#ЖИЛВА
1.
— Бунча ақл қаердан? — Нозима бошига рўмол ўраётган Олтинойни масхара қилганча, — қилар ишни қилиб, мазза қилиб айшингни суриб, энди ҳижобчани тақиб олиш маззами?
— Буниси энди мени ишим, — Олтиной зарда қилганча бошидаги рўмолни отиб ураркан, — бунча жирканч бўлмаса. Буни қандай ўраб юришаркина?
— Энди ўзингда синаб кўрасанда, — кулишда давом қилди Нозима.
— Ҳа кул, кул, — Олтиной лаб бураркан, — сен ҳам эрга тегишга мажбур бўлсанг кўрамиз аҳволингни.
— Эее сен ҳали эрга тегиш дардида ўраняпсанми? Мана буни янгилик деса бўлади. Хўш, куёв бола ким? Нима иш қилади? Миллионерми, миллиардерми?
— Билмайман, — Олтиной диванга ўзини ташларкан, — ягона билганим яқинда Мисрдан келаркан.
— Ўўўўў Мисрлик миллиардерлардан дегин? — Нозиманинг кўзлари ўйнаб кетди.
— Билмайман.
🌿🌿🌿
— Имрон бунақа юришни қачон тўхтатасан? — Восид дўстига бош оғриқ дори узатаркан, — бўккунча ичиб, ҳар куни битта фохишани ётоғини гуллатасан?
— Гуллатасан деганинг нимаси? — Имрон дорини ичиб юзини буриштираркан, — гуллатиб, нима мен уларга хизмат қилармидим?
— Хизмат қилгандан баттарсанку, — Восид унга жиркангандек қараганча, — кеча биттаси билан шунақа оғиз-бурун ўпишдингки, одамни кўнгли айниб кетди.
— Рости кечаги воқеаларни ҳеч бирини эслай олмайман.
— Яхшиям эслай олмаганинг, — Восид деразаларни очаркан, — тур афт-башарангни ювиб чиқ. Сенга қараган сари одамни қусгиси келяпти.
— Бас қилсангчи, — Имрон бошини ушлаганча ўрнидан тураркан, — эрталабдан хотинлардек минғирлама.
— Эрталаб қолибдими, соат ўн бир бўлди.
— Менга нима? — Имрон қўл силтаганча ювиниш хонасига кириб кетди. Восид эса у ётган чойшабни бармоғини учи билан олганча полга ташларкан,
— Фуууу, — бўш қўли билан бурнини ёпди, — кўринишидан одам, лекин молдан фарқи йўқ. Ким айтади буни миллиардернинг ўғли деб?
🍃🍃🍃
— Энди нима қиламан? — Зуҳра юзини қўли билан ёпганча йиғлаб юборди, — нега бундай қилдингиз? Ахир....ахир тегмайман деб ваъда бергандингизку!
— Бунча увиллайсан? — Зокир уни жеркигандек гапирганча, — ўзим уйланаман дедимку!
— Ростанми? — ёшли кўзларида умид порлади.
— Албатта гўзалим, — Зокир унинг юзидан ўпиб қўяркан, — қани тура қол, ювиниб ол. Кетамиз.
— Хўп, — Зуҳра чойшабга ўранганча ювиниш хонасига кириб кетди.
