گالری تصاویر ادبی

🍀فولدری پر از فیلم‌های آموزشی، مقاله و ابزارهای مورد نیاز.
این فولدر کلی ویدئو و فایل‌های آموزشی در حوزه‌های مختلف روانشناسی داره و کلی اطلاعات مفید و فرصت‌های شغلی بهتون میده

فقط کافیه دکمه‌ی ADD رو بزنید و این فولدر تخصصی رو در تلگرام خود ذخیره کنی 👇

https://t.me/addlist/OeHdNpO58Rs0MmM0

معرفی کانال ویژه امشب:

✅ سوالات لو رفته آزمون تافل
https://t.me/+XIAi1Jtmows2MDlk

✾ٖٖٖٖٓुؔ•💜✾ٖٖٖٖٓुؔ



نگارش دهم تا دوازدهم(نکاتی در مورد نگارش و نویسندگی . . .)
🆔@negareshe10


گالری تصاویر و مطالب ناب ادبی
🆔@GaleryeTasavireAdabi


نوازش روح، دنیایی از همه رنگ . . .
🆔@Navazesh_e_rooh


همراه ما باشید🌹

✾ٖٖٖٖٓुؔ•💜✾ٖٖٖٖٓुؔ

.

وقتی دهخدا شعر «یاد آر ز شمع مرده یاد آر» را سرود، به یک حساب نخستین سنگ بنای تجدّد شعری را بر زمین فرهنگِ معاصر نهاد.
در این شعر که قالب آن تا حدودی تازه می‌نمود، بعضی تصاویر و حال و هوای روحیِ تازه‌ای داشت و تاثیر عاطفی شعر فوق‌العاده بود.

هنوز هم پس از قریب یک قرن که این شعر را می‌خوانیم، بُغضِ گلوگیرِ ما صدقِ عاطفی سراینده را به ما منتقل می‌کند.
در هر دوره‌ای از ادوار تاریخی این قرن چه مقدار مصادیق مشهور و گمنام که برای این شعر داشته‌ایم و داریم و خواهیم داشت.

از دهخدا شعر بسیاری در دست نداریم. اما دیوان کوچکِ دهخدا یکی از دیوان‌های عزیز دوران معاصر است که در آن وطن‌پرستی و عشق به آزادی و شرف ملّی، موج می‌زند و در دو سوی جدّ و هزل، شاهکارهای برجسته‌ای را عرضه می‌دارد.


#محمدرضا_شفیعی‌کدکنی
با چراغ و آینه، صفحه ۳۷۸

‌‌‎‌‌‌ ‎‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌♧▬▬▬❄️
• @GaleryeTasavireAdabi
♧▬▬▬❄️❤️❄️▬▬▬♧

بزرگا مردا که او بود....

مادر حسنک زنی بود سخت جگرآور...

‌‌‎‌‌‌ ‎‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌
♧▬▬▬❄️
• @GaleryeTasavireAdabi
♧▬▬▬❄️❤️❄️▬▬▬♧

دربارهٔ تاریخ بیهقی چه می‌دانیم؟

«غرض من آن است که تاریخ پایه‌‌ای بنویسم و بنایی بزرگ افراشته گردانم، چنان‌ که ذکر آن تا آخر روزگار باقی ماند.»
#تاریخ_بیهقی

♧▬▬▬❄️
• @GaleryeTasavireAdabi
♧▬▬▬❄️❤️❄️▬▬▬♧

https://fararu.com/fa/news/789405/%D8%AC%DA%AF%D8%B1%D8%B3%D9%88%D8%B2%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%B4%D8%B9%D8%B1-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%AF-%D8%B4%D9%87%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D8%B1-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%AE%D8%A7%D9%86-%D9%86%D9%86%D9%87-%D9%88%DB%8C%D8%AF%D8%A6%D9%88
♧▬▬▬❄️
• @GaleryeTasavireAdabi
♧▬▬▬❄️❤️❄️▬▬▬♧

https://www.ibna.ir/news/522003/%D8%AF%DB%8C%D8%AF%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D9%88%D8%B3%DB%8C%D9%82%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86-%D8%AB%D8%A7%D9%84%D8%AB-%D8%AF%D8%B1-%D8%B4%D8%B9%D8%B1

♧▬▬▬❄️
• @GaleryeTasavireAdabi
♧▬▬▬❄️❤️❄️▬▬▬♧

این صحنه از فیلم "خانه دوست کجاست" بسیار تامل برانگیز است: روایتی مینی‌مال از بازتولید استبداد برای تثبیت اطاعت محض و حذف"پرسشگری" از طریق شرطی کردن دیگران به بی‌عدالتی تحت عنوان «تربیت».

عباس_کیارستمی



♧▬▬▬❄️
• @GaleryeTasavireAdabi
♧▬▬▬❄️❤️❄️▬▬▬♧

«امیرنظامِ گروسی و فکرِ چاپِ تاریخِ بیهقی» (به‌مناسبتِ روز بیهقی)

#دکتراحمدرضابهرامپورعمران

یکی از ماجراهای غریبِ تاریخِ ادبیاتِ ایران، دردست‌نبودنِ نسخه‌هایی کهن از تاریخِ بیهقی و سفرنامهٔ ناصرخسرو است. قدمتِ نسخه‌های موجود از این دو اثر، به سه‌چار سده پیش‌تر نمی‌رسد! قدمتِ نسخه‌های سفرنامه حتی به سه‌ سده نیز نمی‌رسد؛ و این مسأله کار را بدان‌جا کشانده که برخی حتی سفرنامه را اثری جعلی، مغرضانه و ایران‌ستیزانه و پرداختهٔ در دو سدهٔ اخیر و به‌عللی درون‌متنی، دستاویزِ استعمارگران بدانند!
بیهقی خود یادآورشده که «به‌قصد» «روضه‌های رضوانیِ»‌اش را ناچیزکرده‌اند. و ابنِ فُندق (صاحبِ تاریخِ بیهق) نیز حدودِ صدسالِ بعد، پاره‌پاره فصل‌هایی از تاریخِ بیهقی را در کتابخانه‌های گوناگون یافته؛ و البته نه همهٔ آن را.
تاریخِ بیهقی را در ایران، نخستین‌بار (۱۳۰۷ ق) ادیبِ پیشاوری تصحیح‌ یا بهتر است بگوییم منتشرکرد. با این‌ همه، پژوهشگران قدرِ تلاش ادیب را دانستند و حتی استاد فیاض چندان شیفتهٔ کارِ ادیب بود که بسیاری از تصحیح‌های قیاسیِ او را که نادرست نیز بودند، در تصحیحِ خویش اعمال‌کرد. بعدها استادان فیاض_غنی (۱۳۲۴) و نیز استاد سعیدِ نفیسی (۳۲_۱۳۱۹) تاریخِ بیهقی را براساسِ نسخه‌هایی با قدمتی حدوداً سی‌صدساله تصحیح‌کردند.
متنی که فیاض بعدها (سالِ ۱۳۵۰) خود جداگانه تصحیح و منتشرکرد، میانِ پژوهشگران قدر دید و پژوهش‌های چاپِ نفیسی نیز دربارهٔ تاریخ و جغرافیا و اعلام، گره‌گشای محققان بود. در سال‌های اخیر، استاد محمدجعفرِ یاحقی و جنابِ مهدی سیّدی تصحیحی تازه با یادداشت‌هایی مفصّل منتشرکردند (سخن، ۱۳۸۸) که امروز مستندترین و مفصّل‌ترین چاپ از آن «دیبای خسروانی» و «ر‌وضه‌های رضوانی» است.

در این یادداشت اشاره‌ای خواهیم کرد به آرزوی امیرنظامِ گروسی، این ادیبِ دولت‌مرد، برای چاپِ تاریخِ بیهقی که البته هیچ‌گاه محقّق نشد.

امیرنظام رجلِ سیاسیِ برجسته‌ای بود و چندین نسل از خاندانِ او نیز از دولت‌مردانِ مشهور در ناحیهٔ گروس بودند. امیرنظام از جوانی به فرماندهیِ فوجِ گروس انتخاب‌شد و در لشکرکشی هرات نیز حضور داشت. وی در سراسرِ عهدِ محمدشاه و ناصرالدین‌شاه و مظفرالدین‌شاه در مصدرِ امور بود. وی هم‌چنین سال‌ها سفیرِ ایران در فرانسه و انگلستان بود و با ناپلئون سوم نیز ملاقاتی داشت. شاید به‌سببِ همین حضور در فرنگ و تأثیراتش  بوده که به تصریحِ خودش، مخالفانش او را «فرنگی‌مآب» خطاب‌می‌کردند (منشآت، ناشر: حاج‌حسنِ فردوسی، ص ۱۶۲). امیرنظام، چندین‌بار در سرکوبِ مخالفانِ داخلیِ حکومتِ قجر در نواحیِ مختلفِ ایران کاردانی‌اش را ثابت‌کرد. در پندنامهٔ یحیویّهٔ او که خطاب به پسرش یحیی (که در وبای کرمان جوان‌مرگ شد) است نیز این روحیهٔ سلحشوری و شجاعتِ نویسنده آشکار است (همان، ص ۱۸). امیرنظام هم‌چنین در برکشاندن و پروراندنِ ایرج‌میرزا یا به قولِ خودش در تعبیری محبت‌آمیز، «میرزا شوکلا»، سهیم بود. چندجای منشآت، قصائدِ ایرج‌میرزایی را که آن سال‌ها دورانِ جوانی‌اش را سپری‌می‌کرده، ستوده و آینده‌اش را درخشان ارزیابی‌کرده‌است (همان، صص ۳۱، ۱۳۹ و ۳_۲۰۲). ایرج‌ نیز قدرشناسی کرده و چندین قصیده در ستایشِ او سروده‌‌است. امیرنظام سالِ ۱۳۱۷ ق در کرمان درگذشت.

مقدمه از ذی‌المقدمه طولانی‌تر شد و غرض از این یادداشت توجهِ امیرنظام به اهمیتِ تاریخِ بیهقی و تلاش برای چاپِ آن است. گفتنی است امیرنظام به‌رغمِ آن‌چه به‌نظرمی‌رسد و از ادیبانی چون او انتظارمی‌رود، بسیار ذوقِ تنوع‌پسندی داشت و منشآتش گواهی‌می‌دهد او بیش‌از شعرِ سبکِ خراسانی، شیفتهٔ مولوی و سعدی و حافظ بود. وی در جای‌جای منشآت، به شعرِ این شاعران استناد می‌کند.
او چندبار به عباراتی از بیهقی نیز استشهادکرده: «به‌اصطلاحِ بیهقی، امرِ بزرگ و کارِ شگرفی اوفتاد» (ص ۶۱)؛ نیز: «چنان‌که بیهقی گوید واقعاً کارِ خطِ شما بالاگرفته» (ص ۲۰۷). صِرف همین نام‌بردن از بیهقی در متنی نگاشته‌‌ در حدود صدوپنجاه سالِ پیش، خود خالی از اهمیّتی نیست. این اشاره از منظرِ تاریخِ ادبی همان‌قدر مهم است که مثلاً در دیوانِ قاآنی یا سروش اصفهانی از بیدلِ دهلوی نامی برده‌می‌شد.
به‌سببِ همین شیفتگی به نثرِ بیهقی بوده که گویا امیرنظام فکرِ چاپِ تاریخِ بیهقی را نیز درسرداشته‌است. استاد باستانیِ پاریزی، برپایهٔ اسنادِ دورانِ سفارتِ امیرنظام، نشان‌داده‌اند وی سالِ ۱۲۸۰ ق (۱۸۳۶ م، حدوداً سه دهه پیش از ادیب) آرزوداشته در شهرِ گروس، چاپ‌خانه‌ای راه‌بیندازد و «جهان‌گشای نادری، تاریخِ ابنِ خلکان، کلیله و دمنهٔ بهرام‌شاهی و تاریخِ بیهقی» را منتشرکند (شمعی در طوفان، استاد باستانی پاریزی، نشرِ علم، ۱۳۸۳، ص ۹۳).
🍁🍁
♧▬▬▬❄️
• @GaleryeTasavireAdabi
♧▬▬▬❄️❤️❄️▬▬▬♧

#پیام‌صبح

ای دوست!

آبان؛
همان اردیبهشت ِ پاییز
و آبروی خزان است
با خورشید‌افشانی‌های باران‌خورده
و برگ‌هایی که
صدای خش‌خش آنها نمدار و نرم‌وار‌است
چون صدای گرفته‌ام
زیر باران اشک
در اولین دیدار با تو
یادش بخیر!

#دکترعبدالرضامدرس‌زاده
🍁🍁
♧▬▬▬❄️
• @GaleryeTasavireAdabi
♧▬▬▬❄️❤️❄️▬▬▬♧

«سخنرانی پادشاه» معروفترین فیلم ساخته شده درباره‌ی #لکنت_زبان است که به زندگی جرج‌ششم پادشاه بریتانیا می‌پردازد که دچار این اختلال بود.

🎞 سکانس طلایی فیلم و غلبه پادشاه بر لکنتش.




♧▬▬▬❄️
• @GaleryeTasavireAdabi
♧▬▬▬❄️❤️❄️▬▬▬♧

آنچه که باید درباره‌ی ۲۲ اکتبر، روز جهانی (آگاهی از لکنت زبان) بدانید!




♧▬▬▬❄️
• @GaleryeTasavireAdabi
♧▬▬▬❄️❤️❄️▬▬▬♧

داستان حسنک از کتاب #تاریخ_بیهقی با صدای #محمود_دولت_آبادي

احمق مردا که دل درین جهان بندد، که نعمتی بدهد و زشت بازستاند!


📝 یکم آبانماه روز بزرگداشت
خواجه ابوالفضل محمد بن حسین بیهقی دبیر

#بیهقی



♧▬▬▬❄️
• @GaleryeTasavireAdabi
♧▬▬▬❄️❤️❄️▬▬▬♧

خداوندگار نثر پارسی، خردمند تاریخ نگار
ابوالفضل #بیهقی

به سال ۳۸۵ ه.ق، ابوالفضل محمد بن حسین بیهقی، در دیه حارث آباد (در دو فرسنگی جنوب سبزوار کنونی) متولد شد. پدرش، حسین از رجال صاحب عنوان روزگار خود بود. بوالفضل مدتی در سبزوار و نیشابور به تحصیل پرداخت و در ۲۷ سالگی به خدمت دیوان رسالت محمودی ،به ریاست بونصر مشکان، درآمد.
او مدت ۱۹سال زیر نظر استادش در دیوان رسالت بود و اطلاعات ارزنده کتابش را به عنوان معاون دیوان رسالت غزنویان تهیه کرد. پس از فوت بونصر در سال ۴۳۰ بوسهل زوزنی که از چهره‏های منفور بیهقی ست بر این دیوان نشست و می رفت که بیهقی نیز از کار کنار بکشد اما به اصرار مسعود بر سرکار ماند و حتی در سال ۴۳۱ که مسعود بر بوسهل خشم گرفت مدت کوتاهی (تا۴۳۲ که مسعود کشته شد) در مسند ریاست دیوان رسالت نشست.
در دوره نه ساله حکومت مودود، او در دیوان رسالت بود اما پس از او و مخصوصا در دوره دست به دست شدن حکومت میان چند امیر غزنوی و سر کار آمدن عبدالرشید (۴۴۱) حالش رو به تباهی نهاد هرچند در دوره فرخزاد بن مسعود مدتی بیهقی دبیر او شد اما از اواخر سلطنتش انزوا اختیار کرد و به تصنیف تاریخ خود پرداخت (۴۴۸) او دوره حکومت ابراهیم بن مسعود (از ۴۵۱) را نیز تجربه کرد اما در این دوره نیز به کار نگارش مشغول بود.
از آثار بیهقی چنین می توان یاد کرد:
۱- «مقامات» که به ذکر کارهای بزرگ چند شخصیت برجسته از جمله محمود غزنوی و بونصر مشکان اختصاص داشته.
۲- «زینة الکتاب» که در فن دبیری نگاشته شده بود
۳- «چند سخن که دبیران در قلم آرند» شامل ۳۷۳ سخن فارسی با معادل عربی آنها
۴- «تاریخ بیهقی» که از حوادث سال ۴۰۹ در زمان سلطنت محمد آغاز میشده و تا وقایع سال ۴۷۰ و سلطنت ابراهیم غزنوی را شامل میشده یعنی حدود ۵۰ سال. اما از آنجا که تنها از میانه مجلد پنجم تا میانه مجلد دهم آن باقی مانده است و این دوره مربوط به سلطنت مسعود غزنوی میشود به «تاریخ مسعودی» نیز مشهور است.
بوالفضل بیهقی به روایت مورخ همشهری اش (بوالحسن بیهقی) در ماه صفر ۴۷۰ق در غزنه درگذشت و همانجا به خاک سپرده شد اما از مدفن او اکنون نشانی نیست. بزرگا مردا که او حق تاریخ را ادا کردتا خردمندان بر او آفرین گویند.
اما چرا اول آبان روز بزرگداشت بیهقی شد؟ ماه صفر ۴۷۰ ه.ق تقریبا برابر با مرداد ماه شمسی میشد اما از آنجا که بزرگداشت این شخصیت دانشمند باید در فصول دانشگاهی تعریف میشد از روایت خود بیهقی درگذشت استادش بونصر مشکان را که به ماه آبان بوده است درنظر گرفته و اول بودن او را در نثر فارسی ملاک قرار داده و دوستداران او به دنبال ثبت روز اول آبان به عنوان روز بیهقی هستند.

شرح حال برگرفته از مقدمه دیبای دیداری (متن کامل تاریخ بیهقی)



♧▬▬▬❄️
• @GaleryeTasavireAdabi
♧▬▬▬❄️❤️❄️▬▬▬♧

فصلی از تاریخ را چنان خردمندانه و نگارین نگاشت که تا هزار سال بعد نیز خردمندان بر او آفرین میگویند
اول آبان بزرگداشت #بیهقی گرامی باد.

◼️ سبزوار، باغ ایرانی، مجسمه بیهقی



♧▬▬▬❄️
• @GaleryeTasavireAdabi
♧▬▬▬❄️❤️❄️▬▬▬♧

❇ گستره مضامین اشعار حافظ، دکتر حمیدیان

🔶 دکتر حمیدیان

♧▬▬▬❄️
• @GaleryeTasavireAdabi
♧▬▬▬❄️❤️❄️▬▬▬♧
‌‌‎‌‌‌ ‎‌‎

⚜


📙ترجمه‌ی کتابهای«هان کانگ» برنده جایزه نوبل ادبیات ۲۰۲۴ از کُره‌ای به عربی!

✍مسعود باب الحوایجی


«هان کانگ»نویسنده زنی از کره‌ی جنوبی که امروز برنده جایزه نوبل ادبیات اعلام شد،حداقل برای  رمان‌خوانان عربی از سال ۲۰۱۶م با ترجمه‌ی همه‌ی آثارش به عربی شناخته شده بود. حتا امسال در نمایشگاه بین‌المللی کتاب ریاض، آثار او عرضه شده بود.

محمدنجیب مترجم بزرگ مصری سه کتاب معروف او:«سپید»«کنش‌های انسانی» و«درس‌های یونانی»او را به ترتیب به(الابیض)  (افعال البشریة)و(دروس اغريقية) ترجمه و محمودعبدالغفار،«گیاهخواری» وی را به(النباتیة) برگردانده بود.

به گفته آکادمی فرهنگستان نوبل رمان‌های وی با سبک فشرده‌ی شعری‌اش که با نثری مملو از استعاره تقویت شده "با چالش‌های تاریخی روبرو و شکنندگی زندگی بشر را آشکار می‌کنند"

بیایید اندکی از کتاب گیاهخواری یا «النباتیة» او که برنده جایزه جهانی بوکر شد برایتان بگویم:
در این رمان که قهرمان سرانجام به یک درخت تبدیل می‌شود،فلسفه‌ای که زن و پرسوناژ این داستان را به یک گیاهخوار تمام‌عیار تبدیل می‌کند نه همچون ابوالعلا معری در عطوفت با حیوانات بلکه در پی دیدن کابوسی است که زن خودش را در برابر یخچالی پر از گوشت و خون می‌بیند، و وقتی بیدار می‌شود احساس می‌کند که تمام منافذ اندامش بوی مشمئز کننده گوشت را متصاعد می‌کنند!
همین باعث می‌شود زنِ آرام این داستان، تمام گوشت‌های یخچال را در کیسه زباله بریزد و دور اندازد؛ رفتاری که او را با خشونت شوهر و حتا خانواده‌اش مواجه می‌کند که چرا زندگی شوهر را تبدیل به جهنم کرده و او را از بلعیدن صدها غذای خوشمزه گوشتی محروم کرده است؟
اما رمان‌نویس با تبدیل گیاهخواری و گوشت به یک بحران وجودی، سبکی از رمان را پی ریخته است تا نشان دهد این بدرفتاری با زنان در مکانی(کره جنوبی)دارد رخ می‌دهد که با تورم پیشرفته تکنولوژیک شناخته می‌شود ولی وضعیت زنان همچنان در آن اسفبار است،زیرا وقتی قهرمان به یک گیاهخوار تبدیل می شود، او را به شدت سرزنش می کنند تا مرز انتحار می‌رانند گویی که زن حق انتخاب ندارد زنی که وحشی‌گری گوشتخواری را در آینه‌ی کابوس‌های یخچالش مشاهده کرده و دست کم اسیر تروما و فوبیا شده.
رمانی که افشاگر جامعه‌ای است محدود و بی‌رحم که در آن، مدرنیته‌ی ماشین‌ها با مدرنیته ذهن انسان‌ها باید برابری کند!

کتاب(الابیض) یا «سپید» او به نوعی دیگر حکایت تیرگی‌های ذهن انسانی است که کانگ از زبان چیزهای سپید از قنداق تا کفن روایت می‌کند تا نشان دهد چگونه سفیدی رنگی است که تمام رنگ های زندگی و ایستگاه‌های متناقض آن را تحمل کرده و بازتاب می‌دهد و می‌تواند شامل تضادها و رنگ جادویی و معجزه آسای زندگی باشد؛ فرآیندی که کلمات رمان را به چیزی شبیه پمادی سپید تبدیل می‌کند تا روی تورم و عفونت و‌ زخم زندگی را بپوشاند.
به قول منتقدان کانگ نویسنده سکوت و انزواست با کلماتی که سیلی به چهره‌‌ی جهان پر هیاهوی ما می‌زند.
او در همین رمان اعتراف می‌کند که خیلی زود متوجه شده که حقیقت می‌تواند با تمام عظمتش، صرفاً بخشی از تخیل باشد.
رمان دیگرش که به عربی ترجمه شده (دروس اغريقية) یا درس‌های یونانی او است، که فلسفه‌ی انسانی او را از طریق زن و مردی روایت‌پذیر می‌کند که هر دو معلول‌اند، مرد در آستانه نابینایی است و زن دچار آفازی که او را از حرف‌زدن باز می‌دارد. به تعبیر رمان‌نویس کانگ، امیدی برای تبدیل تاریکی به نور و سکوت به بیان که زندگی آن‌ها را دستخوش ناملایمات خود ساخته است.

این انتخاب از سوی آکادمی نوبل ضروری بود تا جهان بداند که کره جنوبی نه صرفا مصدر تکنولوژی‌‌های خیره کننده، بلکه منبع کلمات افسونگر، و راویِ سنگینی وجدان آدمیان و پرسش‌های شاخص در زمینه سختی انسان بودن و تیره‌فرجامیِ انسانِ بازمانده از شتاب دنیای مدرن نیز هست.

♧▬▬▬❄️
• @GaleryeTasavireAdabi
♧▬▬▬❄️❤️❄️▬▬▬♧

.

‍ زبان فارسی از یک این صد ساله پیشرفت نمایانی کرده، از تعقید و تکلّفِ دوره‌ی قاجار خارج گردیده و نمونه‌های استواری از نثر به دست داده است. بازگشت به نثرِ ساده‌ی قرن پنجم از نوع بیهقی و قابوس‌نامه و سیاست‌نامه، نوشتنِ فارسی را تا حدّی به نثرِ جهانی نزدیک کرد، و آن را با منطق و نظم همراه نمود. قدری از غُلُوها، تعارف‌ها، لفّاظی‌ها و تکلّف‌ها کاست و فاصله‌ی میانِ اندیشه و کلام را نزدیک‌تر کرد. با این حال یک مشکل در نثرِ این صد ساله بر جای بوده است و آن "فقدانِ آزادیِ فکر" است که کلام را از شکفتگی و پویش باز داشته، از آهسته‌رَوی و تمجمج برکنار نداشته و حتّی گاه کار را به پَـر بستگی کشانده. رشدِ زبان که در گروِ اندیشه‌ی بی‌بیم است، نمی‌تواند تأمین گردد، مگر آنکه "تحرّکِ فرهنگی" در کشور، او را به جلو رانَد.
ما در این دوره‌ها، جنب و جوشِ سیاسی و روزنامه‌ای داشته‌ایم، ولی جوششِ عمیقِ فرهنگی کم داشته‌ایم. در هر زمان، مسائلِ روزمرّه‌ی خاصّ خود، ذهن‌های مستعد را به خود مشغول می‌داشته و مانع از آن بوده که به آن سـوتر نگاه افکنده شود. ایران در برزخِ تجدّد و سنّت، در حکمِ ارّابه‌ای بوده است که به دو اسبِ متقابل بسته باشد، یکی به جلو بکشد و یکی به عقب، چنانکه اگر این ارّابه تاکنون گسیخته نشده، از سخت جانی‌اَش بوده.
فکر، که بیشتر بر التهاب‌های درونی حرکت می‌کرده تا بر عمق، تنها انقباضِ دستگاهِ حکومت مانعِ کارش نبوده، بلکه از آن موذی‌تر، «خود سانسوری» بوده که بر اثر جوّ جامعه بر قلم تحمیل می‌شده.


 📘هشدار روزگار
#محمدعلی_اسلامی‌ندوشن

♧▬▬▬❄️
• @GaleryeTasavireAdabi
♧▬▬▬❄️❤️❄️▬▬▬♧

مست شوید.
یک زوم از تلسکوپ جیمز وب به سمت سحابی horseHead





♧▬▬▬❄️
• @GaleryeTasavireAdabi
♧▬▬▬❄️❤️❄️▬▬▬♧

#حیدر_غیابی (حیدر قلی‌خان غیایی شاملو)
(۳۰ مهر ۱۳۰۱ #تهران - ۱۵ شهریور ۱۳۶۴ فرانسه)
معمار و استاد دانشگاه.
او یکی از پیشگامان معماری نوین ایران است.
#حسین_امانت از شاگردان اوست.



♧▬▬▬❄️
• @GaleryeTasavireAdabi
♧▬▬▬❄️❤️❄️▬▬▬♧