کلینیک فوق تخصصی آسم و آلرژی ایرانیان

به اطلاع مراجعین میرساند
جناب آقای دکتر زندیه از مورخه ۳ آبانماه ماه؛طبق روال گذشته در کلینیک حضور دارند.

ارتباط آسم و چاقی در کودکان

آسم و چاقی دو مسئله مهم بهداشتی هستند که به‌خصوص در کودکان اغلب همزمان دیده می‌شوند. مطالعات اخیر نشان داده‌اند که بین چاقی کودکان و توسعه یا تشدید آسم ارتباط قوی وجود دارد. این رابطه پیچیده است و عوامل فیزیولوژیکی، ژنتیکی و محیطی متعددی در آن نقش دارند.

چاقی می‌تواند از طریق مکانیسم‌های مختلفی بر آسم تأثیر بگذارد. چربی اضافی بدن، به‌ویژه در ناحیه شکم، می‌تواند باعث محدودیت در انبساط ریه‌ها و کاهش عملکرد آن‌ها شود و تنفس را برای کودکان دشوارتر کند. التهاب که در چاقی رایج است، ممکن است فرآیندهای التهابی در آسم را نیز تشدید کند و به علائم شدیدتر منجر شود. علاوه بر این، کودکان چاق بیشتر در معرض بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD) قرار دارند که می‌تواند علائم آسم را بدتر کند.

تحقیقات نشان می‌دهند که کودکان مبتلا به چاقی بیشتر در معرض حملات شدید آسم قرار می‌گیرند، نیاز به دوزهای بالاتر دارو دارند و پاسخ کمتری به درمان‌های معمول آسم نشان می‌دهند. سبک زندگی کم‌تحرک که اغلب با چاقی همراه است، ممکن است به سلامت ضعیف‌تر ریه‌ها و افزایش شیوع آسم کمک کند.

مدیریت چاقی در کودکان، همراه با درمان آسم، می‌تواند به طور قابل توجهی نتایج تنفسی را بهبود بخشد. کاهش وزن از طریق رژیم غذایی، ورزش و تغییرات سبک زندگی نشان داده است که علائم آسم را کاهش داده، عملکرد ریه را بهبود بخشیده و نیاز به دارو را کمتر می‌کند.

در نتیجه، ارتباط بین آسم و چاقی در کودکان بر اهمیت رسیدگی همزمان به هر دو وضعیت برای بهبود نتایج بلندمدت سلامتی تأکید می‌کند. تشویق به فعالیت بدنی، ترویج عادات غذایی سالم و مدیریت وزن می‌تواند به کاهش بار آسم در کودکان مبتلا به چاقی کمک کند.

دکتر فریبرز زندیه، فوق تخصص آسم و آلرژی و ایمونولوژی

https://www.linkedin.com/posts/fariborz-zandieh-95434a211_the-link-between-asthma-and-obesity-in-children-activity-7253802809878347776-ERhC?utm_source=share&utm_medium=member_android

فیتوفوتودرماتیت: علل، علائم و پیشگیری

فیتوفوتودرماتیت، که به آن "سوختگی لیمو" یا "درماتیت مارگاریتا" نیز گفته می‌شود، یک واکنش پوستی است که به دلیل تماس با برخی ترکیبات گیاهی و سپس قرار گرفتن در معرض نور ماوراءبنفش (UV) ایجاد می‌شود. این واکنش زمانی رخ می‌دهد که مواد شیمیایی حساس به نور، به‌ویژه فورانوکومارین‌ها که در گیاهانی مانند مرکبات (لیمو ترش، لیمو شیرین)، کرفس، جعفری و شقاقل وحشی یافت می‌شوند، با پوست تماس پیدا کرده و در معرض نور خورشید فعال می‌شوند.

علل

فیتوفوتودرماتیت اغلب در اثر دست زدن به گیاهانی که حاوی ترکیبات حساس به نور هستند، مانند فشار دادن لیمو یا باغبانی، ایجاد می‌شود. زمانی که این ترکیبات روی پوست قرار می‌گیرند و در معرض نور UV قرار می‌گیرند، باعث التهاب شده و علائم مشخصی ظاهر می‌شود.

علائم

علائم معمولاً طی ۲۴ ساعت پس از قرار گرفتن در معرض ظاهر می‌شوند و شامل موارد زیر هستند:

قرمزی یا تورم ناحیه مبتلا

احساس سوزش یا خارش

ایجاد تاول در موارد شدیدتر

هیپرپیگمانتاسیون (تیرگی پوست) که می‌تواند هفته‌ها یا حتی ماه‌ها باقی بماند و مرحله نهایی واکنش است


جوش‌ها معمولاً به صورت الگوهای عجیب و غیر معمول مانند خطوط یا لکه‌های پخش شده ظاهر می‌شوند که به دلیل نحوه تماس آب میوه گیاه با پوست است.

درمان

درمان فیتوفوتودرماتیت شامل کاهش التهاب و تسکین پوست است. این درمان‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

استفاده از کرم‌های کورتیکواستروئیدی موضعی برای کاهش قرمزی و تورم

کمپرس سرد برای تسکین خارش و سوزش

مصرف داروهای مسکن بدون نسخه


در مواردی که تاول ایجاد می‌شود، برای جلوگیری از عفونت، باید ناحیه آسیب دیده را تمیز و خشک نگه داشت.

پیشگیری

پیشگیری از فیتوفوتودرماتیت نسبتاً ساده است. هنگام کار با گیاهان حساس به نور:

از دستکش و آستین‌های بلند برای جلوگیری از تماس مستقیم استفاده کنید.

پس از تماس با این گیاهان، پوست خود را به‌خوبی بشویید.

پس از تماس با این گیاهان، از قرار گرفتن در معرض نور خورشید خودداری کنید.


با آگاهی از گیاهانی که ممکن است این واکنش را ایجاد کنند و رعایت اقدامات پیشگیرانه، می‌توان از ناراحتی ناشی از فیتوفوتودرماتیت به راحتی جلوگیری کرد.
دکتر فریبرز زندیه، فوق تخصص آسم و آلرژی و ایمونولوژی

https://www.linkedin.com/posts/fariborz-zandieh-95434a211_phytophotodermatitis-causes-symptoms-and-activity-7251597303587721218-pIWu?utm_source=share&utm_medium=member_android

https://www.linkedin.com/posts/fariborz-zandieh-95434a211_comparison-of-an-acute-asthma-attack-and-activity-7251329773086408705-4Fow?utm_source=share&utm_medium=member_android

مقایسه حمله آسم حاد و اختلال عملکرد طناب صوتی (VCD)

آسم و اختلال عملکرد طناب صوتی (VCD) دو شرایطی هستند که بر تنفس تأثیر می‌گذارند اما علل و درمان‌های متفاوتی دارند. در حالی که این دو بیماری علائم مشترکی دارند، درک تفاوت‌های آن‌ها برای تشخیص و مدیریت صحیح ضروری است.

علل

آسم: حمله حاد آسم به دلیل التهاب و تنگی راه‌های هوایی در پاسخ به محرک‌هایی مانند آلرژن‌ها، محرک‌ها یا ورزش رخ می‌دهد. ماهیچه‌های اطراف راه‌های هوایی سفت می‌شوند و تولید بیش از حد مخاط می‌تواند جریان هوا را مسدود کند.

اختلال عملکرد طناب صوتی (VCD): در VCD، طناب‌های صوتی هنگام تنفس به طور غیرطبیعی بسته می‌شوند. این وضعیت به التهاب راه‌های هوایی مرتبط نیست، بلکه به حرکت نادرست طناب‌های صوتی مربوط می‌شود که معمولاً با استرس، ورزش یا محرک‌ها ایجاد می‌شود.


علائم

آسم: علائم شامل خس‌خس سینه، تنگی نفس، سرفه و احساس فشار در قفسه سینه است که عمدتاً در هنگام بازدم رخ می‌دهد.

VCD: VCD نیز باعث تنگی نفس و خس‌خس می‌شود، اما معمولاً در هنگام دم. سایر علائم شامل احساس تنگی در گلو، گرفتگی صدا و صدای سوت‌مانند (استریدور) هنگام تنفس است.


تشخیص

آسم: با آزمایش‌های عملکرد ریوی مانند اسپیرومتری یا اندازه‌گیری جریان پیک تشخیص داده می‌شود که کاهش جریان هوا، به ویژه در بازدم را نشان می‌دهد.

VCD: با مشاهده مستقیم طناب‌های صوتی از طریق لارنگوسکوپی که نشان‌دهنده حرکت غیرطبیعی طناب‌های صوتی است، تشخیص داده می‌شود. معمولاً آزمایش‌های عملکرد ریوی در VCD طبیعی یا نزدیک به طبیعی هستند.


درمان

آسم: با استفاده از برونکودیلاتورها و داروهای ضد التهابی مانند کورتیکواستروئیدهای استنشاقی مدیریت می‌شود.

VCD: با تمرین‌های تنفسی که اغلب تحت راهنمایی یک آسیب‌شناس گفتار انجام می‌شود، درمان می‌شود. داروهایی مانند اسپری‌های تنفسی
برای VCD مؤثر نیستند.

تفاوت کلیدی: در آسم، مشکل در راه‌های هوایی است، در حالی که در VCD، بسته شدن غیرطبیعی طناب‌های صوتی مشکل‌ساز است. تشخیص اشتباه شایع است، اما تمایز صحیح بین این دو برای درمان مؤثر بسیار مهم است.

دکتر فریبرز زندیه

بازنگری در ارتباط بین هیپرپلازی آدنوئید و ناهنجاری‌های دندانی

سال‌ها این باور وجود داشت که هیپرپلازی آدنوئید یا بزرگ شدن آدنوئیدها نقش مستقیمی در ایجاد ناهنجاری‌های دندانی ایفا می‌کند، به‌ویژه از طریق تنفس دهانی مزمن. اما تحقیقات جدید این دیدگاه قدیمی را به چالش کشیده و نشان می‌دهد که رابطه بین بزرگ شدن آدنوئیدها و عدم تطابق دندان‌ها بسیار پیچیده‌تر از آنچه قبلاً تصور می‌شد، است.

دیدگاه سنتی معتقد بود که آدنوئیدهای بزرگ منجر به تنفس دهانی می‌شوند که رشد طبیعی صورت و دندان‌ها را مختل کرده و به شرایطی مانند بیرون زدگی دندان‌ها (overjet)، اپن بایت (open bite) یا باریک شدن کام منجر می‌شود. در حالی که تنفس دهانی می‌تواند بر حالت صورت و عملکرد عضلات تأثیر بگذارد، مطالعات جدید نشان می‌دهند که هیپرپلازی آدنوئید به‌تنهایی ممکن است عامل اصلی ناهنجاری‌های دندانی نباشد. در عوض، به نظر می‌رسد که ناهنجاری‌های دندانی تحت تأثیر ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و تکاملی قرار دارند.

شواهد اخیر نشان می‌دهند که بسیاری از کودکانی که هیپرپلازی آدنوئید دارند، دچار ناهنجاری‌های شدید دندانی نمی‌شوند و حتی کسانی که تحت عمل جراحی برداشتن آدنوئید (آدنوئیدکتومی) قرار می‌گیرند نیز همیشه تغییرات قابل توجهی در تنظیم دندان‌های خود مشاهده نمی‌کنند. این مسئله نشان می‌دهد که استعداد ژنتیکی به همراه سایر عوامل آناتومیکی نقش مهم‌تری در رشد دندان‌ها نسبت به اندازه آدنوئیدها دارد.

بنابراین، مشکلات ارتودنسی مانند ناهنجاری‌های دندانی باید به طور مستقل از هیپرپلازی آدنوئید ارزیابی شوند. در حالی که درمان بزرگ شدن آدنوئید می‌تواند تنفس و کیفیت زندگی را بهبود بخشد، لزوماً مسائل دندانی را حل نمی‌کند. این درک جدید اهمیت ارزیابی جامع کودکان با مشکلات تنفسی و دندانی را برجسته می‌کند و به هر مشکل بر اساس علل خاص آن رسیدگی می‌شود.

در نتیجه، این دیدگاه جدید تأکید می‌کند که در حالی که هیپرپلازی آدنوئید می‌تواند به مشکلات تنفسی کمک کند، نقش آن در ناهنجاری‌های دندانی کمتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد، است و به یک رویکرد دقیق‌تر برای تشخیص و درمان نیاز دارد.

دکتر فریبرز زندیه، فوق تخصص آسم و آلرژی و ایمونولوژی بالینی

https://www.linkedin.com/posts/fariborz-zandieh-95434a211_reevaluating-the-link-between-adenoid-hyperplasia-activity-7250255379463389184-s_ha?utm_source=share&utm_medium=member_android

علل هیپرپلازی آدنوئید

هیپرپلازی آدنوئید به بزرگ شدن غیرطبیعی بافت آدنوئید اشاره دارد که توده‌ای از بافت لنفاوی در پشت حفره بینی است. این وضعیت به‌ویژه در کودکان رایج است و می‌تواند به انسداد بینی، خرخر، عفونت‌های مکرر گوش و مشکلات تنفسی منجر شود. شناخت علل هیپرپلازی آدنوئید برای مدیریت و درمان مناسب آن اهمیت دارد.

۱. عفونت‌های مکرر: عفونت‌های مزمن یا مکرر دستگاه تنفسی فوقانی، به‌ویژه عفونت‌های ویروسی مانند سرماخوردگی یا عفونت‌های باکتریایی مانند گلودرد استرپتوکوکی، می‌توانند باعث تحریک و رشد بافت آدنوئید به عنوان بخشی از پاسخ ایمنی شوند.

۲. آلرژی‌ها: رینیت آلرژیک یا سایر شرایط آلرژیک می‌توانند باعث التهاب مزمن در گذرگاه‌های بینی و گلو شوند که این امر به بزرگ شدن بافت آدنوئید به دلیل واکنش سیستم ایمنی به آلرژن‌ها منجر می‌شود.

۳. ژنتیک: برخی کودکان ممکن است استعداد ژنتیکی برای هیپرپلازی آدنوئید داشته باشند. سابقه خانوادگی از بزرگ شدن آدنوئید یا لوزه‌ها می‌تواند احتمال بروز این وضعیت را افزایش دهد.

۴. عوامل محیطی: قرار گرفتن در معرض تحریک‌کننده‌هایی مانند دود سیگار، آلاینده‌ها یا سایر آلرژن‌های محیطی می‌تواند باعث تحریک و التهاب مزمن در دستگاه تنفسی شده و به رشد بافت آدنوئید کمک کند.

۵. سینوزیت مزمن: عفونت‌های مکرر سینوس نیز می‌توانند منجر به التهاب و تورم بافت آدنوئید شوند، زیرا بدن تلاش می‌کند با عفونت مبارزه کند و در نتیجه، هیپرپلازی ایجاد می‌شود.

شناخت این علل می‌تواند به شناسایی و مداخله زودهنگام کمک کرده و تأثیر هیپرپلازی آدنوئید بر سلامت و کیفیت زندگی کودک را کاهش دهد. درمان ممکن است شامل مدیریت پزشکی یا در موارد شدید، برداشتن جراحی (آدنوئیدکتومی) باشد.

دکتر فریبرز زندیه، فوق تخصص آسم و آلرژی و ایمونولوژی بالینی

https://www.linkedin.com/posts/fariborz-zandieh-95434a211_causes-of-adenoid-hyperplasia-adenoid-hyperplasia-activity-7250251011171205120-0hWX?utm_source=share&utm_medium=member_android

درک سندرم آلرژی چندگانه دارویی (MDAS)

سندرم آلرژی چندگانه دارویی (MDAS) یک وضعیت نادر اما چالش‌برانگیز است که در آن افراد به دو یا چند داروی شیمیایی نامرتبط واکنش آلرژیک نشان می‌دهند. برخلاف آلرژی‌های دارویی معمول که در آن سیستم ایمنی به یک داروی خاص واکنش نشان می‌دهد، بیماران مبتلا به MDAS نسبت به داروهای مختلف حساسیت پیدا می‌کنند که اغلب درمان‌های موجود را پیچیده می‌سازد.

علل و مکانیسم‌ها

علت دقیق MDAS هنوز مشخص نیست. اعتقاد بر این است که این وضعیت نتیجه یک سیستم ایمنی بیش‌فعال است که به طور نامناسب به داروهای مختلف واکنش نشان می‌دهد. برخلاف واکنش‌های متقابل که در آن داروهای شیمیایی مشابه واکنش ایجاد می‌کنند، MDAS شامل داروهایی است که از نظر ساختاری متفاوت هستند. این سندرم بیشتر در افرادی با سابقه آتوپی (مانند آسم، اگزما یا رینیت آلرژیک) و افرادی که سابقه واکنش‌های آلرژیک به داروها دارند دیده می‌شود.

علائم

واکنش‌های MDAS می‌توانند بسیار متنوع باشند، اما اغلب شامل موارد زیر هستند:

بثورات پوستی یا کهیر

مشکلات تنفسی مانند خس‌خس یا تنگی نفس

مشکلات گوارشی مانند تهوع یا استفراغ

واکنش‌های شدیدتر مانند آنافیلاکسی که می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد و نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد


تأثیرات روانی

همچنین می‌تواند ارتباط قابل‌توجهی بین MDAS و مسائل روانی وجود داشته باشد. عدم اطمینان و ترس از واکنش‌های دارویی مداوم اغلب باعث استرس و اضطراب شدید در بیماران می‌شود. بسیاری از بیماران از مصرف داروهای جدید می‌ترسند و نگران هستند که واکنش‌های تهدیدکننده زندگی را تجربه کنند که این موضوع می‌تواند منجر به اختلالات اضطرابی یا حتی افسردگی شود. در برخی موارد، استرس روانی ممکن است علائم جسمی را تشدید کند، پدیده‌ای که به عنوان جسمانی‌سازی شناخته می‌شود و تشخیص تفاوت بین واکنش‌های آلرژیک واقعی و علائم روان‌تنی را دشوار می‌کند.

مدیریت جنبه‌های احساسی و روانی MDAS برای بهبود کیفیت زندگی بیماران بسیار حیاتی است. حمایت روانی، مانند مشاوره یا درمان شناختی-رفتاری (CBT) می‌تواند به بیماران کمک کند تا با استرس و اضطراب مرتبط با وضعیت خود مقابله کنند.

تشخیص

تشخیص MDAS می‌تواند پیچیده باشد زیرا علائم آن با سایر شرایط همپوشانی دارد. سابقه پزشکی کامل، آزمایش‌های آلرژی و بررسی دقیق داروهای مصرف‌شده ضروری است. در برخی موارد، آزمایش تحریک دارویی تحت شرایط کنترل‌شده ممکن است برای شناسایی محرک‌های خاص انجام شود.

مدیریت

مدیریت MDAS نیاز به یک رویکرد چندرشته‌ای دارد. اجتناب از داروهای شناخته‌شده حساسیت‌زا حیاتی است و بیماران باید یک فهرست به‌روز از داروهای بی‌خطر داشته باشند. روش‌های حساسیت‌زدایی ممکن است برای داروهای ضروری در نظر گرفته شود، در حالی که نظارت دقیق و درمان‌های جایگزین برای به حداقل رساندن خطر واکنش‌های بیشتر مورد بررسی قرار می‌گیرد. حمایت روانی نیز برای کمک به بیماران در مدیریت ترس و اضطراب ناشی از MDAS اغلب ضروری است.

نتیجه‌گیری

MDAS چالش‌های قابل‌توجهی را هم برای بیماران و هم برای ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی به همراه دارد. علاوه بر علائم جسمی، بار روانی زندگی با این وضعیت می‌تواند قابل‌توجه باشد. تشخیص دقیق، اجتناب از داروها، استراتژی‌های درمانی شخصی‌سازی‌شده و توجه به مسائل روانی برای مدیریت مؤثر این وضعیت پیچیده ضروری است.

دکتر فریبرز زندیه، متخصص کودکان ، فوق تخصص آسم و آلرژی و ایمونولوژی بالینی

https://www.linkedin.com/posts/fariborz-zandieh-95434a211_understanding-multiple-drug-allergy-syndrome-activity-7249886783239315456-UfHO?utm_source=share&utm_medium=member_android

https://www.linkedin.com/posts/fariborz-zandieh-95434a211_the-rise-of-food-allergies-in-children-key-activity-7247721194613858304-lqT3?utm_source=share&utm_medium=member_android