چیزهایی هست که نمی‌دانی!

-آدمیزاده دیگه، شب می‌خوابه، صبح بلند نمی‌شه!
-زبونتو گاز بگیر! خونه‌ای که تو توش نباشی به کار من نمیاد.
-کی می‌دونه عمرش تا کی قد می‌ده؟

@chizhaeihast

چیزهایی هست که نمی‌دانی! pinned «حواست به نشونه‌ها باشه..»

«قبول نداری خیلی معرکه است که از شر همه چی و همه کس خلاص شوی و بروی جایی که هیچ کس تو را نشناسد؟ گاهی دلم می‌خواهد همین کار را بکنم.»

- چوب نروژی؛ هاروکی موراکامی.
#کتاب_بخوانیم
@monadchannel

من؟ از دور بسیار خشک و جدی، از نزدیک صمیمی و شوخ و از خیلی نزدیک بسیار غمگینم.

@karenhomayounfarr

از طوفان که درآمدی، دیگر همان آدمی نخواهی بود که به طوفان پا نهادی.
-هاروکی موراکامی

@chizhaeihast

از جهان خواب‌هایم متنفرم! از میزان اضطراب چندین برابری که نسبت به بیداری،در خواب هم باید تجربه کنم! دیشب علی می‌گفت «می‌خواهم به خواب‌مصنوعی بروم!» کاش می‌شد. کاش می‌توانستم.
-روزنوشت‌های زهره

@chizhaeihast

زمان می‌گذرد،چالش‌ها را از سرمی‌گذرانیم و احتمالا تا آن‌موقع زنده خواهیم ماند.

وقتی سریالی را با سرعت می‌بینی و قسمت‌ها را پشت سرهم تماشا می‌کنی، شبیه است به وقتی که در یک شب سرد و سنگین، کسی دستت را گرفته باشد و ترا ببرد بام شهرت، بعد بگوید:«نگاه کن! تمام خانه‌ها را، برج‌ها را، چراغ‌های روشن و خاموش شهر، اتوبان‌ها و تمام قصه‌هایی که در این‌جا جریان دارد. تو یکی از آن قصه‌هایی و زمان همان‌قدر که به‌نظرت برای دیگران به سرعت سپری می‌شود، برای تو هم می‌گذرد.»
بعد نفس عمیقی می‌کشی و به زمان خیره می‌مانی، نگاه می‌کنی تا بگذرد.
-روزنوشت‌های زهره.

@chizhaeihast

چیزهایی هست که نمی‌دانی! pinned «هرچی که تا به‌حال رها کرده‌ام، اثر چنگ زدنم رویش بوده. دیوید فاستر والاس معین فرخی»

هرچی که تا به‌حال رها کرده‌ام، اثر چنگ زدنم رویش بوده.



دیوید فاستر والاس
معین فرخی

این‌روزها…

https://t.me/SaraXmusic/780

[زخم نمی‌زنی به من که مبتلاترم کنی.]

@chizhaeihast

اگه قرار باشه از سال ۱۴۰۲ خلاصه بگم و با واژه‌ها ازش یاد کنم، نزدیک ترین توصیفش برام اینطوره که؛
"ما را به سخت جانیِ خود این گمان نبود"

#یاد‌داشت‌های_زهرا
۲۹/اسفند/۱۴۰۲
@majnonebidel

وقتی زیاد به نوشتن فکر می‌کنم، بسیار از آن دور می‌شوم!
به هرچیزی که می‌خواهم بنویسم فکر می‌کنم و درنهایت به نتیجه‌ای نمی‌رسم. احساس می‌کنم اگر این‌جا بنویسم، برای خودم نیست، و از اینکه «برای» دیگری‌بنویسم‌بیزارم! احساس می‌کنم خالصانه نیست، و انگار رای‌و‌ نگاه آدم‌ها آن نوشته را رنگ و بوی دیگری داده. به هرچیزی همین‌قدر زیاد فکر می‌کنم، و از این همه فکر می‌خواهم بالا بیاورم! طولانی‌و‌ عمیق. از آن‌ تهوع‌ها که بعدش ضعف می‌کنی می‌افتی‌گوشه‌ی‌ خانه کنار بخاری!
-روزنوشت‌های‌ زهره.

@chizhaeihast

فقط کسی که عاشق است می‌تواند این‌طور همه‌چیز را به‌خاطر بسپارد.


داستان ملال‌انگیز
چخوف
آبتین گلکار

https://t.me/tehrane27/8586

نه عزیزم، معلومه که نه.

راستی، چون پرسیده بودین، تراپیه رو دیگه نمی‌رم.
همون روز‌ها، چهارماه پیش رها کردم.

حالا اما بعد از چیزی حدود چهارماه، خودم هم نمی‌تونم بفهمم چی به سرم اومده. باور کردم باید طبیعی ادامه بدم، تلاش کنم، سرپا وایسم، لب‌خند بزنم و زنده بمونم. واقعا هیچ‌کس جز خودم نمی‌تونست سرپام کنه.
همیشه خودم رو ضعیف می‌دیدم، پر از ایراد و کم اراده. حالا بیش‌تر خودم رو باور دارم. خیلی بیش‌تر.