۳ روستامون حتی برق نداشت و زمانی که برق دادن از صد خانوار فقط ۵ خانوار مونده بودن .تا سال ۹۳ حتی آب هم نداشت و وقتی سال ۹۳ آب دادن فقط گویا ۳ خانوار مونده بود.پار سال هم گاز دادن و بعد از رسیدن برق و آب و کاز یه تعداد برگشتن روستا،روستا دوباره یکم زنده شد حالا شده بودیم ۳۰ تا ۴۰ خانوار ولی جاده نبود و هنوز هم نیست.رفت و آمد خیلی سخته بخصوص در زمستان.و گویا خبرهایی میرسه که انگار قرار نیست آن جاده لعنتی آسفالت بشه و همین خبرها بازهم موج مهاجرت را به راه انداخته.شنیدم در همین امسال حدود ۵ خانوار روستارو ترک کردن و بد تر از اون اینکه خیلی های دیگه هم میخوان کوچ کنن و گویا سختی رفت آمد اینقدر فشار آورده که خیلی ها رفتن رو به موندن ترجیح میدن و گویا این وسط هیچکس،هیچکس به فکر آسفالت کردن آن جاده خانمان برانداز لعنتی نیست که لعنت بر هر مسئول بی کفایت بی درایت که از رنج مردم آگاه نیست
#سلطان_آباددره_ویران
#سیلتان
#بهرام_گنبد
#چالی_بلاغ
#توپ_آغاج
@jarchibijar
