Омузиши Тавҳид барои хоҳарон.

بسم الله الرحمن الرحیم

Ҳақиқати таваккал

Таваккал дар қуръон бисёр зикр шуда. Ба забони форсии мо "такя ба Аллоҳ намудан" мебошад. Аллоҳ азза ва ҷалл мефармояд: 
وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ
Муъминон бояд ки ба Аллоҳ таваккал кунанд. Оли имрон/122
Дар ҷои дигар Аллоҳ таоло мефармояд:
وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ
Ва ҳар кӣ ба Аллоҳ таваккал кунад, Аллоҳ ӯро бас аст. Талоқ/3

Таваккал ба зоҳири лафзӣ агар гуед, ки "ман ба Аллоҳ таваккал кардам" ва дигар роҳҳо ва имконоте, ки барои расидан ба ҳадаф ва мақсуд набошад, таваккали шумо ноқиз аст.

Таваккали писандида, мақбул ва ҳақиқати таваккал ин ки вогузор кардани корҳо, нақшаҳо ва хостаҳо ва натиҷаи он ба Аллоҳ мебошад.

Масалан, шумо бемор ҳастед, "бар Аллоҳ таваккал кардам" гуед, аз беморӣ шифо меёбед? На. Ҷавоб ин ки шумо аз духтурони мутахассис табобат мегиред ва дар натиҷа, ба Аллоҳ таваккал мекунед. Бад - ин мазмун ки шумо имконоти табобатро истифода кардед ва ба илоҷи табобат ёфтан ба Аллоҳ шифо ёфтанатонро вогузор мекунед.

Таваккал яъне истифода кардани имкониятҳо ва роҳҳои амалӣ барои хостаи худ ва вогузор кардани тавфиқи онро ба яди Аллоҳ мебошад. Вагарна ин ки дар мисоли боло овардам, ин ки шумо гуед ки "ман шифо меёбам ва ба Аллоҳ таваккал мекунам" аммо роҳҳои дармонро истифода накардед, таваккали шумо ноқиз аст.

Ё мисоли дигар: шумо мехоҳед, ки маблағ кор кунед аммо масъулияти ҳеҷ кореро ба гардан нагиреду сипас гуед, ки "ба Аллоҳ таваккал кардам" дар ин ҳолат ҳам таваккали шумо ноқиз аст.

Чаро, ки таваккал бо истифода кардани сабабҳо, амалҳо ва масъулиятро ба гардан гирифтан робитаи зич дорад ва сипас натиҷаи кушоиши корҳову ниятҳоро ба Аллоҳ вогузор кардан, ҳақиқати таваккал аст.

Аллоҳ дар сураи оли имрон, ояти 122 мефармояд, ки муъминон бояд дар ҳама ҳол дар кору нияти некаш ба Аллоҳ азза ва ҷалл таваккал кунад. Ва дар сураи дигар, сураи талоқ, ояти 3 Аллоҳ азза ва ҷалл мефармояд, ки ҳар кӣ ба Аллоҳ таваккал кунад, Аллоҳ ӯро бас аст, яъне Аллоҳ ӯро кофӣ аст. Яъне, Аллоҳ ӯро аз бунбасти ҳама корҳову нақшаҳояш мебарорад ва гиреҳи ҳар мушкилашро мекушояд ба шарте, ки ба таваккали ҳақиқӣ амал намояд.

  Пас таваккал амре аст аз як ҷиҳат қалбӣ, яъне ба Аллоҳ такя кардан ва аз ҷиҳати дигар зоҳирӣ, ки истифода намудани тамоми роҳҳои машруъ ва писандида маҳсуб мешавад.

✍ Абӯ Умар Ҳафизаҳуллоҳ:

بسم الله الرحمن الرحيم
Аҳли тавҳид, баракаллоҳу фикум.

Дарс баъди 10 дақиқа шурӯъ мешавад ҷамъ шавед.

درس بعد از   ۱۰ دقیقه شروع می شود جمع شوید.


1)-Шинохти хавориҷ ва кашфи шубуҳоти онҳо: ҳалқаи 5

شناخت خوارج و كشف شبهات آنها: حلقه 5



2)-Усули фиқҳ ҳалқаи  36 Мавзу: ҳақиқат ва маҷоз.

اصول فقه حلقه 36 موضوع حقيقة و المجاز



3)-фиқҳи муқоран бо баёни 5 мазҳаб ҳалқаи 81
Мавзу: аҳкоми намози иъдайн

۳۳)-فقه مقارن با بیان پنج مذهب حلقه 81
موصوع:نماز عیدین

Саволу ҷавоб.
سوال و جواب


Бо Шайх Абу Муҳаммад Маданӣ حفظه الله ورعاه 

با شيخ أبو محمد المدنى حفظه الله ورعاه

дарс шурӯъ шуд.

Биёед илм омузед ва худро наҷот диҳед.

https://t.me/AqidaiAhliSunnatvalJamoat

Ту танҳо нестӣ, Аллоҳ дар болои арш бо илмаш ба ту иҳота дорад.
Аллоҳе, ки дорои меҳри фаровон ба муваҳҳидон  ва сахтуқубат ба кофирон аст.

✍ Абӯ Умар Ҳафизаҳуллоҳ:

Шейх Абу Мухаммад Мадани (حفظه الله):

Мечети вреда (дирар) и её признаки.

Оё кофирҳо ба ҷаннат дохил мешаванд ё на ?

рад ба Суҳроби Ҷоҳилиён

Ва суолу ҷавоб бо
шайх Абу Ҳалима حفظه الله

Мунташир намоед .

بسم الله الرحمن الرحیم
Ҳақиқати шукр

Бархе аз мардум ба зоҳири лафзӣ, "алҳамдуллилоҳ, алҳамдуллилоҳ, Аллоҳро шукр" мегуянд ва тасаввур мекунанд, ки бад - ин ҷиҳат ҳаққи Аллоҳ азза ваа ҷалро адо карда бошанд. Ин тавр нест. Шукр гуфтан танҳо бо забон маҳдуд нест.

Аллоҳ азза ва ҷалл мефармояд:
وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِن شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ ۖ وَلَئِن كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ
Ва он вақт, ки маъбуди шумо хабардор сохт, ки агар шукр кунед, ба шумо зиёда диҳам; ва агар носипосӣ кунед, ҳар оина азоби ман сахт аст». Иброҳим, ояти 7.

Шукр яъне аввал ҳаққи Аллоҳ азза ва ҷаллро адо кардан мебошад. Дар ояти мазкур гуфта шуда, ки агар шумо шукр кунед яъне ба гуфтаҳои Аллоҳ азза ва ҷалл амал кунед ба шумо зиёда яъне неъмати ин дунё ва охиратро медиҳад. Ва агар носипосӣ кунед яъне аз итоати ман саркашӣ кунед, ҳамоно азоби ман барои шумо аст.

Чӣ қадар дар қуръон мехонем, ки қавмҳои гузашта, мисли қавми оду самуд, фиръавниён ё қорун масалан аз нозу неъмати дунё баҳравар буданд аммо оқибат дузахӣ шуданд. Бино ба маълумоти қуръонӣ онҳо аз паёмбаронашон итоат накарданд ва паёмбаронашонро озору азият доданд.

Пас ҳақиқати шукр чист?
Шукр яъне ба қадри Аллоҳ расидан, вуҷуди Аллоҳро, ки дар болои арш аст, эътироф кардан, бо сифатҳои феълию субутӣ Аллоҳро шинохтан, зоти Аллоҳро шинохтан, ба ин ки Аллоҳ амр мекунад ва наҳй менамояд, амал кардан мебошад. Вагарна шукри лафзӣ назди Аллоҳ азза ва ҷалл қадр надорад агар амалат мувофиқи қуръону суннат набошад.

Шукр яъне ба гуфтаҳо, фармудаҳои Аллоҳ амал намудан ва аз манъкардаҳояш бозистодан мебошад.

Аллоҳ мефармояд, ки агар шумо носипосӣ кунед, бад - ин сабаб ки нафси аммораро итоат кунед ва ба гуноҳону нофармониҳо руй оред азоби ман барои шумо, ки ниҳоятан дузах аст, муҳайё аст.

Шукр ба қадри қуръону суннат расидан ва амал ба қуръону суннат кардан мебошад. Қуръону суннате, ки мухолиф бо манҳаҷи салаф набошад. Чӣ қадар мазҳабҳое ба мисли ашъарӣ, мотуриди, ҷаҳмӣ, мадхалӣ ва ғайра ба вуҷуд омаданд, ки ношукрии ин пешвоёни мазоҳиб аз манҳаҷи салафи солеҳ дур рафта, гумроҳ шуданд.

Шукр яъне ибодати Аллоҳ азза ва ҷалл кардан, амр ба маъруф ва наҳй аз мункар намудан, ба қонунҳои куфрии демукросӣ, коммунистӣ, бединӣ куфр варзидан ва кинаву душмании худро ба ин тоғутиён зоҳир кардан, аҳлу аёли худро ба сӯи покдоманӣ ва парастиши Аллоҳ азза ва ҷалл намудан айни шукр аст, ки Аллоҳ дӯст медорад ва меписандад.

Камоли шукр ба се ваҷҳ аст:
Бо қалб
Бо забон
Ва амал

Таслими Аллоҳ азза ва ҷалл шудан ва кофирону мушриконро бад дидану муваҳҳидонро дӯст доштан мебошад.
Шукр ва носипосӣ, ки дар ояти боло омада, зидд бо ҳам мебошанд. Носипосӣ ин ки, чӣ қадар роҳнамоӣ, ҳидоятҳои илоҳиро зери по гузоштану гумроҳ шудан ва кофиру мушрику мунофиқ ва фосиқ шудан мебошад. Носипосӣ, ин ки чӣ қадар Аллоҳ азза ва ҷалл туро аз тамоми махлуқоташ зебо ва бо ақл офарида, аммо ту дар айни гумроҳӣ ба сар мебарӣ ва ба ҷои итоат аз Аллоҳу расулаш, саркашӣ мекунӣ, ки ин айни носипосӣ аст.

Носипос касе ҳаст, ки қадри дин намедонад ва бузургони динро эҳтиром намекунад, нафсаш ӯро таслими худ намуда ба куфру нифоқ ва ширк суқ дода.

Чӣ чиз дар ин дунё беҳтар аст?
Шукри Аллоҳ азза ва ҷалл бо қалб, забон ва амал намудан мебошад.

✍ Шайх Абӯ Умар Ҳафизаҳуллоҳ:

Ҳалқаи 28

Аз Китоби Радди қотеъ ба Маъруфи Росих ва ҳам маслаконаш.

Бахши чаҳоруми Китоб

حلقه ۲٨
از کتاب رد قاطع به معروف راسخ و هم مسلکانش.

🎙️Шейх Абу Ҳалима  حفظه الله

https://t.me/AqidaiAhliSunnatvalJamoat

@AbuMuhammadMadani_bot

Паембари Аллоҳ ﷺ гуфтанд:
«Имон дар даруни шумо мисли либос фарсуда мешавад. Пас аз Аллоҳ Таъоло бихоҳед, ки имонро дар дилҳои шумо таҷдид кунад.(Ал-Ҳаким, № 1590)

Дар вақтҳое, ки эҳтимолияти қабули дуо зиёд мешаванд, аз Аллоҳ бештар пурсед. Дуоеро, ки пайғамбар ﷺ хондаанд, ёд гиред, ва такрор кунед. Масалан:

{‏يا مُقَلِّبَ القُلُوبِ ثَبِّت قَلْبي على دِينكَ}

«Эй ислоҳкунандаи қалбҳо, дили маро дар дини худ мустаҳкам бикун».

Ё ин ки:

{اللَّهُمَّ مُصَرِّفَ الْقُلُوبِ صَرِّفْ قُلُوبَنَا عَلَى طَاعَتِكَ}


Ба зикри Аллоҳ доимӣ машғул буданро ба худ одат гиред, зеро ин боиси мустаҳкам ва такмил ёфтани имони шумо мегадад!

Ва ҳар чизе, ки дар боло мебинед, кушиш ба амал карданаш кунед. Ҳар табақаи дине, ки дар он буданро мехоҳед, ба худ шартҳое дорад, ва саъй кунед то дар баландтарин дараҷаи дин қарор дошта бошед.


...إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ

«Инналлоҳа юҳиббул муҳсинин...»
«Ба таҳқиқ, ки Аллоҳ муҳсинонро дӯст медорад...»
(Бақара195)

Аллоҳ ҳамаи моро аз ҷумлаи МУҲСИНИН қарор бидиҳад! اللهم امين

ШАРҲИ КИТОБИ АРБАЪУН НАВАВИ (40 ҲАДИС)

Ҳалқаи - 49

Мавзу: Шарҳи ҳадиси панҷум

Қироат ва шарҳи китоби (Ҷомиъул Уълум вал ҳикам) ибн Раҷаб Ҳанбали رحمه الله

1)- Шарҳи умумии ҳадис ва баёни бидъат

2)-фарқ байни бидъати мукаффира ва ғайри мукаффира.

3)- Мубориза ба бидъат аз назари суннат чигуна бошад.

4)- Фиребгари ва залолати мадхалиҳо дар инкори бидъат.



Мунташир созед ва ба савобу аҷр ҳамроҳ шавед.


Шайх Абу Муҳаммад  Маданӣ حفظه الله ورعاه

Супоридани ҳадисҳо аз ҷониби хоҳарон ва бародарони Аҳли Тавҳид:

🎙 Шайх Абӯ Муҳаммад Мадани Ҳафизаҳуллоҳ:

Ин аст китоб Аллоҳ ҳифзатон кунад

--
Читаю книги с ReadEra
https://readera.org/ru

Ассаламу Алайкум ва раҳматуллоҳ ва барокатуҳ хоҳарони азизам ва бародарон аҳли тавҳид.
Аллоҳ ҳифзатон кунад дарс аз китоби Арбаъун Нававӣ шуру мешавад бо Шайх Абӯ Муҳаммад Мадани Ҳафизаҳуллоҳ!

Дохили дарс шавед ва бо буданатон бо омухтанатон илми дин ва шариъатро Тавҳидро иззат диҳед ба хотири Аллоҳ, то сабаби наҷотатон дар охират гардад ин шаа Аллоҳ.