فراسوی سیاست

🔷 ابراز نگرانی از ترسیم چهره جنگ‌طلبانه از اسلام!

🔹واکنش صریح اندیشمندان دینی به سخنان #محمدمهدی میرباقری

👈 گروه مطالعات اسلامی فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران در بیانیه‌ای به سخنان #محمد_مهدی_میرباقری عضو مجلس خبرگان رهبری واکنش نشان داد.

🔹این گروه که از ابتدای تاسیس فرهنگستان علوم به ریاست مصطفی #محقق_داماد در دهه هفتاد شکل گرفته است، غلامحسین ابراهیمی دینانی، غلامرضا اعوانی، ابراهیم جناتی، رسول جعفریان، محمد قاری سیدفاطمی، مرتضی کریمی‌نیا، احمد واعظی، رحیم نوبهار و مصطفی بروجردی اعضای آن را تشکیل می‌دهند.

▪️متن بیانیه گروه مطالعات اسلامی فرهنگستان علوم، به شرح زیر است:

بسمه تعالی

اخیرا سخنانی در برنامه جریان شبکه اول سیمای جمهوری اسلامی ایران منتشر شد که کمترین ارتباطی با ارزش‌ها و مبانی اسلامی ندارد. گوینده در این برنامه تلویزیونی از جایگاه کارشناس اسلامی می‌گوید: «برای رسیدن به مقصد قرب الهی حتی اگر نصف مردم جهان کشته شوند، می‌ارزد؛ لذا کشته شدن ۴۲ هزار نفر از مردم غزه در قبال آن مقصد بزرگ اهمیت ندارد.»

گروه مطالعات اسلامی فرهنگستان علوم ضمن دفاع از حق مردم فلسطین در دفاع از سرزمین خویش، بلکه همه مظلومان و قربانیان اشغال در هر جای جهان اعلام می‌دارد که این سخنان نه‌تنها مبنای دینی ندارد، بلکه مخالف صریح انبوهی از آموزه‌های اسلامی در زمینه صلح، همزیستی انسانی و همبستگی بشری است.

ترسیم چهره جنگ‌طلبانه از اسلام به ویژه در شرایطی که کانون‌های فاسد قدرت و رسانه به پدیده زشت اسلام‌هراسی دامن می‌زنند و آیین محمدی(ص) را خشن و جنگ‌طلب معرفی می‌کنند، هرگز کار درستی نیست.

اسلام حیات آدمی را بسی مقدس و ارجمند می‌داند و البته بر کرامت و عزت انسان و حق او بر مبارزه با ظلم و ستم به‌ویژه ظلم‌ اخراج مردم از سرزمین و زادگاهشان تاکید می‌نماید. ارجمندی شهادت در تعالیم اسلامی هرگز به معنای استقبال از جنگ و یا بی‌ارزشی حیات حتی یک تن تا چه رسد به جمع زیادی از انسان‌ها نیست.

در جهانی که اگر شماری به مراتب کمتر از مظلومانی‌که‌ طی سال گذشته در غزه و کرانه‌ باختری به شهادت رسیده‌اند انسان‌های متعلق به هر هویت دینی، نژادی، و فرهنگی دیگر کشته می‌شدند غوغایی بزرگ‌ برپا می‌شد؛ باید از ارزش، اهمیت و مظلومیت خون‌های ریخته‌شده سخن گفت نه از بی‌اهمیتی جان و حیات آدمیان آن هم از نگاه دینی که‌ ارزش جان یک انسان را برابر ارزش جان تمام بشریت به شمار می‌آورد.

@javadrooh
#تشدید_اسلام‌هراسی_پایداری
@akhalaji

🔷 در ستایش شقاق!

✍️ محمدرضا تاجیک

🔸در باره‌ی سیاست وفاق:

ضرورتِ سیاستِ راستین کدامین وفاق است: وفاقی مبتنی بر سوژه‌های دگرآیین یا سوژه‌های خودآیین؟ وفاقی که به یک هستی منبسط و یک جوهر همه، بی‌سر و بی‌پا، آن سر همه، و بی‌گره و صافی همچو آب»، دلالت می‌دهد که در پیکرۀ آن جز کلیتی یگانه و با خود اینهمان، یا «همه در یکی و یکی در همه» مشاهده نمی‌شود، یا وفاقی که متضمن به‌رسمیت‌شناختن «تفارق»، با هدف نمایاندن و رویت‌پذیرکردن تفاوت‌ها و کثرت‌ها در قاعدۀ هرم جامعه، معنا می‌یابد؟

پیتر سجویک، در کتاب مروری بر فلسفۀ اروپایی، می‌نویسد: «جمله‌هایی هستند که نمی‌توانند در چارچوب سبکی خاص، صدای خود را به گوش برسانند. جمله‌هایی از این دست، جمله‌هایی هستند که می‌توان عنوان «قربانی» را به آن‌ها اطلاق کرد.

براساس این دیدگاه، قربانی کسی است که آن‌دسته از قواعد موجدِ سبک، موجب خاموشی‌اش می‌شوند. قربانی، نمی‌تواند علایق خود را توصیف کند، چراکه چنین علایقی در محدودۀ آن سبک خاص به‌رسمیت شناخته نمی‌شوند. در جامعۀ امروز ما، برای پرهیز از جایگزینی آدمیان به‌جای جمله‌های محذوف و قربانی، تنها باید به «وفاق در عین شقاق» یا «دگرآیینی در عین خودآیینی» اندیشید.

تنها آن وفاق که از ترک و فارس و کرد و بلوچ و … – بدون آنکه متعرض تفاوت و تخالف آنان شود – پدید آید، می‌تواند نوعی انتظام در پراکندگی یا نوعی وحدت در کثرت پویا و پایدار ایجاد نماید. اما هر جمله‌ای در بارۀ این‌نوع «وفاق» در جامعۀ امروز ما، توسط وفاقی از نوع دیگر، یا شکلی از پیوستگی و همبستگی تاکتیکی و معطوف به بقا که قدرت می‌کشدش سوی دلخواهش، قربانی می‌شود.

از یک منظر پشت‌شناختی، در پس و پشت آن وفاق که موضوع میل و ارادۀ اصحاب قدرت امروز ماست، نوعی شقاق از جامعۀ مردمان نهفته است: بدین‌معنی که این اصحاب قدرت غافلند از اینکه آن وفاق تاکتیکی و مبتنی بر توزیع ناعادلانه قدرت در بالا، نه تنها لزوما و ضرورتا ره به وفاق میان هویت‌های متکثر اجتماعی، فرهنگی، قومی، جنسی، زبانی و مذهبی نخواهد برد، بلکه دیری نخواهد پایید که از ترک و فارس و تازیان، وفاقی پدید خواهد آمد، که بر عمق و گسترۀ شکاف و شقاق دیرینۀ میان مردم و حکومت خواهد افزود.

متن کامل یادداشت را اینجا بخوانید:

(https://ensafnews.com/553526/)

#فرهیختگان #محمدرضا_تاجیک #سیاست #مفاهیم #وفاق #شقاق #در_ستایش_شقاق

@akhalaji

🔸میراث فتح‌الله گولن🔸

✍️محسن‌حسام مظاهری

محمد فتح‌الله گولن (۱۹۴۱-۲۰۲۴)، که امروز رسانه‌ها خبر درگذشتش را مخابره کردند، یکی از شخصیت‌های رده‌اول اسلام معاصر بود. سخنران و نویسنده‌ی نامدار ترکیه‌ای که از نمایندگان اصلی جریان «اسلام اجتماعی (مدنی)» (مهم‌ترین بدیل اسلام سیاسی) به‌شمار می‌رود. اسلامی که گولن چند دهه مبلغ و مروج آن بود (و خود آن را «اسلام آناتولیایی» می‌نامید)، اسلامی میانه‌رو و اهل مدارا بود که به‌جای دولت و حکومت، تمرکز خود را بر تقویت جامعه‌ی مدنی می‌گذاشت و به‌جای کسب قدرت سیاسی، به افزایش قدرت اجتماعی و فرهنگی می‌اندیشید.

ثمره‌ی این رویکرد را در تمرکز گولن و پیروانش بر نهادهای مدنی از قبیل مدارس و دانشگاه‌ها، مطبوعات و رسانه‌های دیداری و شنیداری و نیز سازمان‌های عام‌المنفعه نظیر بیمارستان‌ها و خیریه‌ها می‌توان به‌خوبی مشاهد کرد. نهادها و سازمان‌هایی که بر ارایه‌ی خدمات با بالاترین کیفیت تأکید دارند.

اندیشه‌ی نظام‌مندی که گولن ـ متآثر از آموزه‌های دینی بدیع‌الزمان سعید نورسی (۱۸۷۶-۱۹۶۰) ـ در بین هواداران پرشور و پرشمارش ترویج می‌کرد، با شعار «خدمت عمومی به همه‌ی مردم» به ظهور جنبشی فراگیر و شبکه‌ی گسترده و قدرتمند و بانفوذی از نهادهای اجتماعی خودگردان و مردم‌نهاد در ترکیه و بیش از ۱۰۰ کشور دیگر انجامید و توانست در دل نظام لائیک ترکیه، فرصتی برای رشد و ارتقای بدنه‌ی مسلمان فراهم سازد. فرصتی که چند دهه بعد با ظهور نسلی از الیت مسلمان و مدرن و به‌قدرت‌رسیدن آن‌ها در ترکیه ثمرات خود را نشان داد. بیش از هزار مدرسه در ۱۳۰ کشور دنیا تنها یکی از اجزای شبکه‌ی مذکور و جنبشی است که گولن و آموزه‌هایش برانگیخت.

*
پی‌نوشت:
آغاز جنبش گولن (به ترکی: Gülen hareketi یا the hizmet) در ترکیه با اوج‌گیری جنبش انقلاب اسلامی در ایران همزمان بود. اولی الگویی از اسلام مدنی و اجتماعی با خاستگاه سنی - ترکیه‌ای را در کشوری با مردمانی مسلمان و حکومتی لاییک دنبال کرد و دومی الگویی از اسلام سیاسی با خاستگاه شیعی - ایرانی را ارایه داد و برپایه‌ی آن حکومتی دینی بنیان گذاشت. امروز نزدیک به نیم قرن از عمر این دو الگو می‌گذرد و هردو فراز و فرودهای بسیاری را پشت سر گذاشته‌اند. دو الگویی که هرکدام پاسخی به دغدغه‌ی "زیست مسلمانی در دنیای مدرن" بودند. و حالا زمان مناسبی است برای سنجش دعاوی، پیامدها و دستاوردها و ارزیابی میزان توفیق‌ها و ناکامی‌های هرکدام‌.

https://i0.wp.com/www.middleeastmonitor.com/wp-content/uploads/2024/10/GettyImages-1371459079.jpg?fit=1068%2C800&ssl=1

@mohsenhesammazaheri

#گولن #محمد_فتح‌الله_گولن #فتح‌الله_گولن #میراث_فتح‌الله_گولن

@akhalaji

🔷 اهداف عملیات نظامی اسرائیل علیه ایران و راهکار مقابله با آن

👈 علی نصری

✍️ همه شواهد حاکی از آن است که #اسرائیل در حال برنامه‌ریزی برای یک عملیات قریب‌الوقوع و سنگین نظامی علیه ایران است.

✍️ هدف غایی این عملیات، همان‌طور که نتانیاهو با نمایش "نقشه نفرین" و "نقشه برکت" - و ساعاتی بعد از آن، هدایت عملیات ترور سید حسن نصرالله از مقر سازمان ملل - به صورت نمادین به تصویر کشید، ایجاد یک «نظم جدید» از طریق «تغییر رژیم» و خنثی‌سازی کامل ایران و محور مقاومت در منطقه است.

✍️ اما دستیابی به این هدف صرفاً از طریق یک عملیات نظامی، هرچند که گسترده باشد، ممکن نیست و آغاز یک جنگ تمام‌عیار علیه ایران نیز عواقب بسیار وخیمی برای منطقه و جهان به دنبال خواهد داشت،‌‌ و ازاین‌رو، از حمایت متحدان غربی و منطقه‌ای اسرائیل، به‌ویژه آمریکا، برخوردار نخواهد بود.

✍️ بنابراین، می‌توان پیش‌بینی کرد که اسرائیل این طرح را از طریق روش‌های متفاوت و فراتر از یک عملیات نظامی یا وارد کردن ایران به یک جنگ تمام‌عیار پیگیری خواهد کرد.

✍️ رژیم صهیونیستی احتمالاً در مرحله نخست، با اجرای یک عملیات سنگین هوایی و موشکی، پایگاه‌های نظامی، برخی ساختمان‌های دولتی و برخی زیرساخت‌های اقتصادی و انرژی کشور را هدف قرار خواهد داد.

✍️ این عملیات احتمالاً شامل پالایشگاه‌های نفتی نخواهد بود تا از تحریک ایران به یک واکنش شدید و بروز بحران قیمت نفت جلوگیری شود، و به این ترتیب پروژه «تغییر رژیم» را آغاز خواهد کرد.

✍️ تلاش خواهد شد تا این عملیات تلفات غیرنظامیان نداشته باشد یا میزان آن حداقل باشد تا بتوانند بلافاصله وارد مرحله بعدی برنامه خود شوند.

✍️ عملیات نظامی اسرائیل در خاک ایران دو واکنش فوری در جامعه ایران به دنبال خواهد داشت: بخشی از جامعه به دلیل حس ملی‌گرایی، پایبندی به انقلاب یا غریزه بقا در مقابل تجاوز خارجی متحد خواهد شد و بخش دیگری از جامعه که به‌شدت از وضعیت کنونی ناراضی است، تخت تاثیر و هدایت رسانه‌های فارسی‌زبان، این حمله را فرصتی برای «براندازی» حکومت با پشتیبانی خارجی تلقی خواهد کرد.

✍️ این دوقطبی ناگهانی که در جامعه پدید می‌آید، زمینه‌ای را برای اسرائیل، آمریکا و احتمالا برخی کشورهای اروپایی و منطقه فراهم خواهد کرد تا ایران را به دوره‌ای تازه از ناآرامی، بی‌ثباتی و درگیری‌های داخلی بکشند.

✍️ آنها نیز با بهره‌گیری از تمامی ابزارهای سیاسی، اقتصادی و امنیتی خود - از جمله تحریم‌های اقتصادی، انزوای سیاسی، جنگ رسانه‌ای، توزیع سلاح، حمایت از گروه‌های شبه‌نظامی، دامن زدن به تنش‌های قومی و غیره - تلاش خواهند کرد تا در یک پروسه زمانی تدریجی، به هدف نهایی خود دست یابند.

✍️ البته، حتی اگر این طرح منجر به سقوط کامل نظام سیاسی کشور نشود، اسرائیل با ایرانی بسیار تضعیف‌شده مواجه خواهد بود که تمام منابعش صرف درگیری‌های داخلی می‌شود و دیگر قادر به نفوذ و تأثیرگذاری در منطقه نخواهد بود.

▪️اقدامات ضروری ایران

✍️ با توجه به اینکه در شرایط کنونی، ظرفیت‌های دیپلماتیک، بازدارندگی نظامی و دیگر ابزارهای قدرت ایران برای کنترل تحولات و پیشگیری از حمله نظامی قریب‌الوقوع اسرائیل محدود است، اولویت فوری نظام جمهوری اسلامی باید جلوگیری از دوقطبی شدن جامعه و بی‌ثبات‌سازی کشور از طریق آشوب‌های داخلی باشد.

✍️ تجربه تاریخی ما، به‌ویژه در جنگ تحمیلی، نشان داده که در شرایط بحرانی، اگر انسجام ملی برقرار باشد، حتی ائتلاف قدرت‌های بزرگ نیز نمی‌تواند جامعه ایران را به فروپاشی بکشاند و تمامیت ارضی آن را تهدید کند.

✍️ اما امروز، ایجاد انسجام ملی بسیار پیچیده‌تر از زمان جنگ تحمیلی است و به یک رویکرد چندجانبه نیاز دارد. در آن دوران، «بسیج مردمی» عمدتاً به معنای حضور در سنگرهای نبرد و پشتبانی از آنها در پشت جبهه‌ها بود؛ اما اکنون این انسجام باید در زمینه‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و رسانه‌ای نیز شکل گیرد تا مقاومتی جامع و همه‌جانبه در برابر تهدیدات شکل بگیرد.

✍️ بدیهی است که در شرایط حساس کنونی، رفتارها و اظهارات نسنجیده یا مغرضانه جناحی در سطوح بالای مدیریت کشور که تنها به هدف تخریب چهره‌های محبوب و مورد اعتماد مردم صورت می‌گیرد و همچنین تکرار سیاست‌های «فرهنگی» ناکام و مخرب در سطح جامعه که تاکنون جز خسارت، تنش و بحران اجتماعی نتیجه‌ای نداشته‌اند، دامن زدن به آتشی‌ست که تیربار دشمن، در عملیات ترکیبی نظامی و روانی خود علیه موجودیت ما، می‌افروزند.

@javadrooh
#عمق_راهبردی_مردمی #رضایت_عمومی
@akhalaji

🔷 رفتارشناسی لمپن‌های سیاسی در ایرانِ امروز

✍️ محمدرضا تاجیک

📌گزیده‌ای از نوشتار پیش رو

🖊خوزه ارتگایی گاست، جایی می‌گوید: دیگر بازیگر بزرگی باقی نمانده و تنها صدای گروه هم‌آوازان به گوش می‌رسد. در فضای سیاسی جامعۀ امروز ما نیز، دیگر نشان و نشانه‌ای از بازیگر بازی‌ساز و بازی‌گردان بزرگی باقی نمانده، و تنها سر و صدا یا همهمۀ لمپن‌های سیاسی به گوش می‌رسد.

🖊لمپن‌های سیاسی، آن‌گونه که در این نوشتار معنا می‌یابند، آدمیانی هستند که به ظاهر سیاست‌پیشه‌اند، اما، در واقع، فاقد فهم و شعور و تجربۀ سیاسی‌اند. به بیان دیگر، فاقد اصالت حرفه‌ای هستند. تلاش دارند ظاهر خویش را به صورت نخبگان بیارایند، اما پخمگی از سر و روی و سخن و کردارشان می‌بارد.

🖊لمپن‌های سیاسی از جریان علمی و عقلی سیاست بسیار دورند، رفتارشان بیش‌تر به اوباش‌ها و روسپیان و آدمیان بی‌شخصیت و بی‌فرهنگ شبیه است. محصول وضعیت استیصال و تعلیق و ورشکستگی سیاسی هستند. بازی سیاسی را بازیچه‌ای کودکانه بیش نمی‌دانند. فرصت‌طلبی و عوام‌زدگی و توهم‌زدگی سرشت‌نمای آنان است. به اقتضاء به هر محفل و مکتب و مشربی درمی‌آیند و یار غار هر کس و ناکسی می‌شوند.

🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید:

mashghenow.com/?p=6122

🔸نشانی تلگرام «مشق نو»:

t.me/mashghenowofficial

#محمدرضا_تاجیک #سیاست #مفاهیم #لمپنیسم_سیاسی
#لمپن‌های_سیاسی #رفتارشناسی_لمپن‌های_سیاسی

@akhalaji

🔷 توهم کفایت اطلاعات!

🔸چرا مردم فکر می‌کنند همیشه حق با آنهاست

🔹نحوه پاسخگویی ما به استدلال‌ها یا نظراتی که با نظرات خودمان متفاوت است، می‌تواند پیامدهای جدی داشته باشد. این اختلاف نظرها گاه میان دوستان یا اعضای خانواده پیش می‌آید و گاه به اختلافی سرسختانه میان همکاران تبدیل می‌شود.

🔹احتمالاً تا کنون شاهد صحنه‌هایی بودید که همۀ افراد درگیر فکر می‌کردند حق با آنهاست و به همین دلیل نیز بحث‌ها و کشمکش‌ها به جایی نرسیده است.

🔹بر اساس یک مطالعه روانشناسی جدید، این وضعیت ناشی از پدیده‌ای است که «توهم کفایت اطلاعات» نام دارد و در چهارچوب آن، افراد معتقدند که «تمام اطلاعات لازم» را برای اتخاذ موضع یا بیان یک استدلال دارند؛ حتی زمانی که واقعا چنین اطلاعاتی ندارند./یورونیوز

@chandsanieh

#توهم_دانایی #توهم_کفایت_اطلاعات

@akhalaji

🔷 و اینک حسّ نسبت ...!

✍️ محسن رنانی

... جنگ چالدران و شکست ایرانیان و انضمام بخش‌های زیادی از غرب ایران به امپراتوری عثمانی،‌ نیز حاصل همین حس نسبت معیوب شاه اسماعیل صفوی بود. در‌حالی‌که ترکان عثمانی به ارتش عظیمی که دارای صدها توپ جنگی بود متکی بودند،‌ و لازم بود شاه اسماعیل در روابطش با عثمانیان جانب احتیاط را بر‌می‌گزید، برعکس، او به سلطان سلیم عثمانی نامه نوشت و به رخ سلطان کشید که بخش زیادی از ساکنان سرزمین عثمانی، شیعیان پیرو او هستند و با این کار، نگرانی از قدرت‌گرفتن صفویان را در دل سلطان عثمانی کاشت و عزم او را برای محدود ‌کردن قدرت صفویان جزم کرد. سلطان سلیم پیش از جنگ با شاه اسماعیل، دست به قتل عام شیعیان ساکن در قلمرو عثمانی زد و بازماندگان را نیز بر بدنشان داغ زد و به سرزمین‌های اروپایی که تصرف کرده بود تبعید کرد.

در جنگ چالدران نیز شاه اسماعیل به جای آنکه لشکر عثمانی را که مجهز به توپخانه بود،‌ پیش از استقرار و گرفتن آرایش جنگی، با حمله‌ای از پشت غافلگیر کند، صبر کرد تا آنها مستقر شوند و آرایش دفاعی بگیرند، چون شاه و مشاورانش تصمیم گرفته بودند در برابر لشگر عثمانی رجز‌خوانی کنند و دلیری خود را به رخ ترکان عثمانی بکشند. پس از شکست سخت ایرانیان در این جنگ، ترکان عثمانی، تبریز (که پایتخت صفویان بود) را هم تصرف کردند؛ تنها کمبود آذوقه باعث شد تا آنان تبریز را تخلیه کنند، وگرنه امروز برای دیدن تبریز، باید ویزای ترکیه را می‌گرفتیم.

اما در‌هر‌صورت با این جنگ، قسمت‌های بزرگی از ایران به تصرف عثمانی‌ها درآمد که بعدها بخشی از آن توسط شاه عباس بازپس ستانده شد. اما نهایتاً کل کردستان غربی (که امروز شامل کردستان عراق، کردستان ترکیه و کردستان سوریه می‌شود) از ایران جدا شد. و با قدرتی که عثمانی‌ها پس از پیروزی در جنگ چالدران پیدا کردند، دیری نگذشت که کل مناطق عربی خاورمیانه را تسخیر کردند. بنابراین ساختار خاورمیانه امروز با شکست ایران در جنگ چالدران رقم خورده است ...

... این روزها، که مناسبات سیاسی و امنیتی در منطقه آشفته شده است و ناامنی‌هایی نظیر ترور اخیر در کشور رخ داده است، همه به‌ویژه مقامات کشور، باید مراقب باشند که گروه‌های اندکی که در مقایسه میان توانایی‌‌ّ‌ها و امکانات ما با دنیا دچار ضعف و انحراف جدی در حس نسبت هستند و به‌واسطهٔ کمیِ آگاهی یا منافع احتمالی بر طبل تندروی و درخواست پاسخ قاطع می‌کوبند، فضا را به دست نگیرند و ما را به‌سوی واکنش‌های هیجانی نبرند. شکست در یک نبرد، بهتر از آن است که جنگ را ببازیم. ما اکنون بیش از هر زمان دیگر در کل تاریخ بعد از انقلاب، نیازمند عقلانیت در تصمیم و طمأنینه در اقدام هستیم.

سیاست‌مداران و نظامیان مراقب باشند که با گفتارشان در این واقعه اخیر حس نسبت ایرانیان را به انحراف نبرند و شرایط را پیچیده نکنند، قول‌های نابه‌جا ندهند و تهدیدهای توخالی نکنند. فراموش نکنیم که در گذشته بابت انحراف در حس نسبتمان خطاهای فراوانی در سیاست خارجی و داخلی کرده‌ایم. دیگر فرصت چنین خطاهایی را نداریم.

برگرفته از مقاله «حسِّ نسبت و توسعه» (آذر ۱۳۹۹)

متن کامل مقاله را در یکی از پیوند‌های زیر بخوانید:

https://renani.net/texts/notes/development-sense-proportion/

https://t.me/Renani_Mohsen/360

https://telegra.ph/-12-03-495

#جنگ #تحریک #رجزخوانی #حس_نسبت_ایرانیان

@akhalaji

🔷دیکتاتور جنگجو!

🔹استالین؛ دیکتاتوری که جنگیدن بلد بود

✍️ بیژن اشتری

وقتی جنگ جهانی دوم شروع شد و ارتش هیتلر وارد خاک شوروی شد هیچکس تصورش را هم نمی‌کرد که دیکتاتور خونریز شوروی،جوزف استالین ، به یک فرمانده نظامی لایق و باهوش تبدیل شود و نهایتا کمر ارتش آلمان را بشکند.فارغ از این واقعیت که کمونیسم و فاشیسم دوقلوهای اهریمنی بودند ، تعدادی از سیاست های جنگی استالین را برایتان فهرست کرده‌ام:

یک: استالین فضای سیاسی و فرهنگی کشور را طی سال‌های جنگ باز کرد، از شدت سرکوب‌های سیاسی کاست و مردم پس از تحمل یک دهه سرکوب بی امان دهه سی، عاقبت نفسی به راحتی کشیدند. مطبوعات شروع کردند به چاپ مقالات با آزادی بیان بیشتر. استالین سرکوب مذهب را متوقف کرد، کلیساها باز شدند‌ و استالین با سراسقف روسیه دیدار رسمی کرد و از ارادت خودش به عیسی مسیح سخن گفت.در تبلیغات رسمی، چهره‌های ملی‌گرای دوران تزاری و سرداران پیروزمند تزاری مثل کوتوزوف برجسته شدند و تبلیغات کمونیستی کم‌رنگ‌تر شد. اینجوری ملت را متحد کرد.

دو: استالین دستور داد قیمت کالاهای مورد نیاز مردم باید هر سال نسبت به سال قبل درصد مشخصی کاهش یابد.گرچه این قیمت‌گذاری دستوری خلاف علم اقتصاد بود اما تا زمان مرگ استالین ادامه یافت(خروشچف پس از مرگ استالین این سیاست را که نزد مردم بسیار محبوب بود کنار گذاشت و قیمت‌ها را افزایش داد که منجر به قیام‌های خونین در شوروی و ساقط شدن خودش شد)

سه: استالین در طول جنگ هرگز پایتخت را ترک نکرد.گرچه همه وزارتخانه‌ها به شهری دوردست در آسیای مرکزی منتقل شده بود و ارتش هیتلر فقط سی کیلومتر با مسکو فاصله داشت اما استالین در مسکو ماند و دفتر خود را در زیرزمین مترو مسکو برپا کرد و از همینجا جنگ را هدایت کرد.

چهار: استالین رهبری بود اهل تشکیل ائتلاف های بزرگ.وقتی ارتش هیتلر وارد خاک شوروی شد استالین توانست با دشمنان سابق خود،انگلستان و آمریکا وارد ائتلاف جنگی علیه هیتلر شود.او طی جنگ بهترین روابط شخصی و حرفه‌ای را با چرچیل و روزولت داشت و توانست آنها را کاملا درگیر جنگ با هیتلر بکند و یک جورهایی عاشق و شیفته خودش.

پنج: وقتی جنگ شروع شد اولین کسانی که به جبهه رفتند آقازادگان سرخ بودند. استالین پسران خود را به خط مقدم فرستاد و به فرمانده آنها سفارش کرد که کوچکترین پارتی‌بازی در حق آنها نکند.یکی از پسرانش در جنگ کشته شد. پسر خروشچف هم که خلبان بود اوایل جنگ کشته شد و شمار دیگری از فرزندان اعضای دفتر سیاسی در جنگ کشته شدند

شش: استالین معتقد بود سربازانش باید تا آخرین قطره خون‌شان بجنگند. او اعتقاد داشت سرباز شوروی هرگز نباید تسلیم و اسیر شود. از نظر استالین اسارت به معنای خیانت بود .

@bijan_ashtari
#استالین #دیکتاتور_جنگجو
@akhalaji

🔷شکست راهبرد «نه جنگ، نه مذاکره»!

👈یدالله اسلامی، دبیرکل مجمع نمایندگان ادوار مجلس، در یادداشتی تلگرامی نوشت:

✍ هیچ جنگی بی‌انتها نیست و پایان هر جنگ با گفت‌وگو رقم می‌خورد. گفت‌وگو می‌تواند راهی برای پیشگیری از جنگ هم باشد. دنیای واقعیت با دنیای ذهن یکی نیست. رؤیاپردازی با همه زیبایی جای واقعیت با همه زشتی‌ها را نمی‌گیرد. هرچه صدای جنگ بلندتر باشد، جولان مرگ هم ویرانگرتر است.

✍ در جهان واقعیت روایت‌های آخرالزمانی و توهم‌های پیروزی جایی ندارند. شگفت آن است که در آن سوی میدان نبرد هم توهم‌های آخرالزماتی موج می‌زند.

✍ سیاستی که مذاکره را نمی‌پذیرفت  و به بروز جنگ هم باور نداشت، اینک شعله‌های ویرانگر جنگ را به تماشا نشسته است. هنوز کسانی در مجلس نشسته‌اند که مردان میدان دیپلماسی را خائن می‌دانند و علیه آنان از هیچ تلاشی فرو نمی‌گذارند.

✍ کاری که پایدارچی‌ها باظریف می‌کنند و دشمنی که با او دارند، با دشمنی تندروها آمریکایی و اسرائیلی با او یکی است؛ چراکه با دقت و کارشناسی و وقت‌شناسی سایه‌های جنگ و تحریم‌ها را از کشور دور کرد و همین تندروها در داخل و خارج برای شکست برجام همراه و همدل شدند.

✍ تصمیم به‌هنگام، درک درست واقعیت‌های میدانی، ارزیابی دقیق توان خودی و طرف مقابل و ... در هرگونه تصمیم‌گیری نقش اساسی را دارد. میدان واقعیت میدان شعار و هیجان نیست.

✍ در نبرد جاری خاورمیانه همه دنیا شاهد کشتار و ویرانگری اسرائیل هستند. در ظاهر پیشگیری از ادامه جنگ بر زبان است و از لزوم پایان این روند مرگبار گفته می‌شود؛ ولی خوراک این جنگ یعنی سلاح‌های پیشرفته و مهمات نظامی از سوی قدرت‌های جهانی با قدرت ادامه دارد.

✍ اسرائیل هیچ نگرانی از کمبود مهمات نظامی، بمب‌ها، موشک‌ها و سایر ادوات جنگی ندارد. سیستم‌های پیشرفته، آفندی و پدافندی بدون هیچ وقفه‌ای پایگاه‌های نظامی اسرائیل را پر و پرتر می‌کند تا اسرائیل در اندیشه صرفه‌جویی در کاربرد ابزار نظامی هم نباشد.

✍ در میدان تبلیغات و هیجان‌آفرینی هر سخنی ناشی از اهمیت درک واقعیت و روی آوردن به گفت‌وگوی مستقیم با آمریکا نشانه ترس و هرسخن ناشی از کوتاه نیامدن و ادامه همین مسیر، نشانه شجاعت پنداشته می‌شود.

✍ ما فرصت بازگشت به برجام را از دست دادیم. حتی سیاست خبررسانی را دراین‌باره به نماینده روسیه سپردیم. ما حتی نخواستیم جای خالی وزیرخارچه روسیه را درقاب پایانی امضای برجام ببینیم. ما نخواستیم منافع ملی را برتر از خواست هر بیگانه‌ای ببینیم.

✍ این هجوم‌های بدهنگام به ظریف  ادامه روند کارشکنی‌های دوران برجام و نمایش‌های تبلیغاتی ویرانگری است که فرصت‌های ایران را سوزانید و این سخنان بدفرجام میرباقری و این جنگ ویرانگر در خاورمیانه و این تهدیدهای دامن‌گستر علیه ایران و این هماهنگی کشورهای عربی خلیج‌فارس و اتحادیه اروپا و ... را دست‌کم نگیریم.

@javadrooh
#جنگ #مذاکره #نه_جنگ #نه_مذاکره
@akhalaji

‍ 🔷چگونه «عمق راهبردی» به «پاشنه آشیل» تبدیل شد؟

✍بیژن اشتری

شوروی به کشورهای اقماری‌اش نفت و غلات رایگان می داد تا امپراتوری خود را در اروپای شرقی و مرکزی حفظ کند.
بلغارستان، لهستان، مجارستان، چکسلواکی، رومانی و آلمان شرقی نفت و غلات مفت «برادر بزرگ »را بلافاصله پس از دریافت به کشورهای اروپای غربی به قیمت بازار آزاد می‌فروختند تا ارز حاصله را صرف اقتصاد سوبسیدی رو به زوالشان بکنند. شوروی سالیانه سی میلیارد دلار را صرف "کمک"های اقتصادی و تسلیحاتی به کشورهای تحت سلطه‌اش می‌کرد؛ در حالی که اقتصاد ویران داخلی خودش به شدت به این پول نیاز داشت. اما کار به جایی رسید که ادامه این روال ناممکن شد.کشور سلطه‌گر بیش از این قادر به خرج کردن برای حفظ امپراتوری‌اش نبود.

پل کندی، مورخ انگلیسی، به درستی می‌گوید «چنانچه یک کشور سلطه‌گر حیطه حاکمیت خود را در امور خارجی بیش از حد گسترش دهد، نه تنها منافعی را نصیب خود نمی‌کند بلکه به واسطه هزینه‌های سنگینی که برای حفظ امپراتوری‌اش متحمل می‌شود خود را در معرض فروپاشی قرار می‌دهد. اصولا راز نابودی امپراتوری‌ها در همین ویژگی نهفته است.»

شوروی گمان می‌کرد که امپراتوری اروپایی‌اش «عمق راهبردی»‌اش است اما اشتباه می‌کرد .به عبارتی همین "عمق راهبردی" نهایتا به پاشنه آشیل‌‌ این نظام تبدیل شد. شوروی مجبور بود برای حفظ امپراتوری‌اش علاوه بر صدور نفت و غلات رایگان، بخش عمده‌ای از بودجه سالیانه‌اش را هم صرف تولید تسلیحات و نیروهای نظامی‌اش بکند. در نتیجه ، پول چندانی برای تقویت اقتصاد داخلی‌اش باقی نماند و نهایتا آنچه سرنوشت این کشور را رقم زد نه تعداد موشک‌های اتمی‌اش که تعداد کاغذ توالت‌ها و پوشک‌های موجود در قفسه‌های فروشگاه‌هایش بود.

@bijan_ashtari
#شوروی #عمق_راهبردی #پاشنه_آشیل
@akhalaji

🔷عوامل اقتصادی توسعه‌نیافتگی

👈 علیرضا علوی‌تبار نویسنده و نظریه‌پرداز سیاسی، در وب‌سایت "مشق‌نو" نوشت:

✍ امسال، جایزه نوبل اقتصاد به اقتصاددانانی تعلق گرفت که تأثیر نهادها و تاریخ گذشته کشورها را بر روی رشد و توسعه اقتصادی اکنون آنها بررسی کرده‌اند. این رخداد انگیزه‌ای شد تا به یادآوری برخی از نکات مربوط به توسعه اقتصادی در ایران بپردازم. به‌طور خلاصه می‌خواهم این پرسش را مطرح کنم که: «چه عوامل اقتصادی مانع توسعه اقتصادی در ایران شده‌اند؟»

✍ قبول دارم که ایران در یکصد سال گذشته درجا نزده و متوقف نمانده است، اما درعین‌حال قبول دارم که هنوز کشوری در حال توسعه هستیم و اکثر ما از سطح توسعه موجود راضی نیستیم. می‌دانیم که تنها با تکیه بر یک متغیر نمی‌توان وضع کنونی ایران را توضیح داد، از این‌رو دایره بحث را به «عوامل اقتصادی» محدود می‌کنیم.

✍ تصور من این است که تبیین و توضیح علمی یک پدیده (در اینجا توسعه‌نیافتگی اقتصادی) همواره در سایه نظریه‌ها و نظم‌های عام تجربه‌پذیر صورت می‌گیرند. بدون یک نظریه علمی نمی‌توان یک پدیده را تبیین علمی کرد و چرایی و چگونگی وقوع‌اش را توضیح داد. تبیین (بیان چرایی و چگونگی) علمی یعنی یک پدیده خاص را مصداقی از یک نظم عام قرار دادن.

✍ برای پاسخ به این پرسش که «چه عاملی موجب توسعه‌نیافتگی برخی از جوامع شده است»، چارچوب‌های نظری مختلفی شکل گرفته است که به یک معنا حاصل «به‌کار بستن» نظریه‌های اقتصادی (خرد و کلان) در شناخت یک موضوع هستند، مجموعه‌ای که می‌توان آن را «شناخت اقتصادی توسعه» (یا آن‌طور که معمول است، «اقتصاد توسعه») نامید.

✍ چارچوب‌های اصلی نظری در زمینه عوامل توسعه‌نیافتگی را می‌توان به سه دسته یا سه نسل نظری تقسیم کرد: کمیابی منابع، قیمت‌های نادرست و نهادهای ناکارآمد.

🔅متن کامل یادداشت را در لینک زیر بخوانید:

https://mashghenow.com/?p=6117

@javadrooh
#توسعه #توسعه‌یافتگی #توسعه‌نیافتگی #کمیابی_منابع #قیمت‌های_نادرست #نهادهای_ناکارآمد
@akhalaji

🔷 پایان زندگی در فضای تعلیق!

✍دکتر محمد جواد کاشی

خاورمیانه در یکی دو دهه گذشته در خلسه ناشی از «نه جنگ نه صلح» روزگار گذرانید. جنگ یا صلح، پا در واقعیت عینی دارند. اما نه جنگ نه صلح به معنای زندگی در فضای تعلیق است.
تعلیق هنگامی که به طول انجامد، فضای سیاسی را خلسه‌آمیز می‌کند. در حس تعلیق واقعیت، گاهی خیال و آرزوهای رنگارنگ گریبان آدمی را می‌گیرد، گاهی ترس و کابوس‌های بزرگ. آنچه از میان برمی‌خیزد، حساب و کتاب واقعیت‌های ملموس و در دسترس است. خرد از میان برمی‌خیزد چون از لذت ناشی از آرزواندیشی‌ها می‌کاهد. تداوم فضای خلسه ناشی از تعلیق، بی‌هزینه نیست. چه بسا دار و ندار زندگی واقعی مردمان را بفروشی تا ازکابوس‌های فضای خلسه کم کنی و به آرزوها و امیدها بیافزائی.
بازیگران سیاسی در دوران خلسه نمی‌مانند. بالاخره روزی می‌رسد که بازیگری برای رهایی از کابوس‌ها پا به خاک واقعیت می‌گذارد تا آرزوهای بلند خود را محقق کند. آنگاه همه چیز چهره تازه‌ای به خود می‌گیرد. فضای خلسه‌آمیز خاورمیانه را عملیات هفت اکتبر یحیی سنوار پایان داد یا عزم نتانیاهو برای آغاز یک جنگ درازمدت؟ هرچه بود، دوران تعلیق فضای خاورمیانه به پایان رسیده است.
بازنده کسی است که با حجم فراوان تبلیغات تلاش می‌کند به خلسه دوران تعلیق ادامه دهد. درست مثل کسی است که خانه‌اش آتش گرفته اما آسودگی کنج اتاق خود را رها نمی‌کند. عقل حسابگر باید فراخوان شود، اگر حقیقتاً توان جنگ در کیسه هست، باید مقابله کرد. اما اگر نیست، صلح و سازش سویه دیگر واقعیت است. یحیی سنوار مرد شجاع و جسور میدان بود. اما لازم بود جسارتش را با خرد موقعیت‌شناس سیاسی همراه کند.
خاورمیانه به سوی افق تازه‌ای می‌رود. دوران تعلیق و خلسه پایان یافته است: اینک سه چشم‌انداز پیش روی ماست. چشم‌انداز اول غلبه یکی بر دیگری است. چشم‌اندازی که یکی را ارباب و دیگران را برده و رعیت می‌کند. چشم‌انداز دوم جنگ همه جانبه و ویرانی کل منطقه است. اما یک چشم‌انداز سوم هم وجود دارد. بازیگران منطقه با توجه به نقاط قوت و ضعفی که علنی شده، به سمت یک سازش و صلح حرکت کنند. البته امروز طرح صلح به چشم‌انداز اول می‌ماند، اما می‌توان برای وصول به چنان چشم‌اندازی کسب آمادگی کرد. کاری که انجامش ساده نیست.
از مردان جنگی کاری برای برون رفت از فاجعه برنمی‌آید. منطقه نیازمند کسانی است که برون رفت از خلسه تعلیق را با گام نهادن در سرزمین صلح به پایان ببرند.

@javadkashi
#پایان_تعلیق #نظم_نوین_خاورمیانه
@akhalaji

🔷هماهنگی بزرگ علیه حاکمیت ملّی ایران

✍دکتر حمید احمدی، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران

🔦احتمال تکرار تجربه‌ی جنگ کانال سوئز در ۱۹۵۶

در حالی‌که جمهوری اسلامی درگیر بحران‌های منطقه‌ای مربوط به جهان عرب شده و در نتیجه‌ی آن جهان در انتظار کشمکش بزرگ میان جمهوری اسلامی و اسراییل است، برخی همسایگان جنوبی ما که سال‌هاست مدعی حاکمیت بر جزایر تاریخی ایران در خلیج فارس هستند از فرصت استفاده کرده و علاوه بر چین و روسیه اینک به گونه‌ای بی‌سابقه حمایت اتحادیه‌ی اروپا را در تایید ادعای خود درباره‌ی جزایر ابوموسی، تنب بزرگ و کوچک را به‌ دست آورده‌اند. بی‌گمان این یک اقدام حساب‌شده و تلاش برای مشروع جلوه دادن ادعای امارات عربی متحده پیش از هرگونه اقدام نظامی برای اشغال جزایر ایران یا در گرماگرم درگیری نظامی میان اسراییل و جمهوری اسلامی و یا در پی تضعیف توان نظامی ایران به دنبال تهاجم نظامی اسراییل به ایران است.

این امر مرا به یاد ماجرای جنگ کانال سوئز در اکتبر ۱۹۵۶ می‌اندازد که در گرماگرم تهاجم فرانسه و انگلستان به مصر، اسراییل در یک حمله‌ی غافلگیرکننده از شرق به مواضع مصر در کانال سوئز حمله برد تا به اهداف از پیش طراحی شده خود دست یابد.

امیدواریم امارات عربی متحده و کشورهای حامی آن مرتکب چنین اشتباهی نشوند، چون بدون شک در این پروژه‌ی خود شکست خواهند خورد و روزگار ایران همیشه چنان نخواهد بود که آن‌ها آرزویش را دارند. تجربه‌ی تاریخی نشان داده است که ایران همیشه قفنوس‌وار از دل خاکسترهای ناشی از ویرانی‌های گوناگون دوباره سر بر آورده و در رستاخیزی دوباره توان ملی خود را زنده خواهد کرد.

نیروهای جان بر کف مسلح ایران باید با هوشیاری تمام مواظب حركت‌های ایذایی همسایگان پرادعای جنوبی‌مان باشند و به دیپلماسی و سفرهای خوش‌بینانه و گاه توهمی دولت‌مردان ما در جلب دوستی آن‌ها، دل نبندند.

اجلاس مشترک شورای همکاری خلیج فارس و اتحادیه‌ی اروپا و حمایت اتحادیه از ادعاهای امارات بر جزایر ما، آشکارترین نشان نابهنگام بودن دیپلماسی دیرهنگام دولت‌مردان و دست‌اندرکاران سیاست خارجی است.

#ائتلاف_کفتارها

@akhalaji

🔷تراشکاران سخت مشغول کارند!

✍محمد فاضلی

تراشکاران رسته مهم و بسیار شریفی از صنعتگران هستند که اهمیت‌شان در صنعت بر اهل فن پوشیده نیست. اما دسته خاصی از تراشکاران هم در ایران هستند که ملتی را بدبخت می‌کنند. این‌ها به‌طور خاص «هزینه» می‌تراشند، از جیب ملت هم می‌تراشند، به حساب خودشان نقد می‌کنند. و تنوع ابزارهای تراش‌شان هم جالب توجه است. سه نمونه:

یک. تراشیدن هزینه با ابزار دیوار سفارت.

دو. تراشیدن هزینه با ابزار سیاست‌گذاری

سه. تراشیدن هزینه با ابزار تریبون.

تراشکاری با ابزار دیوار سفارت، از سال اوایل انقلاب تا همین چند سال پیش که از دیوار سفارت انگلیس و عربستان بالا رفتند، سابقه طولانی دارد. اثراتش هم که از نور آفتاب روشن‌تر است.

تراشکاری با ابزار سیاست‌گذاری هم فراوان است. تراش دادن روح و روان مردم با طرح صیانت، فیلترینگ اینترنت و گشت ارشاد نمونه‌های شناخته‌شده است. آخرین مورد آن‌ها که رسانه‌ای شده، اعلام وزارت کشور مبنی بر تکلیف نداشتن برای دادن گواهینامه موتور به خانم‌هاست.

نوع سوم یعنی تراشکاری با ابزار تریبون سابقه‌ای دیرینه و تنوعی حیرت‌انگیز دارد. برای مثال، مسئولی در شورای عالی انقلاب فرهنگی درباره نسبت موشک یمنی‌ها و ایران اظهارنظر کرده بود. نمونه مشهور این نوع تراشکاری، تراش دادن بخش مهمی از منافع ملی با ابزار «نفی هولوکاست» است که در سطح رئیس‌جمهور با کیفیت تراش بالا انجام شد. هنوز اثرات این تراشکاری را می‌توانید مشاهده کنید.

انواع جدیدتر این نوع تراشکاری را می‌توانید در اظهارنظر درباره نابود کردن یهودِ عنود، سخن گفتن از نابودی یهودیان و سخنرانی در مجمعی بین‌المللی درباره اسرائیل ببنید. همه این تراشکاری‌ها در شرایطی انجام می‌شود که از روز روشن‌تر است که سیاست رسمی کشور، اجتناب از درگیری مستقیم در جنگ، مدیریت تنش و خودداری از جنگ‌طلب نشان دادن ایران است.

جماعت تراشکار، چند چیز می‌تراشند:

یک. مسأله‌های قلابی می‌تراشند و به دستورکار حکمرانی تبدیل می‌کنند. مسأله‌هایی که ربطی به دردهای کشور و مردم ندارند، اما این‌ها تراشیده‌اند و عین مجسمه ابوالهول روی میز گذاشته‌اند تا مملکت معطل این‌ها باشد.

دو. این‌ها هزینه می‌تراشند و هزینه را ملت بیچاره، اقتصاد ایران، محیط‌زیست ایران و نسل‌های متوالی ایرانیان می‌پردازند.

سه. این‌ها منافع ملی را می‌تراشند، کوچک می‌کنند، و ایران را دورمانده‌تر از توسعه و زندگی معمولی برای مردمانش، میان جنگلی از آن‌چه تراشیده‌اند رها می‌کنند.

چهار. این‌ها سفره هر ایرانی را می‌تراشند، و اغلب از مسیر تراشیدن سفره ایرانیان، سفره خود را غنی می‌سازند. بخشی از آن‌چه را که از سفر و جیب ایرانیان می‌تراشند در سفره خودشان می‌توان مشاهده کرد.

گاهی اوقات دقت آن‌چه می‌تراشند و روی میز کشور و مردم ایران می‌گذارند، چنان زیاد و حساب‌شده است که در دستی بودن ماشین تراشکاری‌شان شک می‌کنم. ماشینی که به این دقت مسأله، هزینه و خسارت می‌تراشد، حتماً برنامه‌ریزی دقیقی دارد و از هوش طبیعی و مصنوعی وافری بهره می‌برد.

گیر تراشکارها افتاده‌ایم، آن تراشکارهای شریف که در صنعت می‌شناسیم نه! تراشکارهایی که ایران را می‌تراشند. تراشکاران سخت مشغول کارند، از جیب و سفره، تا روح و روان، تا منافع ملی، تا امنیت تا اخلاق و ثبات، تا ریشه فرهنگ و هنر را می‌تراشند. تراشکاران سخت مشغول کارند، سخت!
 
@fazeli_mohammad
‌#هزینه‌تراشان #تراشکاران
@akhalaji

🔷 میراث رهبران پوپولیست!

🔸رهبران پوپولیست چه میراثی برای کشورشان بر جای می‌گذارند

▪️مانوئل فاتک، کریستوف‌تری بش و مورتیس شولاریک

▪️ترجمه: دکتر رضا جلالی

در چند دهه گذشته، پوپولیست‌ها در کشورهای زیادی به قدرت رسیده اند. در ایتالیا برلوسکونی و در ترکیه اردوغان به قدرت رسیدند. در ونزوئلا ابتدا چاوز و در حال حاضر مادورو قدرت را به دست گرفتند و در همسایگی این کشور یعنی برزیل بلسونارو تا سال۲۰۲۳ حکومت می‌کرد. رئیس جمهور فعلی آرژانتین خاویر مایلی نیز یک پوپولیست است و مردم امریکا با رای خود در سال ۲۰۱۶ دونالد ترامپ را برگزیدند و شاید دوباره انتخاب شود.

رهبران پوپولیست که متعلق به کلیه طیف‌های سیاسی هستند به شیوه‌هایی خیره کننده و کاملاً عجیب و غریب به قدرت می‌رسند. چاوز و مادورو سوسیالیست هستند در حالیکه مایلی و ترامپ محافظه کارند و در مواردی نیز رهبران پوپولیست مقولات ساده چپ یا راست را به چالش کشیده‌اند.

پوپولیست‌ها خود را مبارزان بین‌المللی طرفدار توده‌ها یعنی نمایندگان «توده‌های حقیقی» در برابر طبقه فاسد حاکم معرفی می‌نمایند.
...
▪️کانال | گروه | تارنما | متن کامل
▫️
@nimroozmagazine
#میراث_رهبران_پوپولیست
@akhalaji

🔷 «دکترین هسته‌ای و طنابِ نظامی‌گرایی»!

✍🏻 مهدی تدینی

برخی حرف‌ها را باید به وقتش گفت؛ تا دیر نشده است ــ فردا نه‌تنها ممکن است دیر باشد، حتی ممکن است سخن گفتن درباره‌اش هم ناگزیر ممنوع باشد. جدای از این، عقل حکم می‌کند شهروند مسئول در برابر خطرهایی که تأمل‌ناشده در سیاست مطرح می‌شود، موضع‌گیری کند.

در این روزها از راهروهای مجلس تا این‌سو و آن‌سو در رسانه‌ها برخی از «تغییر دکترین هسته‌ای» صحبت می‌کنند و منظور از این تعبیرِ سنگین احتمالاً به زبان ساده ساختن بمب اتم و حرکت به سوی تسلیحات هسته‌ای است. نفس اینکه کسانی به این سادگی دربارۀ این مسئله حرف می‌زنند، بدون در نظر گرفتن هزینه‌های آن برای ایران و مردمش، دلهره‌آور است. بیش از بیست سال است برنامه‌ای هسته‌ای که رسماً و زیر نظر نهادهای بین‌المللی، «صلح‌آمیز» نامیده شده است، هزینه‌ای هنگفت به ایران و چند نسل از مردمانش تحمیل کرده است، حال مدعیان تغییر دکترین هسته‌ای بر مبنای چه محاسبۀ فایده و ضرری از حرکت به سمت تسلیحات هسته‌ای دم می‌زنند؟ مگر این مملکت چقدر توان سرمایه‌سوزی دارد؟ اصلاً نفس اینکه این نوع نظامی‌گراییِ مطلقاً یکسونگر می‌تواند چنین صدای رسایی بیابد، ترسناک است.

هر گونه حرکت به سوی تسلیحات هسته‌ای پیامدهای محاسبه‌ناپذیر، بلندمدت و بسیار خطرناکی می‌تواند برای ایران و ملتش داشته باشد. بی‌تعارف ایران یگانه داشتۀ ماست؛ بزرگ‌ترین داشتۀ ماست؛ هم پدر و مادر و هم فرزند ماست. نمی‌توان تصمیم‌گیری دربارۀ سرنوشت یگانه داشته‌مان را به کسانی واگذار کنیم که سایر تصمیماتشان را دیده‌ایم. کسانی که دم از تغییر دکترین هسته‌ای می‌زنند باید دقیق توضیح دهند آیا حساب هزینه‌هایی را که به کشور تحمیل می‌شود کرده‌اند؟

از ظواهر امر برمی‌آید که درگیری با اسرائیل رو به تشدید می‌رود. و این‌ طور که پیداست این درگیری به بهترین بهانه تبدیل شده تا کسانی که گویا از اول هم بدشان نمی‌آمده است کار به اینجا برسد، اینک از ضرورت تغییر دکترین صحبت کنند. ترسم این است که اگر تنش با اسرائیل بالا بگیرد، جوی احساسی و برافروخته ایجاد شود که دیگر نتوان از عقلانیت صحبت کرد؛ دیگر نتوان توسَنی را که عمداً رم داده شده است، آرام کرد.

اما محاسبۀ آنچه رخ خواهد داد، اصلاً سخت نیست، فقط کافی است ذهن را از تلقینات نظامی‌گرایانه دور نگه داریم، همان‌گونه که بیست سال پیش می‌شد حدس زد چه مسیری در انتظار پروندۀ هسته‌ای است. تسلیحات هسته‌ای در دست جمهوری اسلامی همۀ بازیگران دور و نزدیک مرتبط را علیه ایران خواهد کرد. حتی کشورهای دوست بمب اتم در دست ایران را تحمل نخواهند کرد. همسایگانمان برآشفته خواهند شد و همین همکاری اندک را با ایران قطع خواهند کرد. تصور می‌کنید حتی روسیه و چین قدرت اتمی ایران را تهدید نمی‌بینند؟ روسیه از فضای جامعۀ ایران آگاه است و می‌داند نمی‌توان با اطمینان گفت همیشه دولتی روس‌دوست در ایران در قدرت خواهد بود. ایران و روسیه ممکن است در بلندمدت انواع اختلافات را داشته باشند. پس بمب اتم حتی در نظر روسیه برای ایران میوۀ ممنوعه است. اما در مقابل، روسیه که ایران را رقیب خود در بازار انرژی می‌داند، اصلاً بدش نمی‌آید ایران برای همیشه از بازارهای نفت و انرژی حذف شود و حتی به خریدار گاز روسیه بدل شود. پس بهترین گزینه انزوای هر چه بیشتر ایران است و لغزیدن به سمت تغییر دکترین هسته‌ای این خواستۀ روسیه را محقق می‌کند. چین نیز شرکای پرسودترِ عربستان و امارات را نمی‌دهد به ما نمی‌فروشد و در این برآشفتگی علیه ما خواهد بود.

برآشفتگی ترکیه، عربستان و امارات نیز مثل روز روشن است و چه‎بسا این کشورها را به سمت اسرائیل سوق خواهد داد. همان قدرت‌هایی نیز که بیش از دو دهه است با برنامۀ هسته‌ای «صلح‌آمیز» جمهوری اسلامی مشکل داشته‌اند، به سوی بدترین سناریوها حرکت خواهند کرد و بعید است دیگر ابزار «وتوی شورای امنیت» نیز بتواند به ایران کمک کند. فقط کارت خوبی خواهد شد، برای امتیاز گرفتن روسیه و چین از آمریکا و اروپا. وقتی همسایگان ترسیده باشند و گزینۀ وتو نیز از کار بیفتد، بدترین سناریوها را در سطح رسمی شورای امنیت می‌توان نوشت و اجرا کرد ــ البته لازم نیست به جنگ فکر کنید، به تحریم‌هایی کمرشکن‌تر از قبل فکر کنید که در عرض یک دهه بدون جنگ عصارۀ این کشور و مردمش را می‌کِشد. نظامی‌گرایی بدترین عزیمتگاه برای برنامه‌ریزی و تضمین آینده و توسعۀ یک کشور است. سر بهروزی مردم قمار نکنید و با طناب نظامی‌گرایی وارد هیچ چاهی نشوید که برون‌رفتی ندارد.


@tarikhandishi

#دکترین_هسته‌ای #طناب_نظامی‌گرایی #بمب_اتمی

@akhalaji

📹 جنگ خاورمیانه، سورپرایز اکتبر انتخابات آمریکا!

☑️ نسخه صوتی

▫️آمریکایی‌ها به طور معمول در ایام انتخابات حساسیت چندانی به سیاست خارجی نشان نمی‌دهند؛ مگر اینکه پرونده‌ای در این حوزه با مسائل سیاست داخلی آمریکا گره بخورد. بطور مثال تسخیر سفارت آمریکا در ایران در سال 1358 و بحران پس از آن را صاحب‌نظران به‌عنوان یکی از عوامل شکست کارتر در انتخابات 1980 عنوان می‌کنند.

▫️در انتخابات امسال نیز بحران خاورمیانه بر انتخابات آمریکا طنین‌انداز شده است. بطور مثال در میشیگان اگر آمریکایی‌های مسلمان‌تبار بدلیل عملکرد دولت بایدن در جنگ غزه و لبنان ترجیح دهند در روز انتخابات در خانه بمانند، سود این عدم مشارکت حتما از آن نامزد جمهوری‌خواهان خواهد شد.

▫️دکتر سید محمد کاظم سجادپور استاد دانشگاه در ویژه برنامه اکوایران برای انتخابات آمریکا به میزبانی هادی خسروشاهین پژوهشگر مسائل بین‌الملل در این باره گفت: نتانیاهو درست یا غلط تصور می‌کند که انتخاب ترامپ بیشتر به سودش تمام می‌شود؛ پس بعید نیست در ماه اکتبر با آتش افروزی بیشتر، انتخابات را با سورپرایز بزرگ مواجه کنند.

📺@ecoiran_webtv
#جنگ_خاورمیانه #سورپرایز_اکتبر #انتخابات_آمریکا
🆔@akhalaji

🔷 دورکیم چرا دوباره به ایده‌ی وحدت، وفاق و نظم بازگشت؟

دورکیم جامعه‌شناس زمانه‌ای بود که با مسأله‌ی قرن ۱۹ مواجه بود. در این قرن، آشوب و آشفتگی پس از انقلاب فرانسه همچنان ادامه داشت و وحدت و نظم در فرانسه و اروپا به وجود نمی‌آمد.
دورکیم متوجه شد اگر متفکران و نخبگان بر وحدت در دولت اصرار کنند و دولت را به عنوان کانون وحدت و نظم توضیح دهند، این آشوب پایان نخواهد یافت، در نتیجه او وحدت را به جامعه منتقل کرد و گفت وحدت در جامعه است نه در دولت.
به سخن دیگر وی دریافت این تعهدِ جمعی و وحدتِ اخلاقی جامعه و اعضا جامعه است که نظم و وحدت خلق می‌کند و در دولت به ظهور می‌رساند. از اینرو دولتِ مدرن از مناسبات و کیفیات درون جامعه بیرون می‌آید و دولت از آسمان یا طبیعت در‌نمی‌آید.

✍️ رحیم محمدی

۲۱ مهر ۱۴۰۴

#دورکیم #امیل_دورکیم #جامعه‌_شناسی #ایران
#جامعه #وفاق_جمعی #وحدت #نظم_جمعی

@akhalaji

📚 معرفی کتاب

🔷 مرور کتاب‌های عجم‌اوغلو!

👈 دارون عجم‌اوغلو، جانسون و رابینسون سه برنده جایزه نوبل در حوزه اقتصاد هستند که علاوه بر کارهای آکادمیک‌شان، به واسطه‌ انتشار مقالات و کتاب‌هایی در حوزه عمومی برای بسیاری از مردم هم آشنا هستند و پیش از این هم در مجموعه اکوایران درباره بعضی آثار او تولیداتی داشته‌ایم.

▫️پویا جبل‌عاملی، یکی از مترجمین کتاب چرا ملت‌ها شکست می‌خورند در این برنامه از این کتاب می‌گوید.

https://t.me/ecoiran_webtv/3223

▫️علاوه بر این کتاب، اثر دیگری از عجم‌اوغلو و رابینسون هم با عنوان راه باریک آزادی چاپ شده است که در این برنامه، محمدحسین باقی در مورد این کتاب صحبت کرده است.

https://t.me/ecoiran_webtv/4760

▫️علاوه بر این برنامه‌ها که مترجمان کتب این نوبلیست‌ها حاضر بوده‌اند، مرورنویسی هم از جمله کارهایی است که مخاطبان را با کتاب آشنا می‌کند. روایت امیرحسین خالقی از این کتاب را در اینجا ببینید.

https://t.me/ecoiran_webtv/20228

▫️در این برنامه، روایت حسین میرزایی در برنامه‌های چراز را از کتاب راه باریک آزادی می‌بینید که در مورد تاریخ ایران با کمک مدل ارائه شده این نویسندگان، از اهمیت لویاتان مقید صحبت می‌کند.

https://t.me/ecoiran_webtv/25789

▫️آخرین کتاب این نویسندگان هم نزاع هزار ساله بر سر بهروزی و بهره‌وری است. این کتاب را رحمن قهرمانپور، مترجم و تحلیلگر مسائل بین‌الملل و فرهاد نیلی، تحلیلگر اقتصادی، نقادی می‌کنند.

https://t.me/ecoiran_webtv/32079

@javadrooh

#کتاب #معرفی_کتاب #نوبل #جایزه_نوبل #جایزه_نوبل_اقتصاد #دارون_عجم_اوغلو #سیمون_جانسون #جیمز_رابینسون #نهادگرایی #توسعه #رفاه #رفاه_ملت‌ها #برندگان_جایزه_نوبل_اقتصاد_۲۰۲۴

@akhalaji
@akhalaji

🔷 ایران‌دوستی مسؤولانه در چهار گزاره

✍️ محمدمهدی مجاهدی

۱. ایران‌دوستی مسؤولانه در وضع فعلی و در تحلیل نهایی، بیش و پیش از هر چیز دیگر، به معنای پاس‌داری از یک‌پارچگی ایران است.

۲. نیروهای رقیب و بدیل، ریز و درشت، درونی و بیرونی، درون ایران و بیرون ایران، از چهار دسته بیرون نیستند:

الف. نه می‌خواهند و نه می‌توانند یک‌پارچگی ایران را پاس دارند؛

ب. می‌خواهند ولی نمی‌توانند یک‌پارچگی ایران را پاس دارند؛

پ. نمی‌خواهند ولی می‌توانند از یک‌پارچگی ایران را پاس دارند؛

ت. هم می‌خواهند و هم می‌توانند یک‌پارچگی ایران را پاس دارند.

۳. حالا (و همیشه؟) تنها آخرین دسته از نیروها به کار ایران می‌آید.

۴. این دسته تنها یک عضو دارد:

نیروی برآمده از وفاق مسأله‌پایه میان حکومت ایران و جامعه‌ی ایران.

۱۷ مهرماه ۱۴۰۳

#فرهیختگان #وفاق #وفاق_ملی #یکپارچگی_ایران

@akhalaji