چجوری با آدم‌هایی که نمی‌تونیم تحمل‌شون کنیم!، ولی مجبوریم که تحمل‌شون کنیم😖 (مثل بعضی از همکارها، هم‌کلاسی‌ها یا فامیل و آشناها و ...) کنار بیاییم! و هشت تا راهکار واسه تحمل کردن یاد داده که به نظرم ایده‌های جالبی بودن
راهکار اول) از قبل برنامه‌ریزی کن؛
📍 هرچی غافل‌گیرتر بشی، بیشتر اذیت میشی. پس قبل از روبرو شدن با طرف، تو ذهنت تمرین کن چی میخوای بگی و چجوری میخوای در بری. مثلا فرض کن؛ حقه‌ی اون آدمه که اطلاعات می‌گیره و بعدا دست می‌ندازه! پس؛ چه لزومی داره چیزهای مهم زندگیم رو بهش بگم!...
۲. به خودت برس؛
📍هرچی حال و حوصله‌ت سرجاش باشه و سرحال‌تر باشی راحت‌تر می‌تونی تحمل‌شون کنی و هرچی بی‌حس و حال‌تر باشی بیشتر میرن روی اعصابت. پس؛ کاسه صبرت رو از قبل خالی کن که پرش کردن لبریز نشی اقدامی کنی یا حرفی بزنی که دیگه نشه جبرانش کرد!…
۳. به بدنت توجه کن؛
📍 ببین وقتی اون طرف پا گذاشته روی سلول سلول اعصابت، چه احساسی رو در کجای بدنت تجربه می‌کنی! و سعی کن با نفس عمیق، خودگویی مثبت و یادآوری اینکه هرکی تو این دنیا یه سهم رنجی داره و سهم رنج ما هم فعلا تحمل این شرایطه!، بدنت رو به آرامش دعوت کنی
۴. فوری شخصی‌سازی نکن، این یه خطای شناختیه؛
📍یادت باشه بعضی‌ها با همه مشکل دارن!، تو هم جز همه‌ای. پس فوری خودت رو بابت یه تیکه!، یه تلنگر یا یه رفتاری که الزاما واقعیت زندگی تو نیست ناراحت نکن…
۵. یادت باشه خیلی آدم‌ها هستن که با تو هم‌نظرن و دوستت دارن؛
📍 تو اون لحظه به کسایی فکر کن که تو تیم تو هستن و رفیق و دوست و حامی تو هستن، اینجوری کمتر خودت رو تک افتاده می‌بینی و کمتر حرص میخوری…
۶. شفقت و همدلی به کمک ما میاد؛
📍 سعی کن طرف رو درک کنی، شاید زندگی سختی داشته. یه لحظه از پشت لنز اون به ماجرا نگاه کن!، رفتار تلخ اون از رنج‌هاش نیست؟
+ به قول یالوم؛ آدم‌هایی که ما را رنج می‌دهند، خیلی اوقات رنج کشیده‌هایی هستند که نتوانسته‌اند از زخم‌های خودشان عبور کنند.
۷. مرزهات رو محکم‌تر بچسب؛
📍 داشتن حد و مرز با افرادی که خواسته یا ناخواسته باعث رنجش ما میشن در بلندمدت از ما محافظت می‌کنه و "اصل رابطه با این گروه از افراد رو روی احترام بگذار نه صمیمیت"…
و ۸. تک بیفتی کارت سخت‌تره؛
📍 اینجور آدم‌ها استاد بازی‌های روانی هستن و بازی‌های روانی وقتی که تک میفتی آزار دهنده‌تره .پس؛ اگر تو کلاس یا سر کار یا تو جمعی هستی که چاره‌ای جز تحمل نیست!، لااقل یه هم تیمی پیدا کن که حمایت اجتماعی رنج رفتارهای آزاردهنده رو قابل تحمل‌تر کنه…
📍مخلص کلام اینکه؛
"گاهی نمی‌تونیم تحمل کنیم!، ولی مجبوریم تحمل کنیم و هرچی زودتر این واقعیت رو بپذیریم، راحت‌تر می‌تونیم از کنارش رد بشیم".
راهکار اول) از قبل برنامه‌ریزی کن؛
📍 هرچی غافل‌گیرتر بشی، بیشتر اذیت میشی. پس قبل از روبرو شدن با طرف، تو ذهنت تمرین کن چی میخوای بگی و چجوری میخوای در بری. مثلا فرض کن؛ حقه‌ی اون آدمه که اطلاعات می‌گیره و بعدا دست می‌ندازه! پس؛ چه لزومی داره چیزهای مهم زندگیم رو بهش بگم!...
۲. به خودت برس؛
📍هرچی حال و حوصله‌ت سرجاش باشه و سرحال‌تر باشی راحت‌تر می‌تونی تحمل‌شون کنی و هرچی بی‌حس و حال‌تر باشی بیشتر میرن روی اعصابت. پس؛ کاسه صبرت رو از قبل خالی کن که پرش کردن لبریز نشی اقدامی کنی یا حرفی بزنی که دیگه نشه جبرانش کرد!…
۳. به بدنت توجه کن؛
📍 ببین وقتی اون طرف پا گذاشته روی سلول سلول اعصابت، چه احساسی رو در کجای بدنت تجربه می‌کنی! و سعی کن با نفس عمیق، خودگویی مثبت و یادآوری اینکه هرکی تو این دنیا یه سهم رنجی داره و سهم رنج ما هم فعلا تحمل این شرایطه!، بدنت رو به آرامش دعوت کنی
۴. فوری شخصی‌سازی نکن، این یه خطای شناختیه؛
📍یادت باشه بعضی‌ها با همه مشکل دارن!، تو هم جز همه‌ای. پس فوری خودت رو بابت یه تیکه!، یه تلنگر یا یه رفتاری که الزاما واقعیت زندگی تو نیست ناراحت نکن…
۵. یادت باشه خیلی آدم‌ها هستن که با تو هم‌نظرن و دوستت دارن؛
📍 تو اون لحظه به کسایی فکر کن که تو تیم تو هستن و رفیق و دوست و حامی تو هستن، اینجوری کمتر خودت رو تک افتاده می‌بینی و کمتر حرص میخوری…
۶. شفقت و همدلی به کمک ما میاد؛
📍 سعی کن طرف رو درک کنی، شاید زندگی سختی داشته. یه لحظه از پشت لنز اون به ماجرا نگاه کن!، رفتار تلخ اون از رنج‌هاش نیست؟
+ به قول یالوم؛ آدم‌هایی که ما را رنج می‌دهند، خیلی اوقات رنج کشیده‌هایی هستند که نتوانسته‌اند از زخم‌های خودشان عبور کنند.
۷. مرزهات رو محکم‌تر بچسب؛
📍 داشتن حد و مرز با افرادی که خواسته یا ناخواسته باعث رنجش ما میشن در بلندمدت از ما محافظت می‌کنه و "اصل رابطه با این گروه از افراد رو روی احترام بگذار نه صمیمیت"…
و ۸. تک بیفتی کارت سخت‌تره؛
📍 اینجور آدم‌ها استاد بازی‌های روانی هستن و بازی‌های روانی وقتی که تک میفتی آزار دهنده‌تره .پس؛ اگر تو کلاس یا سر کار یا تو جمعی هستی که چاره‌ای جز تحمل نیست!، لااقل یه هم تیمی پیدا کن که حمایت اجتماعی رنج رفتارهای آزاردهنده رو قابل تحمل‌تر کنه…
📍مخلص کلام اینکه؛
"گاهی نمی‌تونیم تحمل کنیم!، ولی مجبوریم تحمل کنیم و هرچی زودتر این واقعیت رو بپذیریم، راحت‌تر می‌تونیم از کنارش رد بشیم".
