با مطالعه وسیع از تاریخ افکار سیاسی به این نتیجه میرسیم: آنهای که اراده متین داشته و بخاطر تطبیق ایدئولوژی شان رزمیده اند، با وصف اینکه از دستهٔ منحطترین و ریزیده ترین نوع جهان بینی چون: آئیتیسم، مارکسیسم و کمونیسم بوده، مؤفق شدن که دولت هارا سرنگون کنند و ملتهارا پیرو، شیفته، طرفدار و هوا خواه خود سازند.
حالآنکه با ما اراده و خالق اراده، اجر دارین میسر بوده، پس نباید چنین ریزیده و سست عنصر باشیم!
کدام ملت بخاطر خدا کار کرد که خدا سروری برایش نداد؟
کدام شخص بخاطر خدا کار کرد که خدا حمایتش نکرد و اسمش را جاویدان نساخت؟
هر انسان حُر و آزاده ظرفیت این را دارد که چون اصحاب کبار و رزمندهگان آزادی به مؤفقیت های جهانی نایل گردد!
بشرط اینکه خدا را تحویل بگیرند و باور کنند!
بهم پیوستن ملائک در صف اصحاب، مختص به آن زمان نیست، بلکه تا دام قیامت بر داعیان برحق ادامه دارد..
کافیست کتله دو میلیاردی خواب بردهٔ جهان اسلام به یک بیداری نسبی که مبنای آن توحید و یک یقین عمیق بر عظمت خدای متعال باشد، را پیدا کنند و در دعا های شان قبل از همه خواستهها، آزادی و آبادی جهان اسلام از دست کفر جهانی باشد.
تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید
تو یکی نهای هزاری تو چــراغ خود بر افروز