🅾 یه بخش فوق العاده
از کتاب جزء از کل
که تلفیقی از بحث های فلسفی و
روانشناسی بود این قسمتش بود:
انسان ها چنان خودآگاهی پیشرفته ای پیدا کردن که باعث شده از تمام حیوانات دیگه متمایز بشن، ولی این خودآگاهی یه فرآورده‌ی جنبی هم داشته، ما تنها موجودی هستیم که به فانی بودنمون آگاهی داریم!
این حقیقت به قدری ترسناکه که آدمها از همون سالهای ابتداییِ زندگی، اون رو توی اعماق ناخودآگاهشون دفن میکنن و همین ما رو به ماشین هایی پر زور تبدیل کرده، کارخانه های گوشتی تولید معنا، معناهایی رو که به وجود می آرن تزریق میکنن به پروژها های نامیرا شدنشون (مثلا بچه هاشون یا آثار هنری شون یا کسب و کارشون یا کشورشون) چیزهایی که باور دارن از خودشون بیشتر عمر میکنن. و مشکل اینجاست: مردم حس میکنن برای زندگی به این باورها احتیاج دارن ولی به طور ناخودآگاه بابت همین باورها متمایل به نابود کردن خودشون هستن!! برای همینه که آدمی خودش رو برای هدفی دینی قربانی میکنه، اون برای خدا نیست که میمیره به خاطر ترس کهن ناخودآگاهش از مرگه که میمیره. بنابراین همین ترسه که باعث میشه بخاطر همون چیزی که ازش وحشت داره بمیره.
میبینی؟ طنز پروژه های ابدی اینه:
با این که ناخودآگاه به این قصد طراحی شون کردیم که آدم رو گول بزنن تا فکر کنه خاصه و هرگز نمیمیره، حرص و جوش خوردن بابت همین پروژه هاست که باعث مرگ انسان میشه. اینجاست که باید حواست جمع باشه.هشدار من به تو همینه. انکار مرگ باعث مرگ زودرس میشه و اگه حواست جمع نباشه تو هم سرنوشتی جز این نداری!
#استیو_تولتز
#جزء_از_کل
@Baharkhandozi
